Kayıp

Kayıp Bölüm 4

MULTIMEDIA: CEREN Vote ve yorumlarınızı bekliyorum iyi okumalar :D

Şaşırmıştım. Dona kaldım.

-Ne ? Ne demek senin için?

- Bana nasıl baktığını gördüm. Benden hoşlanıyorsun değil mi?

- Kafayı yemişsin sen! Öyle bir şey yok.

Bana doğru yaklaştı. Ensemde nefesini hissedebiliyordum. Yumuşak elleriyle elimi tuttu. Beni öpmeye başladı. Karşı çıkamadım çünkü bunu bende istiyordum. Sonra biraz toparlandım ve kendimi geri çektim. Hİçbirşey demeden gittim. Tabii artık ünlü bir sanatçı olduğumdan rahat yoktu. Zaten kendimi çok kötü hissediyordum. Hemen arabama bindim ve alsancağa sürdüm. Yanlız kalmak ve kendimi dinlemek istiyordum. Gece 1 veya 2'ydi bir tane şarap aldım ve içmeye başladım. Pek içki içmezdim. Sadece kötü hissettiğim zamanlar. Kendime bir soru sordum ''Ne yapıyorsun Ceren? Bu sen değilsin.'' O an anladım ki aşk herşeyi yaptırtabiliyordu. Sanırım artık Kötü,hayatın içinde KAYIP olan bir kız olmuştum. Ve bu gazla o anda ''Bad Girl '' adlı şarkımı yazdım. denize karşı derin derin bakarak , elimde şarap şişesiyle yazmıştım. Otelime döndüm. Zar zor uyuyabildim. Sabah Derya'dan mesaj vardı:

''Selam tatlım. Konserde bi harikaydın. Seni seviyorum <3 ''

Bu o kadar acıtmıştı ki içimi. Bütün morelim bozulmuştu. O bana güvenirken ben onun sevgilisiyle gizli bir ilişki yaşıyordum. Bir şekilde yatağımdan kalktım ve hazırlandım. İstanbul'a dönüş vaktiydi. Özel aracım gelmişti. Havaalanına gittik. Uçağa bindim ve 15.30 gibi İstanbul'a indim. Bugünkü konserim Ülker Sports Arena daydı. Konser öncesi hazırlık yaptık. Konser alanı dolmaya başlarken su içmeye gitmiştim. Kulisime geri döndüğümde Emre 'yi gördüm. Ne diyeceğimi bilemedim.

- Hoşgeldin diyebildim.

- Hoşbulduk meleğim. diyip yanağıma bir öpücük kondurdu.

-Yaptığımız doğru mu ?

-Değil ama ben seni seviyorum. dedi ona inanmıyordum ama deli gibi seviyordum.

- Derya'dan ayrılacak mısın?

-Hayır. Onunla vakit geçiricem. Sonra belki.

-Benim gitmem gerek diyip dudağından öptüm. Konser için kıyafetlerimi giydim. Konser başlamıştı ve konser alanı dopdoluydu. İnanamadım. Herkes benimle birikte söylüyordu. Bazen mikrofonu onlara doğru uzatıyordum ve onlar şarkıyı söylüyorlardı. Bu harika bir şeydi. Şarkı söylerken kendimden geçiyordum. İşte benim ben olduğum nokta buydu. Bu yüzden şarkı söylemeyi seviyordum. Bir şarkı iki dakika civarı olsa bile bana yetiyordu kendimden geçmek için. Gerçeklerken uzaklaşıp bilmediğim yerlerde kaybolmaktı bu. Harikaydı.

Konser bitince kulisime gittim. Emre'nin orda olması için dua ettim. Oradaydı ama yanında Derya da vardı.

-Süpriiiiz!!! diye bağırdılar.

-Hoş geldiniz. diyip Derya'ya sonrada Emre'ye sarıldım. Emre kulağıma ''bu gece bana gel'' diye fısıldadı.

Gidip gitmemekte kesin bir kararım yoktu. Oradan üçümüz bir bara gittik. Eğlendik falan. Herkes evlerine dağıldı. Eve gidip hazırlandıktan sonra arabama binip Emrelere gittim.

-Selaam diye piç bir gülüşle beni karşıladı.

utangaç bir ses tonuyla
-Meraba diyebildim.

-Rahat ol tatlım. diyip beni öptü. ve koltuğun birine oturdum. Bu gecenin sonu iyiye gitmiyordu. Biliyordum. Engelde olamıyordum. Karar aldım ve oluşuna bırakacaktım. Ne olursa olsun ne pahasına olursa olsun.