Sensiz Olmaz||Tamamlandı||

O Anlar

Başımın dönmesiyle sandalyeye çöktüm ve gözlerimi kapattım.

"Mihrişah! Neyin var?" Onur yanıma geldi ve kolumu tuttu. Gözlerimi açıp ona baktım.

"Sadece tansiyonum düşmüş olmalı. Yemek yemedim." yine yemeyi unutmuştum. Ne zaman kendimi işe kaptırsam unutuyordum.

"O halde yemek yemeğe gidelim. Hem zaferimizi kutlarız hem de aç karnımızı doyururuz." diyen kişi Gurur'du.

Elimi istemeden karnıma koyup derin nefes aldığımda ayağa kalktım.

"Tamam. Ben çantamı alayım o zaman."

Çantamı aldıktan sonra karnım daha fazla acıkmıştı. Bundan sonra bebeğim için bu konulara dikkat etmem gerekiyordu.

Asansörün önünde bekleyen Gurur ve Onur beni gördüğünde bize sonradan katılan Bahar da beni görüp gülümsedi.

Beraber şirkete yakın bir kafeye gitmiştik. Bahar ve ben yan yana otururken Onur ve Gurur da tam karşımızdaydı.

"Yaman da birazdan bize katılacak."

Yemek siparişimiz için Yaman'ı beklemeye başladık. Bu sırada Bahar bana döndü.

"Karnın mı ağırıyor?" sessizce fısıldamıştı. Elimin karnımda olmasını o deyince fark etmiştim.

"Sadece çok acıktım." anladım dercesine başını salladı.

"Yaman Bey, şimdi geliyordur..." dediği sırada Yaman içeri girdi ve yanımıza gelip boş sandalyeye kuruldu.

"Neredesin oğlum ya?" Yaman yüzünü buruşturdu.

"Bana hem iş yükle hem de geç kaldım diye hayıflan..." bana baktı ve göz kırptı. "Naber güzellik?" kimse görmeden karnıma bakışlarını indirip çıkardı. "Nasılsın?"

Hamile olduğumu bir tek o biliyordu burada. Yine de dikkatli olmasını ben istemiştim. Ben söylemeden kimsenin bilmesini istemiyordum.

"İyiyim. Sen nasılsın?" şirketin içinde bile az görüşüyorduk. Eve de nadir geliyordu.

"İyi, iyi..." Bahar'a baktı. "Sen nasılsın Bahar?"

"İyiyim Yaman Bey, siz nasılsınız?"

"İyi, iyi..." Onur ve Gurur'a döndü ve tam konuşacakken Onur boğazını temizledi. "Sus. Bir an önce yemek yiyelim yoksa açlıktan gözüm kararacak."

Yemeklerimizi sipariş verdikten sonra herkes benim yemeklerime şaşkınlıkla karşılık vermişti ama Gurur ve Onur toplantı salonunda ki halimi gördükleri için anlayışla karşıladılar.

Önce çorba içtim. Sonra da mantı ve tatlı yedim. İçecek olarak sadece su içmiştim.

Yavaş yavaş yediğim için karnımda herhangi bir sorun olmadı neyse ki. Hızlı yersem hem çabuk doyardım hem de karnım ağırabilirdi.

"Vallaha, beni yiyeceksin diye korktum bir an." sırtımı geriye yaslayıp Yaman'a baktım.

"Korkma yemem seni." dudaklarını tuhaf bir şekle sokup bana alayla baktı. Güldüm ve iç çektim.

"Çok yedin. Kilo almazsan kendimi boğarım." Bahar'a baktığımda omuz silktim.

"Kilo benim için sorun olmaz..." derin nefes aldım. "Hem çok acıkmıştım ne yapayım?"

"Yine de dikkat et sağlığına." başımı salladım sadece.

Bebeğim için dikkat etmek zorunda olduğumu biliyordum.