Nandito ako ngayon sa simbahan nakatingin sa taong mahal ko na lumalakad sa altar pero iba ang sasalubong sa kanya. Kahit masakit sakin na nandito ako, pinilit ko pa din'g pumunta para sa kanya at magpasalamat sa lalakeng nandyan noong wala ako at ipaubaya na sya doon na huwag sya saktan, paiyakin at iwanan.
"You may now kiss the Bride!" saad ng Pari na nagpatulo lalo ng luha ko dahil ito na nga ang oras, oras na nasa kanya na ang taong mahal ko at wala ng makakakuha pa kaya agad ako tumakbo palabas dahil hindi ko kaya iyong tignan.
"Paalam Bella, Mahal na Mahal kita. Iintayin kita na mapasakin muli sa tamang panahon." saad ko sa aking sarili at umalis na sa simbahan na iyon.
PAALAM, LOVE.
I'M BACK BUT IT'S TOO LATE.
BINABASA MO ANG
I'M BACK BUT IT'S TOO LATE
Short Story"I don't understand why destiny would bring us together again, knowing we'd never be together."
