say yes | jaywon

𝟏𝟓 - 𝐒𝐨𝐳 𝐯𝐞𝐫𝐢𝐲𝐨𝐫𝐮𝐦

1111 kelime ᥫ᭡

# flashback #

Bugün sevgilimle buluşacaktık. İlişkimiz kimsenin bilmediği ve korumaya çalıştığım sevgilimle. Minicikti daha, çok güçsüzdü. Onun kimseye gücü yetmezdi önceden, çünkü ona güç verecek bir şey bulamazdı. Bana hep şöyle derdi benim mutluluğum ve güç aldığım kişi sadece sensin. Bunu neden söylediğini çok iyi biliyordum, çünkü o çok yıpranmıştı. Yeri geldi onu bir hiçmişcesine hor görmüş, yeri geldi onun da bir insan olduğunu tamamen unutmuşlardı.

Onu ilk tanıdığımda sadece çekingen bi çocuk olduğunu ve bu yüzden pek bir şeylere dahil olmadığını düşünürdüm. Okulda hep yalnızdı ama bunu, daha doğrusu onu sonradan farkedebilmistim.

Yüzünü asla tam görmemiştim, çünkü hep başını örtüp gezerdi, kimsenin yüzüne bakmazdı, yanına onunla tanışmak için gittiğimde ise yine yüzünü görmemiştim. Bana sanki ona kötü bir şey yapmışım gibi davranmıştı, ama sonradan bir tek bana karşı değil, herkese karşı böyle olduğunu farkettim. Sanki herkesten korkuyor gibiydi, herkes ona zarar verebilirmiş gibi davranıyordu.

Gizemli biriydi ve onun bu hali merak duyguma yenik düşmeme sebep oluyordu. Nesi olduğunu çözemiyordum, gerçi çözebilmeme de pek olanak sağlamıyordu tavırları.

Okul çıkışında denk geldim ve bir anlık kendi gazıma gelerek onu takip etmeye karar verdim. Bir sürü ara sokak geçti, ve bir sürü karmaşık yol. Eski bir mahalleye gelmiştik en son olarak, burası hep gecekondularla doluydu ve korkutucu bir yerdi. Evi olduğunu düşündüğüm bir gecekonduya doğru adımladı ve kapının önüne geldiği sırada kapı aniden açıldı. Beni görme ihtimallerini göz önünde bulundurarak saklandığım yerde biraz daha gizlenmeye çalıştım. Kapıyı açan bir kadındı ve ona sinirli bir şekilde bakıyordu.

Seni küçük velet ben sana eve gelme demedim mi ha! Sen de geberen annen gibisin aynı git dedik mi iyice yapışıyorsun paçamıza.

Kadın bağırarak söylüyordu her cümlesini, o ise hiç bir şey yapmadan başını öne eğmiş duruyordu sadece. Kadının bağırışları ve kurduğu cümleler endişelenmeme neden olmuştu. Üvey annesi olabileceğini çıkarmıştım sözlerinden.

Kadın evin kapısından biraz içeri doğru girerek eline tam olarak ne olduğunu seçemediğim bir şey aldı. Tam dışarı doğru çıktığındaysa bunun bir soba demiri olduğunu farkettim. O hala kıpırdamadan yerinde duruyordu ve başını gittikçe daha da eğerek ellerini birleştirmiş sıkıyordu.

Kadın elindeki demiri biraz kaldırdı ve tahmin edemeyeceğim bir şekilde demirle onun belinin yan kısmına vurdu. Bunu gördüğüm anda gözlerim fal tasî gibi açıldı ve hemen saklandıgım yerden çıkarak onlara doğru yöneldim. Kadın demiri kaldırmış tekrar vuracaģı sırada elindeki demiri tutarak çektim ve kenara fırlattım.

Siz ne yaptığınızı sanıyorsunuz

Sen nerden çıktın bücür hadi bak işine, sen ne diye karışıyorsun

Kimseye vurmaya hakkınız yok duydunuz mu, hele de sizden güçsüz birine vurmaya

Onu kolundan tuttum ve gotürmeye çalıştığım sırada da bir an duraksamam sebep olan kadının diğer kolunu tutması oldu.

Sen kimi nereye görürdüğünü sanıyorsun acaba he baksana bana

Sizden korktuğumu sanıyorsanız çok yanılıyorsunuz şimdi onun kolunu bırakın yoksa polisi arayıp sizi şiddetten içeri attırmamı mı istersiniz