Kapıdan bir ses geldi. Biri tarafından açılmıştı...
Sessizce saklandım odama. Ayak sesleri geliyor. Korkuyorum, biri beni kurtarsın. Kapı gıcırdadı. Şuan yatağımda uyuyormuş gibi yapıyorum.
Selam tatlım~
Yastığıma sarıldım. Ağlamak istiyorum. Ben ne yaptım annemi ve kardeşlerimi korumak dışında...
Ah güzelim her zaman ki gibi çok güzelsin ama eğer kardeşin ölmeseydi bu kadar sana yaklaşmazdım~
Kardeşimi nerden tanıyor?! Etrafta dolaştı. Bir yere oturdu. Gözlerimi açtım, yastığımdaki sivri törpümü aldım ve ona baktım. Bu... Bu... Matheo, eski sevgilim olan Matheo. her şeyi yapan o muymuş?
Günaydın yanıklı kız~
-Ne istiyorsun?
Beni özlemedin mi?
-Hayır, ayrıca evime nasıl girdin?
Anahtar
-Ah o hâlâ sende mi? Alabilir miyim?
Hayır.
-Tamam, hadi şimdi git lütfen. Biraz uyumak istiyorum.
Olmaz
-Neden
Çünkü seni izlemek oldukça eğlenceli tatlım~
-Sen kafayı yemişsin!
Sadece bir borç için burdayım tatlım~
-Beni rahat bırak!
Bırakmazsam ne olur?~
Bir anda kendi kendime yataktan kalkıp sivri törpümü ona sapladım. Bu nasıl yaptım bilmiyorum ama şu an daha çok korkuyorum. Polisleri ve Ambulansı aradım...
Şu an sorgu odasında yeni çıktım.
Y/N burda olduğumu öğrendiği an yanıma geldi.
Y/N: *sizde*
Y/N'in güzel moral, motivasyon ve öğütleri beni mutlu etmişti. Sadece kendimi korumuştum. Sonra polis geldi.
P: Bayan, neden yalan söylediniz?.
-Ben yalan söylemedim.
P: Bay Matheo o uyurken düşmanlarından birisinin yapabileceğini söyledi. Ev arkadaşınız için endişelenmiş olmalısınız ama yalan söylemelisiniz...
Böyle uzun uzun konuştu. Kısaca galiba Matheo beni korumuştu... Onun yanına gittim.
-İyi misin?
O da yarasını gösterip
Bu kısım dışında evet
-Üzgünüm...
Gel buraya koca bebeğim
Gidip sarıldım çünkü birinin canını yakmıştım. Bu yüzden ağlamak istiyordum. Gözümden bir kaç damlanın düştüğünü hissettim. Yavaş yavaş çoğalıyordu. Matheo ise saçlarımı okşuyordu. Yarım saat kadar ağladım.
