O adamı saçından tutup dışarı attı.
Oğlunuz yanına gitmek istemiyorsanız gidin
William: seni o***** çocuğu!
Sonra güvenlik o adamı dışarı attı.
O gitti.
Ondan kurtulmuştum...
Matheo'nun annesi de ziyarete gelmişti. Sonra haberleri açtık. Haberlerde parçalanmış bir cesetten bahsediyordu. Çok yazık, kim bilir belki de işinden dönüp çocuklarına şeker verecekti. Matheo'a döndüm. Ağlıyordu, onu ilk defa ağlarken görüyorum. Noldu acaba? Bayan Melody ona sarılıyordu...
Galiba... Galiba haberlerdeki parçalanmış ceset babasıydı. Altında da öyle yazıyordu. Ne yapacağımı bilmiyorum. Bayan Melody koşarak polise gitti, annem onu sakinleştirmeye gitti. Bende Matheo yu sakinleştirmeye çalışıyorum...
Sakinleşti. Ama bu sefer titriyor. Onunla birlikte dışarı çıktım. Üzerimdeki hırkayı ona verdim. Üşümesin diye. Ama o bana hırkamı geri giyidirdi. Bende onu hırkayla örttüm.
-Üşürsün
Üşümem
Hırkayı bana geri giyidirdi ve sarıldık. Şimdi hasta bakıcısı geldi ve bizi hastane odamıza kadar kovaladı.
Hasta bakıcı: Çabuk odanıza!
Hastane yatağına uzandım. Hasta bakıcısı başımızda nöbet tuttu. Yorulmuştum ve uyku çok iyi geldi.
Hasta bakıcı: günaydın sabah şekerleri.
Gülümsedi.
-Günaydınn
Hasta bakıcı: sizi biri çağırdı Bay Matheo
Bu annesiydi. Ama şu an Matheo uyuyor. Sırf onun uyandırmak için öpmüş olabilirim.
