Vampire Guy

Hoofdstuk 2

Ik lig op mijn bed en staar naar het whatsappje dat ik van Jack heb gekregen. Hoelang lig ik hier al? Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en loop de trap af. Ik ga op de bank zitten en zet de tv aan. Plotseling hoor ik iets in de gang. “Mam?” Het word doodstil in de gang. Oh, het zal de kat wel zijn. Dan hoor ik het weer. Het is een zacht tikkend geluid. Het geluid komt dichterbij. Dan hoor ik voetstappen. Ik zet de tv uit en loop voorzichtig naar de gang. Het is er pikkedonker. Ineens voel ik iets kouds in mijn nek. Een hand. Ik wil gillen maar er komt geen geluid uit mijn keel. Ik voel een warme adem bij mijn oor. “Game over, babe.”

Ik schiet overeind. Ik ben helemaal nat van het zweet. Ik kijk om me heen. Niets. Ik lig gewoon in bed, in mijn eigen saaie kamer. Ik zucht. Een nachtmerrie. Gewoon een stomme nachtmerrie. Ik pak mijn beker van mijn nachtkastje en loop naar de badkamer. Het water drupt de beker in. Terug in mijn kamer plof ik op mijn kussen. Wat een nacht.

Tik, tak, tik, tak... Piep-piep-piep!! Eindelijk, de wekker. Ik heb sinds mijn nachtmerrie niet meer geslapen. Doodmoe kom ik overeind. In mijn hockey-kleding loop ik de trap af. Ping! Een whatsappje? Ik open whatsapp en zie dat het Jack is.

Jack: Goodmorning, babe. ;)

Ik besluit niet te antwoorden en prop een boterham in m'n mond. Snel pak ik mijn hockeyspullen. “Doeei!” Geen antwoord. Natuurlijk, mijn moeder en mijn broer zijn weer te druk bezig met ruzie maken, zoals altijd. Sinds pap weg is is niets meer zoals vroeger. Ik zucht en spring op de fiets. Gatver, regen. Het is dat dit een belangrijke wedstrijd is, anders was ik gewoon thuis gebleven.

“Oké meiden, jullie weten dat dit een belangrijke wedstrijd is. Anne en Lotte, jullie gaan als eerste wissel. Verder blijft de positie gewoon hetzelfde. Succes.” Anne zucht. Terwijl ik mijn haar in een staart doe loop ik naar Lotte toe. “Shit, echt balen voor je, Lot.” “Ach ja, ik kan jullie nog altijd aanmoedigen.” Lotte glimlacht. “Meiden, we gaan beginnen.”

Ik veeg een natte pluk haar achter mijn oor. Iedereen rent over het veld en schreeuwt om de bal. Maar ik niet. Ik sta stil. Allerlei beelden flitsen door mijn hoofd. Mijn moeder die altijd ruzie maakt met mijn broer, Jack, Anne die met haar ogen rolt, mijn vader die een half jaar geleden ineens weg was, de strenge scout voor de selectie, sommen van wiskunde die dansen voor mijn ogen. Het dwaalt door mijn hoofd en ik word ineens heel duizelig. Dan krijg ik de bal. Ik schrik ervan. Iedereen schreeuwt, wijst en probeert contact met me te zoeken, maar ik ben helemaal van de wereld. Ik word helemaal gek. Alles draait en draait. In mijn gedachten schreeuw ik het uit. Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah! Voor ik het weet raak ik de bal. De bal zoeft langs de keeper de linker-bovenhoek in. Iedereen staart me met open mond aan. Één iemand doorbreekt eindelijk de stilte. “Jaaahoeeeee!! Lekker dan Lizzieee!!” Lotte. Ik begin te lachen. Ik heb gescoord! De scheidsrechter fluit en de wedstrijd is afgelopen.