İNTİKAMİN BEDELİ

Karmaşa

"Sen babamı öldürdün benim burda olduğumu öğrendiğin andan itibaren beni uzaklaştırmak için elinden geleni yaptın yaptığının suç olduğu biliyorsun dimi,bomba imhayı seçtiğim halde senin yüzünden kaçaklar bürosunda çalışıyorum ama şunu bilki birgün her ne olursa olsun kendi istediğim bölümüme geçicem ve sen buna engel olamayacaksın"Bunu söylediğim anda karşımda bembeyaz olmus bir Minho ile karşılaştım.Bir şey söylemesine izin vermeden ve Chris'in suratına bile bakmadan Minho'nun kolundan tutup onu sürüklemeye başladım.Bir süre sonra Minho'ya baktığımda yüzündeki kasların seyirdiğini ve sinirlendiğini farkedip hemen kolunu bıraktım ancak hiçbir şey söylemeden onun odasına doğru yürümeye devam ettim tabiki oda beni takip ediyordu haklı duyduklarını anlamaya çalışıyordu.Odaya gelir gelmez kendimi koltuğa attım oda karşımdaki masanın üzerine oturup hadi anlat der gibi bakıyordu ve sonunda pes edip anlatmaya başladım."Evet doğru duydun daha 10 yaşındaydım babamla sokakta dolaşmaya çıkmıştık ve babam aniden sağ taraftaki ara sokaktan gelen kavga sesleriyle durdu ve o çağırana kadar orda beklemem icin söz vermemi istedi ve bana sıkıca sarılıp gitti sanki son sarılışı olduğunu hissetmişti.O ara sokakta 16-17 yaşlarımda bir grup genç kavga ediyordu ve o salak Chris'de ellerini cebine koymuş kavgayı film seyreder gibi seyredip birde kimin kazanacağına dair bahis açmış para topluyordu.Babam hiçbir zaman kavgayı sevmedi bu yüzdende önce Chris'e gidip kabgaya müdahale etmesini yoksa kendinin müdahale edeceğini ve onuda gerwkli yerlere şikayet edeceğini söyledi ama Chris'in cevabı sadece denersen kendini ölmüş bulursun hem burda kanun benim ben ne dersem o olur anladın mı diye bir tehtid oldu.Buda yetmezmiş gibi babama bir yumruk attı sokaktaki herkes onları izliyordu az önce kavga eden gençler bile durmuş onları seyredoyordu.O anda sadece gözlerimi kapatıp babamı bekledim ama babam gelmedi onun yerine kuru soğuk bir mermi sesi geldi.O an gözlerimi açtım ve babam orda yerde kankar içinde yatıyordu sanki bana gel diyen gözlerle.Hemen yanına koştum ona sarıldım,yalvardım,adını haykırdım ama gitmişti beni terk etmisti.Chris'e döndüğüm dakika sanki beni beklemiyormuş gibi gözleri kocaman açılmış bana bakıyordu şaşkınlığı çok uzun sürmedi ve silahını çekti ve bana dogru nişan aldı ve bu olaydan birine dahi bahsedersem beni öldürecegini söyledi"Son cümlem bir fısıltı gibi çıkmıştı ve o anda Minho'nun bana sarıldığını ve ağladığımı farkettim.Minho"Üzgünüm dostum.Biliyorum şuan ne desem boş acını hafifletmeyecek ama bilmeni isterim ki bir abi,bir dost olarak yanındayım.Belki babanın yerini tutamam zaten benim babam öldüğünde bende kimseyi yerine koyamamıştım ama dediğim gibi bir abi,bir dost olarak herzaman yanındayım.Ayrıca devam etmek istemesende anlayışla karşılarım"dedi.Bugün e kadar bana kimse böyle sevgiyle yaklaşmamıştı annem bile bu yüzden ona herşeyi açık açık anlatmaya karar verdim.Yani belki beni bu karanlıkta yıllar sonra