I K I G A I | JiKook | (Completed)

❖ Chapter 05

තමන්ව තෙමමින් ඇද වැටෙන වැස්ස ගැන ජිමින්ට වගක්වත් නෑ.ජීමින්ගේ තවමත් කදුලු බේරෙමින් තිබුනු ඇස් යොමු වුනේ රූෆ්ටොප් එකේ කෙලවරට..

ජිමින්ගේ වෙව්ලන දෙපා රූෆ්ටොප් එකේ කෙලවර තිබුනු මිටි බැම්ම ලගට ඇදුනේ මුලු නගරයම නාවගෙන ඇද වැටුනු මහ වරුසාව තව තවත් වැඩි වෙද්දි..

වෙනදට අහස ගොරවද්දි බය වෙන ජිමින් අද ඒ ගිගුම් නාදේට පොඩ්ඩක්වත් බය වුනේ නෑ.තවත් බය වෙන්න තරම් ඒ හිතේ ඉඩක් තිබුනෙ නෑ.මොකද ජිමින්ගේ මුලු හිතම තිබුනේ වේදානාවෙන් පිරිලා...

ඉස්සරහට ගිය ජිමින් බැම්ම ලග නතර වෙලා මොහොතක් ඇස් පියාගත්තෙ හිතට දැනෙන වේදනාව තවත් දරාගන්න බැරිම තැන.

"මට සමාවෙන්න...මට සමාවෙන්න ජන්කුක්...අනිත් හැමෝටම වඩා ඔයා මං ගැන හොයලා බලද්දි...මගේ හැමදේකදිම ඔයා මගේ ලගින්ම ඉද්දි...මට ඔයාව මගේ ලගම තියාගන්න ඕනි වුනා ජන්කුක්..ඒත්..ඒත් මං බය වුනා..දවසක..දවසක ඔයා මගෙන් ඈත් වෙයි කියලා මං බය වුනා...ඔයා කවදාවත් මං ලග නවතින්නේ නෑ කියලා මං දන්නවා ජන්කුක්..ඒ නිසයි...ඒ නිසයි ඔයා මගෙන් ඈත් වෙන්න කලින් මං ඔයාගෙන් ඈත් වෙන්න උත්සාහ කලේ..ඔයා මට ලන් වෙන එක නවත්තන්නයි මං ඔයාට නපුරුකම් කලේ ජන්කුක්...ඔයාව මගේ ජීවිතේට නැතිවම බැරි වෙන්න් කලින් මට නවතින්න ඕනි වුනා...ඒත්...ඒත් මං පරක්කු වැඩියි...මං නිසා...මං නිසා ඔයාට වුනු දේ මට දරාගන්න බෑ තවත්...ඉතින් මං නවතිනවා ජන්කුක්...සදහටම...ඔයාට පේන මානෙකටවත් එන්න එපා කිව්වට ඔයා පේන මානෙක්වත් නැත්නම් මට ජීවිතයක් නෑ...තවත් මට දරාගන්න බෑ ....මට සමාවෙන්න කුකී...හැමදේකටම...මට සමාවෙන්න......!!"

හිමීට දෙනෙත් විවර කරපු ජිමින් ඊගාව මොහොතේ ඒ කොට බැම්මට ගොඩ වුනේ පහතින් පේන හොස්පිට්ල් එකේ මේන් එන්ට්‍රන්ස් එක දිහා බලන ගමන්..පොඩියට පේන වාහන හොස්පිට්ල් එක ඉස්සරහින් එහෙ මෙහෙ ඇදෙන හැටි බලාගෙන හිටපු ජිමින් ඒ බැම්ම කෙලවරටම අඩිය තිබ්බේ කදුලු ගලන ඇස් තද කරලා පියාගන්න ගමන්.

"ම්..මට සමාවෙන්න කුකී....."

________________________________________