Penceremden Şiir Notları

Mutluluk Emeli

Yüklenemeyen bölüm şarkısı: Rihanna-Towards the sun.

Yüzüne baktı
Hava sıcaktı
Ama o soğuk hissediyordu.
Dikkatlice baktı çevresine.
Hava karanlıktı.
Yoksa güneş ona mı doğmuyordu bir tek
Hava mı yalancıydı ona
Yoksa hayat mı günahkardı; bir garip masuma
Bir köşeye gidip sindi iyice
Kapalı kutu gibi kaldı, dolandı, içine döndü.
Zincirlerden zincir kurdu kendine.
Zincirlerin sembolcüsüydü o.
Birgün o karanlık odaya bir kalibre girdi.
İlk başta anlayamadı.
Sonuçta nasıl atılırdı onun zincirli sembolüne.
Çünkü o soğuktu dünya'ya
Suskundu denizlere
Ve çığlık çığlığayken,
Gizlilikler adaletinde
En büyük hükmün doğruluğunu arıyordu.
Tam sonuna doğru geldim, bitti her şey derken
Gündüz sefasında bir unutulmuş kimse buldu.
O da Tanrı'nın unutulan çocukları tarafındandı.
Güneşte ona siyahtı.
İşte o zaman anladı ki;
Onun zincirime kalibre atanın o olduğunu.
Daha da dikkatli oldu ona,
Başta geçici olduğunu sandı.
Ama öyle şeyler yaptı ki o nam-ı diğer:
Unutulan çocuk.
Artık ona inanmaya başladı ruh.
Ve artık daha çok sarıldı ona.
Ama bir yanlışlık vardı.
Yetişemiyordu ona, sevgiye.
Çünkü hüznünden oluşturduğu zincirle yakmıştı bedenini.
Ve en sonunda o zincirleri kopardı.
Kendine geldi ruh.
Ve Tanrı'nın unuttuğu çocuğu aldı peşine.
Güneşi sarı yapmak için koştu gecelerce.
Ve güneşe ulaştığında,
Güneş ona gülümsüyordu.
Artık her şeyin rengi farklı geliyordu ona.
Ve o sırada kar yağıyordu yeryüzüne.
Gözlerinden bir yaş düştü ruh'un.
Ve farketti ki yağan kar aslında:
Altın kar'dı.
Ve işte o zaman ruh; mutluluk emeline ulaşmıştı.