Vampire Guy

Hoofdstuk 1

Ik ontmoette hem in de supermarkt. Ik stond bij de vrieskasten en hij bij de chips. Ik keek wat ik moest hebben. Shit, de vissticks liggen helemaal op de bovenste plank. Ik ga op mijn tenen staan en probeerde erbij te komen, maar helaas, ik kon er niet bij. Ineens hoorde ik een warme stem achter me. Een stem die ik nooit zou vergeten. “Zal ik je even helpen?”

Ïk stotterde “Eh.. g-graag.” Hij ging op zijn tenen staan en pakte de vissticks. Ik kon het niet laten om verlekkerd naar zijn gespierde bovenlijf te staren. Toen ik omhoog keek merkte ik dat hij me met een grijns aankeek. Ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen. ''Eh.. Bedankt.” “Graag gedaan. Ik ben trouwens Jack.” “Liz.” “Hoi Liz, ik geef vanavond een feest. Kom je ook?” Ik wist het niet. Ik kon toch niet zomaar meegaan met een jongen die ik pas een paar minuten kende? Zijn ogen keken me vragend aan. Ik weet niet meer waarom, maar uiteindelijk ben ik gegaan. Dat was het begin van mijn eerste liefde.

We werden onafscheidelijk. Na een jaar besloten we om een jubbileum te houden in het park. Ik dacht dat hij het wel leuk zou vinden als ik iets meenam, dus nam ik wat eten en drinken mee. In park legde ik een kleed op de grond en stalde het eten uit. Ik ging zitten en wachtte. Ik wachtte een paar minuten, een kwartier. Een halfuur. Een uur. Twee uur. De rest van de middag. Ik wist niet dat hij niet zou komen opdagen. Nooit meer.

“En wat is het antwoord, Liz?” Ik schrik op uit mijn gedachten. “Eh...ik weet het niet meneer.” Dan gaat de deur van het klaslokaal open. En daar staat Hij. Hij. Hij die me achter liet. Hij die me liet zitten in het park. Hij die nooit meer terug keerde. Hij die niet eens de moeite nam om me ook maar een berichtje te sturen na zijn verdwijning. Het is hem echt. Jack. Ik weet niet wat ik moet doen. Op springen en in zijn armen rennen of blijven zitten en hem volkomen negeren. Ik koos het laatste. Niet alleen omdat ik nog boos op hem was, maar ook omdat het best wel raar zou zijn als ik hem nu in eens om de hals zou vliegen. En bovendien vond hij me misschien al helemaal niet meer leuk. Zijn ogen gleden door de klas, todat ze mij vonden. Hij keek me aan. Ik voelde mijn wangen rood worden. Hij glimlachte. Gauw keek ik weg. “Jongens, even aandacht allemaal. Dit is jullie nieuwe klasgenoot. Stel jezelf maar even voor.” Meneer Ploegsma gaat zitten. Iedereen kijkt Jack afwachtend aan. “Nou uhm, ik ben Jack, jullie nieuwe klasgenoot. Jullie wel wat leven gebruiken zo te zien. Kan ik daar zitten?” Hij wijst naar de plek schuin achter me. Meneer Ploegsma knikt en Jack loopt naar zijn plaats. Ik hoor dat Sem hem een high-five geeft. “Yo, ik ben Sem.” “Hey gast.” Jack gooit z'n tas op de grond zakt onderuit op z'n stoel. Meneer Ploegsma gaat door met de les. Dan voel ik mijn iPhone trillen in mijn zak. Even kijk ik naar Meneer Ploegsma, maar die is druk bezig met iets op het bord schrijven. Ik open whatsapp en zie dat ik een bericht heb.

Onbekend nummer: I'm back, babe.

Ik weet het meteen. Jack. Snel sla ik zijn nummer op en stop mijn telefoon in mijn tas.

Op de fiets naar huis kan ik aan niets anders denken. Jack. Jack. Alweer Jack. En nog eens Jack. Ik zucht. Jack.