««A girl with a broken heart»»
Itago nyo nalang ako sa pangalang Reggi,dalawangpo't limang taong gulang,kasalukuyan akong namamalagi sa Qc sa bahay ng aking tiyahin.Simulan natin ang aking kwento.
I was in first year collage when i meet zeen Alcasid,mabait sya at gwapo makalaglag panty at bra ika nga nila.Naging malapit kami sa isat isa bukod sa pareho kami ng korsong kinuha,naging magkalipit kami dahil sa taglay nyang ka gwapuhan at kabaitan,matagal kaming naging mag kaibigan ni Zeen pero habang tumatagal na huhulog na ang loob ko sa kanya,hindi ko inaamin dahil natatakot ako na baka pag tawanan nya lang ako.Isa pa isang play boy si Zeen marami na syang mga inosenting babaing napa iyak.Pero binabalewala lang nya iyun.Isang araw nag kayayaan kaming gumala kung saan man,hanggang sa dinala kami ng mga paa namin sa isang romantikong lugar,madilim at tahimik roon may laya kang sabihin ang nais mong sabihin,umupo kaming dalawa sa bakanting upuan na naroon di kalayuaan mula sa kinatatayuan namin.Napatitig ako sa kanya ng makaupo na kami,napansin seguro nya iyun kaya nag baba agad ako ng tingin para itago ang hiyang naramdaman ko sa oras na yun.Ilang minuto kaming nabalot ng katahimikan bago nya basagin iyun at nag salita.Halos mawalan ako ng malay ng marinig ko ang sinabi nya,he said"I like you Reggie"Akala ko guni guni ko lang yun.Pero mali pala ako dahil ilang beses nya iyung binigkas sa harapan ko nag karoon ako ng pag asa na baka pwedi nang maging kami,at iyun na nga ang nangyari.May 7 2021 when we became a couple,nung una sweet sya maalalahanin at palaging may oras para sakin,where always together every break time in school.Umabot kami ng ilang buwan,he always said that he loves me so much,pero halata naman dito na hindi iyun galing sa puso nya,matagal na yung napapansin mula ng maging kami,pero pilit kong binabalewala iyun.Minsan nga iniisip ko na baka ako lang tong tanga na nakikipag relasyon sa taong wala naman talagang nararamdan para sa kin ni katiting.Isang araw,nag usap kaming dalawa sa library ng school namin,nag paalam sya sa akin na mawawala daw sya ng dalawang linggo,pumayag naman ako sa kadahilanang emportante daw iyun ay may tiwala naman ako sa kanya na babalik sya pag ka lipas ng dalawang linggo.Pero isang malaking pagkakamali pala ang maniwala sa kanya,ang dalawang linggo ay umabot ng buwan at umabot pa ng ilang buwan,hanggang sa ito'y naging taon,umasa ako babalik sya dahil iyun ang pangako nya,pero mali ako walanv zeen na nag paramdam sa kin ng isang taon,wala rin kaming komonekasyon sa isa't isa,pati mga kaibigan nya tinanong kona,pero "hindi ko alam"ang palaging sagot nila.Nag simula na akong mag duda sa kanya,na baka umalis ito dahil iniiwasan ako.Pero kahit ganun pa man hindi ako nawalan ng pag asang mag papakita pa ulit sya sa akin.But graduation came,walang zeen na sumolpot ni anino nga nya di ko makita,nabalot ng lungkot ang buo kung pag katao,alam ko na sa sarili ko na wala ng zeen na mag babalik para makita at makasama ako tulad ng pangako nya sa akin Five years ago.Halos gabi gabi ako lumuluha at nag darasal na sana ay bumalik nya sya ngunit ilang tulog at dasal na ang ginawa ko wala parin sya,nag simula na akong mawalan ng pag asa,unti unti kong tinatangap na hindi na sya babalik,pero masakit eh,masakit sa damdamin na tinakbuhan ka ng taong lubos mong minahal.Muling nakalipas ang limang taon,ako ay nag karoon na ng trabaho ngayon,nasa puso ko parin ang kirot na pinag naadan ko noon.Isang araw kinalikot ko ang dati kung acc. Gayun nalang ang gulat ko ng lumabas ang picture ni Zeen at may kasamang ibang babae,doon ko lang napagtantong limang taon na pala itong kasal at may dalawa ng anak.Parang gumuho ang mundo ko,pakiramdam ko hiniwahiwa ang puso ko dahil sa sakit sa nakita kung litrato.Kaya pala hindi na sya nag pakita sa kin kasi may masayang pamilya na sya.Lumipas na ang ilang araw mula ng makita ko ang picture na yun,pero hindi parin mawala wala ang sakit na nararamdaman ko,pilit kong tinatangap ang pag iwan sa kin ni Zeen,pero mahirap gawin,kaya ito ako ngayon umaasang makakalimotan sya....By the way im an author now.
--THE END
