DAVACI • LİSKOOK •

1. BÖLÜM • TOPLANTI •

Hepinize merhaba ! Yeni kurgum ile karşınızdayım. Youtube'de ve burada yayınladığım önceki kurgulara devam etmeyeceğim. Çünkü yazmaya 9-10 ay ara verdiğim için hatırlamıyorum. Bu yüzden onları yayından kaldırdım ve yazmam istendiği için yeni bir kurgu hazırladım. Umarım beğenirsiniz. İlk iki bölümü bugün attım , 3. bölüm yarın gelecek. 4. bölümde pazar günü gelecek. 5. bölüm itibariyle bölümler , sınır dolunca gelecek . Bölümler yaklaşık 1000-1500 kelime aralığında olacak.

Başladığınız Tarih:

Bölüm Yayınlanma Tarihi : 16 Haziran 2023

Sonraki Bölüm Yayın Tarihi : 17 Haziran 2023

YOUTUBE HESABIM : LİSKOOK FOREVER

1. BÖLÜM

"Bayan Manobal , buraya bakar mısınız?"

"Bayan Manobal , buraya poz verir misiniz?"

Yüzüme kondurduğum beni tanımayan kimsenin anlayamayacağı gülümseme ile kameraya poz veriyordum. İnsanlar , etrafımda toplanmış hiç durmadan soru soruyorlardı. Yüzüme patlayan flaşlar zaten uykusuzluktan ağrıyan gözlerimi daha çok yoruyor ve başımı döndürüyordu. Sadece biraz kafa dağıtmak istemiştim . Ama her zaman ki gibi istediğim şey olmamıştı.

Öğrendiğim haberden sonra bir süre kendime gelememiş geldiğimde ise kendimi hemen buraya atmıştım. Maalesef içeride olan bir kaç kişi tarafından burada olduğum sızdırılmış ve yirmi dakika içinde kapının önü magazinci dolmuştu. Bunu öğrenince arka kapıdan çıkıp eve gitmek istemiştim ama beni fark edip soru yağmuruna tutmuşlardı. Ünlü olmak bazen kötü olabiliyordu...

"Bayan Manobal , gelecek hafta olacak dava hakkında bir şey söyler misiniz?"

"Bayan Manobal , müvekkili olduğunuz kişiyi önceden tanıdığınız doğru mu ?"

"Bayan Manobal , malum kişi yakında dönecek. Aranızda ki sorun hala devam ediyor mu?"

Sorulan soruyla yüzümdeki gülümsemem silindi. Zaten ayakta durmakta zorlanırken üzerine onunla ilgili bir soru duyunca dengemi kaybettim. O sırada imdadıma bir çift el yetişti. Belime dolanan eller yere düşmemi engellemişti. Ellerin sahibi beni kucağına almıştı. Gözüm karardığı için yüzünü seçemediğim kişi , etrafımdaki magazincileri aşmış ve arabaya yönelmişti.

Beni koltuğa oturtup kendi de diğer koltuğa oturdu." Eve sür " demesiyle şoför arabayı çalıştırdı. Hareket eden arabayla , kafamı arkaya yasladım. "İyi misin?" dedi. Kafamı ona çevirip "sence iyi mi gözüküyorum" dedim. Ellerin kime ait olduğunu da böylece görmüştüm.

Başını iki yana sallayarak "O , geldiği için mi böylesin?" dedi. Onun konusunun açılması bile geçmişe dönmemi sağlıyordu ve geçmişe dönmek bana iyi gelmiyordu. Geçmişte yaşadığım anılar bir film şeridi gibi gözümün önünden geçiyordu. O adamın bana yaşattığı işkence gibi yılları hatırlamak yıllardır kendime verdiğim sözü bozacak gibi olmama sebep oluyordu.

" Yine gelip hayatımı mahvedecek" diyerek cama döndüm ve gökyüzünü seyretmeye başladım. Gökyüzüne bakmak kısa bir süre de olsa dertlerimden kurtulmamı sağlıyordu. Bu yüzden ne zaman beni üzecek bir olay yaşasam gökyüzündeki bulutları seyrediyorum.