çıkarabilirdi düşüncesiyle anlatmaya devam ettim."Sağol dostum.Bana kimse bu güne kadar böyle içtenlikle yaklaşmadı annem bile bu yüzden devam edip sana herşeyi anlatmak istiyorum.Nerde kalmıştık haa "O lanet günden sonra onu birdaha görmiyeceğimi düşünmüştüm aslında her şey yeni başlıyormuş.Birgün okuldan eve döndüğümde kapı aralıktı direk anneme bakmak için yatak odasına koştum ve annemle o adam yatakta üstüstelerdi kahkahalar atıyorlardı sanki beni görmüyordı o gün annemden nefret ettim hayattan nefret ettim o adamdan nefret ettim.Önce babamı sonra annemi şimdidi hayallerimi çalıyor ama artık yeter buraya kadar susmayacağım artık onun karşısında 10 yaşında bir çocuk yok"diyebildim son olarak.Bunun üzerine Minho"Yanlış anlama dostum Chris'i savunacak değilim ama belki her şey bir kazayla başlamış ve olaylar ipe sarmış olamaz mı.?"dedi."Kaza ha babamı öldürmesi bir kazaydı diyelim hadi beni tehtid etmeside kaza annemi becermesi hayallerimi elimden almasıda mı kaza haaa.Ne sanmıştım ki sanki beni anlıyacağını falan mı ah ne kadar aptalım."diyip kapıyı vurarak aşağı inmeye başladım.Şu siktiğimin binasında ne kadarda çok basamak vardı niye bi asansör yapılmamış ki cok mu zor yani diye söylenirken sonunda basamaklar bitmişti doğru sağa dönüp kapıdan çıktım ve bizim çocuklarla herzaman basketbol oynadığımız sahilin kenarındaki redwater sahasına gitmeyi düşünerek direk motoruma gidiyordum ki motorumun tamirde olduğunu hatırlayıp bir taksiye atladım.Takside yol boyunca Minho'yu düşünmüştüm yani o sert maskesini ve zırhını ilk defa çıkarıp gercek Minho'yu göstermişti ama ben ne yapmıştım hemen sinirlenip ona bağırmıştım birden geldik sesiyle takside olduğum aklıma geldi ve cebimdeki 100 lügü adama verip direk indim.Başta Colin olmak üzere bizim bütün salaklar burdaydı.Bunların hiç mi işi yoktu bilmiyorumHemen sahaya girip 31 numara özel yapım formamı giyerek maça daldım.Yaklaşık 2-3 saatlik bir mactan sonra saat yaklaşık 20.00 a geliyordu ve ben yorgun ve pis kokuluydum bu yüzden ilk gelen taksiye binip eve gittim.İki katlı çoğulunlukla cam kaplı evime girip ılık bir duş aldım ardından da çift kişilik güzel yatağıma attım kendimi uykunun güzel kollarına.
MİNHO'NUN AĞZINDAN
Adam çıkarçıkmaz davaya geri döndüm onun o hali gözümden gitmiyordu ve davaya odaklanamıyordum resmen bu yüzden biraz daha uğraşmadım hemen Adam'ın telefonun sinyalinden nerde olduğunu tespit ettim basketbol sahasına gitmiş bu iyi bir şey diyerek oturduğum yerden kalktım ve babadan miras kalan görkemli aşırı büyük ve genellikle siyah renginin hakim olduğu evime gitmek için siyah Audi Q7'me binip gaza bastım.Yaklaşık 10-15 dakka sonra evdeydim.Direk büyük jakuzili banyoma girip bir duş aldım,bu iyi gelmişti.Sonra kendimi simsayah çarşaflı yatagıma attım.

NOT:Biliyoruz bölüm baya gec geldi.Bölümlerin birazı hazır aslında sadece yazmaya fırsat bulamıyoruz bunun için hepinizden özür dileriz.Bundan sonra daha sık yazmaya özen gösterecegiz.Ve unutmadan sizden yorum ve oy bekliyoruz lütfennn :))