របាំងស្នេហ៍❤️

វាគឺផ្អែកមួយន័យជីវិតលោកហេតុអ្វីលោកបោះវាចោល?

របាំងសេ្នហ៍
ភាគ3
#Hope y'all enjoy my novel^_^

នៅផ្ទះរបស់ហេសុឹង

«នេះជេកខ្ញុំស្រឡាញ់ឯងមែនទែនហើយលង់ខ្លាំងទៅខ្លាំងទៅហើយខ្ញុំស្រឡាញ់ឯងណាស់ជេកតើនេះជានិស្ស័យរបស់ពួកយើងមែនទេជេកទើបខ្ញុំជួកឯងរហូតចឹងតែទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ខ្ញុំនៅតែស្រឡាញ់ឯងដែលជេក»ហេសុឹងនិយាយរួចគេក៏បិទភ្នែកគេង

នៅផ្ទះរបស់ជេក

«នេះលោកស្រឡាញ់ខ្ញុំមែនទេហេសុឹងបើលលោកស្រឡាញ់ខ្ញុំមិចមិនសារភាពមកនៅលាក់ទុកធ្វើអី?បើលោកមកសុំស្រឡាញ់ខ្ញុំណាខ្ញុំនិងព្រមមិនប្រកែកមួយមាត់ទេតែខ្ញុំចហ់ដឹងណាស់ថាវាជានិស្ស័មែនទេទើបពួកយើងអាចជួបគ្នា?»ជេកនិយាយរួចក៏បិទភ្នែកគេងលង់លក់ក្នុងសុបិនដ៏ល្អ

ពេលព្រឹក

ព្រះអាទិត្យចាំផ្ដើមរះឡើងមកចាប់ហោះហើនៅលើវេហាជាមួយនិងសម្លេងដល់ក្រលួច

រីង~~~~~~~~~~

សម្លេងនាលិការោ

«អឹម~~~»សម្លេងរៀងតូចក្រហឹម
«នេះត្រូវទៅសាលាទៀតហើយគួឲ្យធុញណាស់»គេរអ៊ូ
តិចៗហើយក៏ងើបពីគ្រែដើម្បីងូតទឹករៀបចំខ្លួនទៅសាលារៀនគេគឺជាជេក

ក្រលេកមកមើលខាងនេះវិញម្ដង

ពន្លឺចាំងតាមបង្អួចមកប៉ះភ្នែករបស់ក្មេងប្រុសរូបសង្ហាម្នាក់គេគឺជាហេសុឹងហ្នឹងហើយគេបើកភ្នែកសន្សឹមៗតិចៗ

«អឺម~~~~~~~~»ហើយក៏ក្រហឹមតិចៗ
«នេះដល់ម៉ោងទៅរៀនហើយមែនទេ»គេក៏ទាញ់ទូរស័បមកមើល
«នេះម៉ោ6:30នាទីហើយហ៎»និយាយរួចក៏ងើបពត់ខ្លួនហើយរៀបចំខ្លួនទៅសាលារៀន

នៅសាលារៀន

ហេសុឹងអង្គុយនៅតុករបស់គេហើយជេកក៏មកដល់ហើយមកអង្គុយតុករបស់គេដូចគ្នា

«អឹមនេះហេសុឹងឯងបានធ្វើកិច្ចការផ្ទះអត់?»ជេក
«បាទខ្ញុំបានធ្វើតើ»ហេសុឹង
«ចឹងខ្ញុំសំចម្លង់ផងបានអត់?»ជេក
«មិនកើតទេដឹងព្រោះខ្ញុំខ្លាចគ្រូចាប់បាន»ហេសុឹង
«ចឹងមិនអីទេចឹង»ជេក និយាយហាក់ដូចជាអាក់អន់ចិត្ត
«អូ៎!មិនអីទេនេះចម្លង់ទៅ»ហេសុឹងដោយខ្លាចជេកឡើងឈរក៏ព្រមឲ្យជេកចម្លង