"Believe It's Exist"

ᴘʀᴏʟᴏɢᴜᴇ:

ᴘʀᴏʟᴏɢᴜᴇ:

Charles, twin sister, they're mother & father are on vacation papauwi na sila sa mansion.  "Mommyyyyy.....happy ka po bah?....". Cute ng boses ni Samarah habang nakayakap sa ina.

"Yes...My dearest daughter".

"Mom why are we going home in a rush?". Curious namang tanong ni charles.

"It's just your daddy is going work and where visiting your lola anak". Sagot naman ng ina niya.

He just 'O' and smile while hugging his best mommy.

His daddy always in a busy day kaya ang mommy nalang niya ang palaging kasama sa bahay with their protection palagi ring nakasunod amg mga guard ng ama niya sa kanila.

His really annoyed by that.

Tahimik ang lahat, siya naman ay nagpatuloy sa paglalaro ng gun toy 'Maybe I would be a soldier in the future I guess?'.

Naramdaman ni Charles na huminto ang kotse na sinasakyan nila ng pamilya at pumasok ito ng dahan-dahan sa mansion.

"Yeyyyy". Sabay hiyaw nilang magkakambal.

And when he saw his mother smiling...POOP....maligaya niyang hinalikan sa pisngi ang ina. "Your so sweet son and promise me na magiging mabait ka sa asawa mo in the future". He and his twin showed a wierdest look na ikinatawa ng ina.

"Your so innocent little boy...". Nahihiya siya sa ainabi nito and lumabas sila ng kotse una-unang siyang bumaba at sumabay kay Samarah.

"Wait sis!".

"Hurry baby boy". Yung ang tawag sa kanya ng kakambal.

Natigilan siya sa pagtakbo ng may umalingawngaw na tunog. "Ahhhhhhhh........!!!!!!!". Malakas na gulat sigaw ng kakambal habang nakatingin sa likod.

Sa paglingon niya nakita niyang nakahandusay na sa lupa ang ina at maraming dugo ang dumadaloy sa kinahihigaan nito.

He stilled while watching his mom dying at wala siyang magawa, nawalan siya ng pandinig sa ano mang ingaw sa paligid niya.

Nakita niyang umiiyak ang kakambal niya habang pinapasan ng ama ang ina niya. "Security!!! Search the sniper now! And protect my kid's. Please......Sweetheart....
Don't! Leave! Us!". Sigaw ng ama at dali-dali nitong dinala sa hospital habang siya naman at ang kanyang kapatid ay dinala sa loob ng bahay at maraming security ang nakapaligid sa buong mansion.

Nakatulala parin siya sa nangyari, nanginginig siya hindi siya makagalaw kaylangan niyang oatahanin ang kapatid na umiiyak.

Hanggang sa sumigaw siya. "Ma-momm!......". At alertong lumapit si manang lus sa kanya. "Mom.......". 'Don't die please'. Subra siyang natruma sa nangyari, sa nawalan siya ng malay.

"NO! NO! PLEASE....MOM!". Bumangon si Charles ng maramdamang may yumugyog sa kamay niya at yun ay si manang los. "I'm sorry manang los... nagising ba kayo dahil sakin?". Niyakap siya nito.

"Okay lang yan cee....". Pinakalma siya nito.

"I need my sister and I miss my mom, tita lus". Mula noon tita na ang tawag niya sa mayurduma.

"I'm sorry Charles pero alam mung pinapapunta siya ng Paris ng ama mo". Ito nalang palagi ang humihingi ng pasensiya even his dad never apologized.

"Pwede mu ba akong pagtimplahan ng kape tita lus?".

"Sure cee".

Cee ang tawag nito sa kanya dahil ayaw niyang tawagin siyang anak o kahit na anong salita na sinasabi ng kanyang ina noon, baka hindi na niya alam kung anong gagawin niya.