Forever together Ft. BBrave

Hij?

Snel doe ik nog een beetje mascara op en trek een snelle sprint naar het busstation. Er staan twee jongens en een klein meisje van 13 te wachten. Vandaag wordt echt de slechtste dag van mijn leven maar ik er eigenlijk ook wel weer zin in heb. Ik open iTunes, druk een random nummer aan en prop mijn oortjes in mijn oor. Ik heb een grijze trui aan met een cappuchon, een geruit lang vest, daarover een demin jasje, jeans en timberlands. Het is eigenlijk meer een outfit die ik op een luie zondag aan doe wanneer ik even naar de stad ga ofzo, maar nu voelt het ook als een slompige dag. Ik trek mijn cappuchon over mijn hoofd en fucus me vooral op de muziek. geen minuut later komt de bus aan en stap ik in. Ik kijk hoe laat het is en nog een kwartier tot de hel.
Ik hoor dat de buschauffeur mijn station omroept en ik sta op mijn OV uit te checken. Ik stap de bus uit en haal nu ook mijn oortjes uit. Ik zie allemaal bekende gezichten fietsen en twee meter verder is de school. Ik slik even en loop dan zonder twijfel regelrecht door. Ik voel me heel erg aangestaard omdat mijn verhaal wel zeker de hele school door is gegaan en ik eigenlijk iedereen wel kende. Mijn moed zakt in mijn schoenen wanneer ik de jongen van de supermarkt het schoolplein op zie komen met een scooter. Snel loop ik weer door en probeer zo snel mogelijk naar binnen te gaan, mijn kluisje en lokaal te vinden, en zo snel mogelijk achterin het lokaal twee tafels te claimen. Een voor mijzelf, en een voor mijn tas.
Bij mijn kluisje wissel ik even mijn boeken voor de komende twee lessen. Ik hoor vage mensen over mij praten achter mijn rug, eigenlijk moet ik er wel om lachen. Eerst kende niemand me, toen deed ik een fotoshoot, stond ik in een blad, en vond iedereen me opeens aardig en keken alle jongens naar me. Wat zal Jenni trots op me zijn. Ik wil het haar zo graag vertellen maar wanneer krijg ik weer de kans?

Wanneer ik klaar ben bij mijn kluis loop ik naar de receptie en vraag ik voor het rooster van H4g. Ik krijg mijn rooster in handen geduwd en kijk er even naar. Mijn vinger volgt Maandag>1e uur>wiskunde>210. Ik pak mijn tas weer op en zoek het lokaal. Als ik het heb gevonden loop ik zonder aarzelen het lokaal in en krijg allemaal blikken van klasgenoten op me. Ohja fack, ik had ze nog niet verteld dat ik weer kwam. Zonder ook maar iemand aan te kijken loop ik door en ga rechtsachterin zitten. Het is opeens helemaal stil in het lokaal wat bijzonder is want normaal krijgt geenenkele docent onze klas stil. Wanneer het nogsteeds stil blijft begin ik maar met praten, 'Hey Emma, leuk om je weer te zien hoe gaat het? Ik heb je gemist. Ja hey, het gaat goed hoor, ik heb jullie ook gemist.' Eigelijk voel ik me best veilig. De klas moet lachen en Maaike en Iris komen naar mij toe gerend. Ik sta op en val in hun armen, 'ik heb jullie zo gemist.' Ik krijg geen andwoordt en opnieuw is de hele klas stil. Maaike moet huilen en ik voel ook tranen. 'Kom dan,' roep ik naar de rest en de rest komt als een rugby-team op ons afgestormd. Ik ben zo blij om weer terug te zijn eigelijk. Ik had het heel anders verwacht. Het wordt weer zoals oud, teminste, hoop ik, zonder Jenni nooit.

Ik gok dat we wel bijna vijf minuten in elkaars armen hebben gelegen en ik heb niet gemerkt dat de docent al binnen was komen. Wanneer het wordt opgemerkt gaat iedereen weer op zijn plaats zitten. er waren twee jongens die al op hun plaats zaten. Eentje zat helemaal voorin, had bruin haar, en was opzich best sexy toen ik zijn gezicht zag. De andere zat in het middepad, twee stoelen voor mij. Hij draaide zichzelf om en ik stond weer oog in oog met de jongen. Dus het kan toch nog erger? bedacht ik. ik zette mijn cappuchon weer op trok aan de touwtjes en zakte neer op mijn tavel. Hij had het gezien denk ik want ik hoorde een klein lachje. Oh fijn nu schaam ik me nog meer.