➳G͏e͏çm͏i͏şi͏n͏ İz͏l͏e͏r͏i͏

BÖLÜM 6: Ressam, Eserini Duvara Astı.

(Okuduğunuz saati yazın (13.56))

''İçecek birşey ister misiniz?'' diye sordu Lio. O sırada kapı çaldı ve Lio kapıya bakmak için yanımızdan ayrıldı. Bende içecek almak için masaya yaklaştım. O sırada Cande de masaya geldi ve içecek almak isteyince geri çekildim. Bana baktı ve içeceğini doldurmaya başladı. Geri çekildi ve bende içeceğimi doldurmaya başladım. Bir gözüm Cande'ye bakarken içeceğinden bir yudum almıştı. Bizimkilerin yanına gidecekken üzerime gelen meyve suyu ile şoka uğredım. Herkes bize bakarken

''N'apıyorsun sen?'' dedim sinirle.

''Bu meyve suyu çok ekşi, hiç beğenmedim.'' dedi histerik bir gülüşle.

''Cande yeter ama, kıza yaptıkların yetmedi mi!'' dedi Jorge.

''Yetmez, bu yüzsüz daha fazlasını hakediyor!'' dedi.

''Cande tamam yeter!'' diye sinirle bağırdı Ruggero. Bense ağlamamak için zor dururken tek hatırladığım Cande'ye attığım tokat ve içeriye doluşan birkaç çığlık ve Ruggero'nun üzerime yürüyüp birisinin son anda beni tutması...

Yazardan:

Cande yüzüne yediği tokatla olduğu yerde kalırken, yavaşlıyordu zaman; yavaşlıyordu haraketler. Birkaç saniyede olan olayı daha net görebilmemiz için yavaşlamıştı zaman, yavaşlatmıştı hayat. Ruggero Karol'un (kendi içinde yaptığı yüzsüzlüğün üstüne yaptığı) bu haraketine öfkelenmiş ve Karol'un üzerine yürümüştü. Michael hemen Ruggero'nun önüne geçerek ona yumruk atarak sersemlemesini sağlamıştı. Araya Agus ve Jorge girerken Lio ve Pasquale salona girdiklerinde sesten olayı kavrayıp iki tarafı ayırırken, Gio ile Caro ise Karol'u; Chiara ile Valen de Cande'yi almıştı. Ortalık savaş alanı gibiydi. Karollar başka bir odaya geçti ve Gio hemen kapının göbeğinde ki anahtarı çevirip kapıyı kitledi. Carolina, parmak uçları buz kesilmiş ellerini saçlarına geçirmişti. Olanları kavramaya çalışıyordu. Olayın bu kadar büyüyeceğini kimse bilmiyordu. Gio hemen Karol'un yanına geçti ve ellerinden tuttu. Karol, gözlerine birkaç saniyeliğine inen perdeyi aralayıp derin derin nefes aldı.

''İyi misin?'' dedi Gio sakince. O da korkmuştu ama belli etmiyordu. Onların bu durumuna üzülen sadece fanlar değildi. Gio'nun her gece rüyalarına giriyordu bu dostluğun bittiği gündeki kavga. Karol başını olumlu bir biçimde salladı. 

''Peki sen Caro?'' diye devam etti Gio yüzünü Carolina'ya çevirerek. O da derin bir nefes verdi ve 

''İyiyim.'', ağzından  çıkan tek kelimeydi bu. Daha da konuşmadılar. Ta ki kapı çalınıp, Anita'nın Karol'a temiz kıyafetler getirmesine kadar.

Erkekler tarafında ise ortamda kin dolu bir hava vardı. Lio ve Pasquale bizimkileri bıraksa, birbirlerini öldürecekti. Sakinleşmişlerdi, lakin en ufak bir söz bile onları dolup taşıracak ve bir bomba gibi patlamalarını sağlayacaktı. Lio'lar ise bundan korkuyordu. Bu yüzden herkesin sakinleşmesini istiyordu. Ana ve Male de bahçede hava alıyorlardı. Anita en mutlu gününde böyle bir olay olmasını istemiyordu. Karnına saplanan birkaç sancı onun umrunda bile değildi. Arkadaşlarının bu durumda olmasını istemiyordu. Cande'nin tarafında da aynı Karol'lar gibi bir sakinleşme süreci vardı. Gerçi pek etkili değildi Valenler. Cande hıncını alamamıştı. Gözlerine öfke perdesi inmişti. Chiara ve Valen her ne kadar çaba sarfetse de hep bir yerde patlak veriyorlardı.

"En iyisi buradan gitmek." dedi sitemkâr bir tavırla Valen.

"Valen haklı." diye destekledi Chiara.

"Neden buraya geldiysek! Keşke getirmeseydim sizi!" dedi Cande ve gözyaşlarını dökmeye devam etti.

"Senin suçun değil! Onların da bunda payı var. Gelmemeleri lazımdı." diye atarlandı Chiara. Valen ise aralarında yeri geldiğinde en mantıklı ve uygun düşünen; yeri geldiğinde ise aşırı sinirli ve korumacı olabiliyordu. Bu özelliği, onun konuşma tarzına da yansıyordu.