Τι άραγε να συμβαίνει μέσα σε μια Λάκα;
Υπάρχουν τούνελ που οδηγούν στους φίλους μας, τα άλλα σκουληκάκια. Και ποταμάκια που οδηγούν στη θάλασσα . Και σίγουρα λόφους και λοφάκια που φτάνουν ψηλά και χαμηλά. Επισκέπτονται πολλοί τη Λάκα. Κατά την γνώμη μου, άνθρωποι, σημαντικοί, που για κάποιον λόγο βρέθηκαν εκεί και ας μην θέλουν να ξαναπάνε. Σίγουρα θα θυμούνται και τα όμορφα της λάκας. Έτσι και αλλιώς δεν έχει νόημα να ζείς ένα ταξίδι και να επιλέγεις να θυμάσαι τα κακά του, εκτός και αν πιστεύεις πως είναι τόσο σκληρά ώστε να μην θες να ξαναπάς σε αυτά τα μέρη. Δεν νομίζω πως η ζωή είναι όσο περίπλοκη όσο την κάνουμε εμείς να είναι. Ίσως πίσω από κάποιους λόφους να κρύβονται ωραίες αναμνήσεις και όχι μόνο μεγάλη ανηφόρα και κούραση. Και ίσως το ποτάμι να οδηγεί σε μια καλή θάλασσα, που οι τρικυμίες της είναι απλά επιφανειακές. Ναι φέρουν αναταράξεις και πέτρες στην συμμετρική άμμο , αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να μην ξανακολυμπήσεις στο νερό.
Ο Ορέστης μένει στην κορυφή της λάκας. Ειρωνικό αλλά αληθινό. Είναι αυτό το παιδί που αγαπάει τους γύρω του, τη φύση και τα παραφυσικά της. Γιαυτό πιστεύω γεννήθηκε εκεί ψηλά, για να τα βλέπει όλα και να τα θαυμάζει , όπως του αρμόζει . Ο Θαυμασμός του ανήκει, και τον εκπέμπει καθημερινά.
Μετά έχουμε τη Μάγδα, το κορίτσι του καλοκαιριού. Έχει εξοχικό στη μέση της Λάκας. Δίπλα από το παράθυρο της υπάρχουν καλαμιές. Αν και απέχει αρκετά το σπίτι της από το ποτάμι , υπάρχουν και εκεί,σίγουρα είναι ενυδατωμένη περιοχή γι'αυτό βγάζει "βλαστάρια". Έτσι μας λέει o Ιάσωνας.
Ο Ιάσωνας μένει διαγώνια και κάτω από το σπίτι της Μάγδας. Είναι αυτό το έξυπνο παιδί που κάποιες φορές αγνοεί ότι δεν αντιλαμβάνεται τον κόσμο όπως κάποιος άλλος και εκνευρίζεται. Κάπως άλογο θα το έλεγα αυτό παρόλο που είναι αρκετά λογικός για την ηλικία του. Θεωρεί πως η σοφία δεν πάει με τα χρόνια και συμφωνώ μαζί του .
Ένας ακόμη που δεν ακολουθεί τη λογική του χρόνου είναι ο Ήρα, Ηρακλής. Είναι γενναίος( στα όνειρα του φυσικά)όπως ο πρόγονος του . Έχει θάρρος να λέει πράγματα που δεν τα σκέφτεται. Είναι σημαντικό θάρρος αυτό. Ποιός άλλος μιλάει αληθινά χωρίς πολύ σκέψη και δεν τον νοιάζει να τον κατακρίνουν.
Σε αντίθεση με την Λέο, Ελεονόρα. Το γλυκό κορίτσι που πάντα ζεί "στον κόσμο της " . Πόσο μοναδικό είναι αυτό; δημιουργείς τον κόσμο σου και ζείς χαρούμενος σε αυτόν. Μόνο που ζει σε αυτόν εδώ τον κόσμο δυστυχώς, που δεν αξίζει πλάσματα σαν αυτή.
Πλάσμα σαν αυτή δεν είναι σίγουρα η Αγγελική. Λαμπερή και παραθαλάσσια . Ένα πλάσμα ακόμη μοναδικό με το δικό του τρόπο. Μια νοοτροπία ζωής που διαφέρει από εσένα, διότι εκείνης είναι πιο όμορφη. Είναι αρμονική και ας μην το βλέπει, γεμάτη χαρές, εμπειρίες και ανθρώπους που την λατρεύουν και ας μην τους λατρεύει πίσω.
Αυτοί είναι οι φίλοι μου, τα λουλουδάκια της Λάκας μου. Γλυκά πλάσματα φτιαγμένα από αστερόσκονη , λίγη από αυτή που έμεινε πια στη γή. Και σε λίγο θα ακολουθήσουν οι ιστορίες μας στην τρύπα, όπως αποκαλούν κάποιοι. Ή τον κρυφό παράδεισο όπως λέω εγώ. Πίστεψε με, για κάποιο λόγο θα βρέθηκες κάποτε εκεί και ας μην τον δείς ποτέ , ας μην τον εκτιμήσεις, ας μην τον αγαπήσεις. Αρκεί να λές πως βρέθηκες εκεί και να χαμογελάς, είτε πέρασες άσχημα, είτε όμορφα.
Οπότε αν ποτέ βρεθείς σε ένα λάκο , μην σκεφτείς ότι λερώθηκαν τα παπούτσια σου ή πέταξες νερά παντού , αλλά ότι έγινε κάτι ξαφνικό που δεν το περίμενες , αλλά έστω για λίγες μέρες ήταν κάτι όμορφο για να θυμάσαι.
....
