ALEV TANGOSU

Geçmişten gelen gelecek!

Lale - Umut!
Umut - Anne bak babamı buldum?
Kaya - Lale?! (Şok olmuş bir halde söyler)
Lale - Oğlum, bir tanem benim, sen şimdi bu ablanla odamıza git, ben de babanla konuşayım sonra da yanına geleriz olur mu?!
Umut - Hayır olmaz ben babamla olmak istiyorum!
Lale - Olacaksın bir tanem, sana söz veriyorum, ama lütfen şimdi git, babanla çok önemli bir şey konuşacağız!
Umut - Söz mü?
Lale - Söz!
Kaya - Lale gerçekten diyecek bir şey bulamıyorum şu an! (Sinir ama bir o kadar da şaşkın bakış atar)
Lale - Ayak üstü olmaz, lütfen restorana geçip sakin sakin konuşalım, eğer işin yoksa tabi?!
Kaya - Geçelim bakalım...
Lale - Biliyorum aradan beş yıl geçti ve ben şimdi küçük bir oğlanla hayatına girip her şeyini altüst ediyorum, ama mecbur olmasam inanki yapmazdım!
Kaya - Sen benimle dalga mı geçiyorsun Lale?!  (Sert bir şekilde sorar)
Lale - Bak kızgın olduğunu anlayabiliyorum ama lütfen...
Kaya - Ne lütfen Lale, ne lütfen?! Bak biz beş yıl önce ayrıldık ve sen benden çocuğu doğurdun üstelik dört yıl boyunca onu benden sakladın!
Lale - Ne yapsaydım söyler misin bana, ne yapsaydım?! Ben sana hamile olduğumu söyledigim an ben baba olmak için hazır değilim dedin!
Kaya - Ve sen tek başına çocuğu doğurup onu benden saklamaya mı karar verdin?! Müthiş çare! (Sinirle söyler)
Lale - Evet!
Kaya - Gerçekten inanılmaz?
Lale - Bak ben aldırmayı denedim, ama yapamadım kıyamadım onu!
Kaya - Bunca yıl neredeydin peki?
Lale - Bunca yıl oğlumla birlikte Londra'da yaşıyorduk, biz ayrıldıktan sonra sen de Türkiye'de gelmiştin, aslında sana hiç söylemeyecektim bir oğlumuz olduğunu ama...
Kaya - Ha bir de söylemeyecektin öyle mi?!
Lale - lütfen dinler misin?!
Kaya - Tamam dinliyorum!
Lale - Bak Umut'un bazı psikolojik bir sorunları var küçük olduğu zamanlarda her şey çok kolaydı, fakat büyüyünce baba sormaya başladı her normal çocuk gibi, ben de ona yalan söylemedim baban öldü ya da astronot diye kandırmadım oğlumu. Ona fotoğraflarını gösterdim ve senin başka bir yerde olduğunu anlatmaya çalıştım, psikoloğa bile götürdüm onu ama gittikçe her şey daha da zorlaştı. Babamı görmek istiyorum diye tutturdu, doğru düzgün hiçbir şey yemiyordu, hatta konuşmuyordu bile! Yani bir anda konuşmayı kesti çoçuk, psikolog da eğer bu problemlerin büyümesini istemiyorsanız onu babasına götürün, tanışsınlar bu çok önemli dedi! Ben de mecburen getirdim onu buraya. Önce sana ulaşmak ve her şeyi anlatmak istedim fakat tesadüften dolay böyle oldu her şey.
Kaya - Bak gerçekten ne diyeceğimi bilemiyorum şu an, çok şaşkınım, hatta kızgınım!
Lale - Kızgın olduğunu anlayabiliyorum,fakat buna hakkın yok!
Kaya - Hem suçlusun hem güçlü yani?!
Lale - Ben mi suçluyum?! Sen beni terk ettin! Kibarca bebeğimizi aldır dedin! Ne yapsaydım? Karşına geçip de, çok pardon ben çocuğumuzu kıyamadım onu doğrucam mı söyleseydim?!
Kaya - Evet söyleyebilirdin! Ben aldırmak istemiyorum diyebilirdin! Dürüst olmayı seçebilirdin!
Lale - Yapamadım! Çünkü eğer ben böyle bir şey yapsaydım sen mecburen bizimle kalacaktın ben de benimle sırf bebek için mecbur kalmış bir adımı yanımda istememiştim!
Kaya - Şimdi ne olacak?
Lale - Bilmiyorum gerçekten. Umut'u buraya getirdim, çünkü seninle vakit geçirsin istiyorumdum. Senden rica ediyorum lütfen onunla biraz da olsa ilgilen, bak çocuğum aylarca konuşmuyordu seni gördüğü andan sonra konuşmaya başladı tekrar...
Kaya - Lale ne diyorsun tabii ki onunla ilgilenirim! O benim çocuğum! Ama bana biraz zaman ver, benim için bile zor şu an her şey, yanlış anlama lütfen ama kolay bir durum değil bu, hazmetmem de kolay olmayacak ve bu durumu bir de hamile karıma ve oğluma anlatmam lazım.
Lale - Tabi sen de haklısın senin de burada bambaşka bir hayatın var!
Kaya - Lale lütfen...
Lale - Yanlış anlama, kötü anlamda söylemedim, gerçekten senin için çok mutluyum... aradığın huzuru buldun demekki ve baba olmak için de hazır hissediyorsun artık kendini gördüğüm kadarıyla!
Kaya - Tamam ben gideyim artık haberleşiriz.
Lale - Lütfen gitmeden Umut'un yanına gidip onunla konuşur musun...
Kaya - Tabii...