proje √ sakuatsu

1

birkac sey aciklamak icin bu notu yaziyorum

bu oncelikler icin alternatif evren oluyor ama bunu anlamak icin onu okumaniza gerek yok, sadece surekli gonderme yaptim o yuzden ilk onu okusaniz daha anlasilir ve zevkli olur sanirim?

umarim kafa karistirici degildir ondan korkuyorum 💀

aciklamadaki uyarilara dikkat edin

(typo falan gorurseniz nolur soyleyin not alip duzelticem onlari. sonradan fark edince sinir oluyorum)

(evt hepsini ayni gun attim)

.

.

.

.

atsumu'ya sorsalar, ailecek tokyo'ya taşınmaları, şu ana dek verdikleri kararların en kötüsüydü.

kaldıkları ev oldukça eskiydi, kazandıkları okula yeterince yakın değildi ve evin içinde iki ebeveyni de vardı. her gün yeni bir şey üzerine kavga ederlerdi, son 17 yıldır yaptıkları gibi.

hiç değilse önceden kavga ettikleri gerçeğini saklamaya çalışırlardı. tokyo'ya taşındıklarından beri ev bağırış seslerinden geçilmiyordu.

atsumu'nun duyduğu seslerle mutfağa adım atacak cesareti kalmamıştı.

"zaten zar zor geçiniyoruz, bu çocuk seneye başımıza kaldığında da böyle diyebilecek misin? bu kafayla hangi üniversite alacak onu?"

atsumu titrek bir nefes verdi. babasının osamu'dan bahsetmediği kesindi.

"böyle davranmaya devam edersen tabii ki notları düşer! biraz ağırdan alsan-"

"hayır, hayır... yeterince ağırdan aldık. çocuklarından birinin geri zekalı olduğunu ne zaman kabulleneceğiz? biyolojiden iki basamaklı sayılara bile ulaşamamış- adını yazsa 2 puan alacak zaten, sınavdan 7 almak nedir?"

'çocukların'. çocuklarımız değil.

atsumu az daha kahkaha atıp kendini açık edecekti. mutfağa girip biyoloji sınavında aslında uyuyakaldığını anlatsa acaba babası ne derdi?

babasının lafı bitmemişti. "bununla uğraşamam. ne hali varsa görsün. sanki mezun olacak da, biz de çabalıyoruz. sırf o aptallık yapsın diye evimizden çıkıp buralara kadar taşınmamız hataydı zaten..."

hayır, ebeveynlerinin aldığı en kötü karar tokyo'ya taşınmak değildi. atsumu bunu son zamanlarda fark ediyordu.

onların en büyük hatası son 17 yıldır birbirlerine ve iki çocukları olduğu gerçeğine katlanmalarıydı.

osamu'nun peşinden mutfağa girdi. tartışma hemen bitti, herkes masadaki yerine geçti.

mutfaktaki dört kişi, şiddetli bir kavgadan sonra hiçbir şey yaşanmamış gibi davranma konusunda oldukça iyilerdi.

"kaç dersten kalıyorsun yine?"

osamu'nun sorusuyla gözlerini meşgulmüş gibi görünmek için karıştırdığı telefonundan çekti.

"sadece biyoloji. öbürlerini şöyle böyle hallettim."

osamu kendisine inanmayan gözlerle baktığında atsumu sadece omuz silkebildi. yalan söylemiyordu, bir şekilde hepsinden geçecek kadar not alabilmeyi başarmıştı. biyoloji dışında.