✌︎ 𝙆𝙚𝙡𝙚𝙗𝙚𝙠𝙡𝙚𝙧 ☀︎︎ (BxB) | Porgola (Tamamlandı.)

Sekushon ¹

Not¹: Bu hikaye 'yazma, yazarlık, düşünce ve hayal gücüm üzerinde gelişme sağlamak amacıyla' yazılmıştır. Hikayede geçen karakterler hayal etme üzerinde katkıda sağlaması için koyulmuştur. Herhangi bir rahatsızlık veya şikayet sonrası kitap en hızlı bir şekilde imha edilecektir..

Not²: LGBT desteklemiyor, saygı duymuyor, saçma buluyor, sevmiyorsanız veya "homofobik" bir bireyseniz okumayın lütfen. Okumanız sonucunda sizin o hastalığınız gereği oluşan öfke ve kıskançlıktan biz sorumlu değiliz.

Not³: Bu kitap bir fan yapımıdır. Her şey eğlencesinedir. -ciddiye almayınız lütfen.-

~°'~°'~°'~°'~°'~°'~

Yazar Chan'in boş önsözleri v¹ c:
"Zengin; zengin hayatı sürer, fakir ise fakir.. Tüm hikayeler birbirine benzer, tüm her şey birbirinin bütününü oluşturur ve tüm olasılıklar hayatı değiştirir.

Kimse fark etmez aslında

Hayal gücü sadece etraftan aldığın şeyleri şekillendirdiğin ve bunun sonucunda birtakım düşünceler oluşturduğun, kimine göre büyüleyici kimine göre aptalca bir olgudur.

Nereden ne alıp esinlendiğin önemli olan değil, önemli olan bunu nasıl şekillendirebildiğin ve sonucunda nasıl bir şey ortaya koyabildiğin."

---------------------------------------

İlham gelmiyor, oysaki her zaman illa bir şey gelirdi. Bu sefer neden böyle oldu ki? Kafamı böyle bulandıran şey neydi..

Neydi, neydi beni bu sefer yazmaktan soğutan veya istemsiz kılan?

Bir şey yazmak isterdim ama tüm her şey birbirine benziyor ve benzemeyeni (olmayanı) bulmak o kadar zor ki. Yazarların işi kolay diyenleri anlayamıyorum cidden..

Birkaç saat bu şekilde düşündüm.

Bir polisiye romanı mı yazmalıyım? -Tüm polisiyelerde klasik olan o aptal sahneler.. eminim okuyan çok olur :D-

Belki de klasik okula giden bir öğrenci üzerinden ilginç olaylar yazabilirim?

Ben bu şekilde düşünürken dayanamadım ve ilham için uygulamalar arası turlamaya başladım.

Ve yeni takipçiler falan da filan.. En azından belirli bir kitleye bir şeyler aktarabiliyorum. (Ki bu inanılmaz..)

"BASKIN BASANINDIR!"

"LAN ÖDÜM KOPTU ÖYLE GİRİLİR Mİ EVE MANYAK MISIN EMRE?!"

"Kanka sen artık bizi ayırt edebiliyor musun?"

Aptal aptal gülmeye başladı. Of yine ikizi ile karıştırdım. O gülerken arkadan Emre geldi.

"Ya Ömer, hadi lan daha konsere gidicez."

"İyi de dedim ya ben bilmediğim bir sanatçının konserine gitmeyi pek sevmiyorum."

"Ya olm mızmızlanma gel işte hem biz de bilmiyoruz değişiklik olur?"