Back to Seoul

Episode 11.0 🖤

Chapter : warm welcomes
First love

මම ආපහු බළකොටුවට එනකොටත් යුන්ගි ඔප්පා කලින් හිටපු තැනම නිදාගෙන හිටියා. මූණට උඩින් වැටිල තිබුණු පොත පැත්තටකට වැටිලා.. අළු පාට දිග කොන්ඩෙ.. එක අැහක පැත්තක් වැහෙනකම්ම මූණ පුරා විසිරිලා.. මම හොයා ගත්තු දේ ගැන කියන්නත් ඕනේ එ්ත් දැන් නැගිට්ටුවොත් අහගන්න පුළුවන් කියලා හිතුනු වචන ටිකත් මතක් කරගෙන මම පැත්තකින් ඉද ගත්තෙ කොයි වෙලාවක හරි හරි එයා නැගිටිනකම්.
' ඉක්මනට නැගිටින්නකෝ..' මම හිමින් සීරුවේ මගේ එක ඇඟිල්ලක් එයාගෙ කම්මුලක් උඩින් තියල මූණට එබිල බැලුවා.
" ඇත්තටම අහු වුනා නේද.. චින්චා.. අාහ්හ්.. මොනවද මම මේ කියවන්නේ.. පූස් පැටියෙක් වගේ තමයි.. බලන්නකෝ..අයී... ඔහ් අැහැරෙයි.." මම තනියෙන්ම කියව කියව ඇඟිල්ලෙන් කොන්ඩෙ එහාට මෙහාට කලා. ළඟදීම හොඳ කෑමක් අත ළඟ කියල දැනුනත් මේ අවස්ථාව මග ඇර ගන්නේ කොහොමද.?

" සෝහී..? " එක පාරටම ඩේල් ගෙ කටහඬ අැහෙනකොටම මගේ අත ඉබේම වගේ එයාගෙ මූණෙන් අෑතට වුණා. ඒ වෙනකොටත් එයා ඔක්කොම දැකල ඉවරයි.
'අයියෝ තුවාල වෙලත් එක තැනකට වෙලා ඉන්න බැහැ නේ මෙයාට..'
" අ.. අම්.. ම.. මම.."
" මම මොකුත් දැක්කේ නැහැ කියලා හිතා ගන්නම්.." අමුතු විදිහට හිනාවක් දාගෙන එයා ආපහු යන්න හදද්දිම යුන්ගි ඔප්පා නැගිටලා.

" මොනවද උනේ? මොකද්ද දැක්කෙ නැත්තෙ..?" එයාගෙ මූණ නම් චුට්ටක් වත් හොඳ නැහැ. අපි දෙන්නම එක පාර අළු කරලා දායි වගේ.. ඇත්ත කිව්වොත් මොනවා වෙයිද..
" න්.. නෑ..මොකුත් නෑ.. " මම පැටලි පැටලී කියද්දි එයාගෙ බැල්ම තවත් දැඩි වුණා.
" මොකක්ද ඔය අතේ තියෙන්නේ?" එයා එකපාරම අහද්දී මට අතේ තිබුණු මාලෙත් අත අැරුණා.
" මේ.. මේක.. කොහෙන්ද.. කියනවා කොහෙන්ද.."
එයා ඒක අතට අරගෙන තත්පරයක් යන්නත් කලින් හයියෙන් කෑගහන්න ගත්තා. මම හිටියේ කියාගන්න දෙයක් නැතුව. එයා මේ තරම් කලබල වෙයි කියලා හිතුවෙ නැහැ.

"අතාරිනව ඔය කෙල්ලව.." මට එක වචනයක් වත් කියාගන්න බැරි වෙද්දි ඩේල් එයාව නැවැත්තුවා.
" මොකද.." එයා මාව බේරගන්න ආපු ඩේල් දිහාට දැම්මෙ නපුරු බැල්මක්. එයාගෙ හැටි දන්න නිසාද කොහෙද එයත් කට වහගත්ත.