Bakit Mahal Pa Rin Kita?

Kabanata 4

(One week later at Butuan Airport)

Kanina pa nakasimangot si Zam. Isang oras na siyang naghihintay sa kung sino man ang inutusan ni Marco na susundo sa kanya. Before her flight, she received a call from her brother. Hindi raw siya masusundo nito dahil nagka aberya sa Farm.

Damn, that farm!

Bukod doon ay hindi rin niya nakasabay ang kaibigan na si Maddy. Isinugod daw kasi ang Daddy nito sa hospital noong nakaraang araw. Pero nangako naman ang kaibigan na susundan siya doon sa mga susunod na araw. So, she just need to endure the boredom for the main time.

"Zammy?" anang baritong boses.

Natigialan siya. Bigla ang pagkabog ng kanyang dibdib. Iisa lamang ang kilala niyang tumatawag sa kanya sa ganoong pangalan. It was only Caleb.

It had been eight years pero nanatiling nakakaakit sa pandinig niya ang boses na iyon. Unti-unti ang ginawa niyang paglingon. Napanganga siya pagkakita niya sa binata.

God! Bumaba ata si Hercules mula sa langit. Sambit niya sa isip.

Dahan-dahan itong naglakad papalapit pa sa kanya habang nakapamulsa. Kung tutuusin ay kaswal lang naman ang paglalakad nito. Pero bakit sa paningin niya ay mukha itong isang male model na rumarampa sa isang fashion show?

His gray v-neck plain shirts, with black pants, and gray suede shoes looks good on him. Ang simple pero nabigyan naman niya ng katarungan. Not to mention, his long wavy hair. Parang mas mahaba pa nga ata ang buhok nito kaysa sa kanya.

Bakit naman ganon? Don't tell me, walang pang pa-haircut?
Sa pagkaka-alam ko, he is a successful businessman and multi-millionaire at thirty.

Nang tuluyan itong makalapit ay muli na naman siyang nanliit sa sarili. Nagmumukha siyang pandak sa tangkad nitong six-feet-one inches. Mas lalo rin atang naging masculine ang katawan nito kaysa noon. Makikita naman iyon sa mga braso nito. But it wasn't that big. Sakto lang kung baga.

In her peripheral vision. Kita ni Zam ang pagtitig at pagsunod rin ng tingin ng ilang tao sa paligid kay Caleb. Pero mukhang wala namang pakielam ang binata doon na deretso lang din ang tingin sa kanya.

"Cover your mouth, baka mapasukan 'yan ng langaw," nakangiting biro ni Caleb.

Biglang natauhan si Zamantha sa harap-harapang pag-orgying sa binata. It caught her off guard. But she manage to brace herself.

"What are you doing here?" Gusto niyang batiin at pasalamatan ang sarili dahil hindi siya nabulol sa harap nito.

Nakangiting napabuga ito ng hininga. "I am here to fetch you, mademoiselle." anito na bahagya pang yumuko na tila siya ay isang prinsesa o reyna.

Napangiwi siya sa ginawa nito. Dang! What the hell happend to this man?

"W-why you?"

"What do you mean. Why me?" Caleb frowned but still smiling.

"Where is Mang Lando?" tanong ni Zam na ang tinutuloy ay ang kanilang family driver.

"May sakit ang asawa ni Mang Lando. At alam mo naman na abala ang kuya mo sa farm kaya—"

"Yeah, I know," nakasimangot na sabi niya. "Mas importante pa ang farm kaysa sa akin. Pauuwiin niya ako, pagkatapos ay hindi niya ako susunduin," bubulong-bulong na sabi pa niya.

Natawa ang binata. "Anyway, I voluntered to fetch you, nakangiting sabi nito.

Lalo siyang sumimangot. Caleb widened his smile.

"Where's your baggage?" tanong nito kalaunan sa kanya.

"Here." niyuko niya ang isang maleta.

Tila gusto nitong mapailing nang makita ang maleta niya. Hindi maliit iyon pero hindi rin naman kalakihan. Mukhang nahalata nitong wala siyang balak magtagal sa Pilipinas base sa dala niyang gamit.