İsmin Burada Kazılı

重逢 | Kavuşma -SON-

Göz açıp kapayıncaya kadar otuz yıl geçmişti

A-han elindeki numarayı çevirmeyi düşünüyordu.

Hiç bilmediği bir numaraydı.

Çok uzun yıllar geçmişti. A-han'ı hatırlayacak mıydı?

Duyguları otuz yıl boyunca solmuş olsa da A-han o kişinin nasıl olduğunu duymak istiyordu.

A-han, restoranın özel odasının kapısında, içerideki buluşmanın sarhoş gürültülerini dinledi. Biraz düşündükten sonra numarayı çevirdi.

Telefon sanki hiç durmadan çalacaktı. Kalbi göğsünde atıyordu. Arama sonunda bağlandığında, cevap veren bir kadın sesiydi.

"Merhaba, Birdy'yi - Üzgünüm, Wang Po-te'yi aramıştım. Onun evi mi?" A-han, kadının sesiyle şaşkınlığını gizlemeye çalışıyordu.

Birdy'nin karısı mıydı?

Evlendiğini biliyordu.

Kadın cevap vermeden önce diğer uçta bir duraklama oldu. "Kimin aradığını öğrenebilir miyim?"

"Liseden sınıf arkadaşıyım, adım Chang Jia-han."

Çağrı sessizleşti. Birkaç saniye sonra yanıt geldi- Banban'dı.

...

..

.

Banban telefonda, A-han'dan onunla buluşmasını istemişti ancak Birdy'den bahsetmedi. Bu noksanlık, A-han'ı rahatsız etse de buluşmayı kabul etti.

Bir ilkokulun yakınındaki parkta buluştular.

"Neden burada buluştuk?" A-han sordu.

"Birazdan kızımı alacağım." Banban cevapladı.

"Kaç yaşında?" Birdy'nin kısa bir biyografisi olan bir gazetenin -yoksa dergi miydi?- köşe yazısını hatırlıyordu. Asla unutamayacağı satır tekrardan aklına düştü.

Evli, bir kızı var.

"Seneye ortaokula başlayacak." Banban hâlâ lisedeki aynı çekiciliğe ve aynı kısa saça sahipti ama gülümserken göz kenarları kırışıyordu.

İkisi parktaki bir banka oturmuşlardı. Banban, A-han'a baktı, "Fazla değişmemişsin" dedi.

"Eh, yaşım değişti." A-han gülerek söyledi. Banban da güldü.

Banban ne sormak istediğini biliyordu. Daha ağzını açmaya fırsat bulamadan söyledi, "Uzun zaman önce boşandık. Bu telefon numarasını neden bıraktı bilmiyorum."

"Daha öncesinde ayrılmamış mıydınız? Bir serserinin ayaklarını yerden kestiğini söylemişti."

Banban kıkırdadı. "Serseri mi? Kim ondan daha serseri olabilir? Ayrılan da oydu. Ama çok geçmeden onu özledim. Bu yüzden ona ulaştım ve tekrar çıkmaya başladık. Evlendikten sonra bile çok romantikti. Her gün bana kur yapmak için binbir türlü sürprizle gelirdi."

A-han tek kelime etmeden dinledi.

"Sonunda bu şekilde kaçtığını anladım. Gerçekten ne istediğimi umursamadan, kendi yöntemlerini kullanırdı. Tüm romantizm onu bir film gibi gösteriyordu. Gerçekçi değildi."

Banban iç çekti.

"Beni sevmedi. Beni sevmesi onun için şarttı. Ya da... Bunu nasıl söylemeliyim? Bir kadını sevmesi gerekiyordu ve ben oradaydım."

A-han sessiz kaldı. Banban'ı teselli etmek istiyordu ama nereden başlayacağını bilemedi.

Banban, eski kocasının tüm bu yıllar boyunca derinden sevdiği adama bakmak için, A-han'a döndü.