Violet the Wallflower | COMPLETED

Chapter 31

Haa.. what a young age to die... again.

Halos hindi na nga ako gumalaw dahil sa pagkakahawak saakin ni Sir Noah. My mind went blank. Is it because I can feel his toned body against me? Kung titignan kasi kami ngayon, para siyang naka-backhug saakin, yun nga lang super diin naman ng pagkakatakip ng bunganga ko.

"Who's there? Is somebody there?", rinig kong sigaw ni Prince Gabriel. Naririnig ko rin yung paunti-unti niya paglapit sa kinaroroonan namin.

Goodbye, self. Thank you for the wonderful years. It was a fulfilling life, living as an extra character. Knowing Sir Noah's character, he will definitely let me get killed by the crazy prince.

Pero nagtaka ako nang biglang mas humigpit yung pagkakayakap niya saakin. Isn't he supposed to reveal me to the prince? I mean, he's very loyal to him. Then why does it feel like he's hiding me from him?

Mas lalo akong kinabahan nang mapansin kong malapit na siya sa kung saan kami nagtatago nang biglang may lumabas na rabbit.

"Oh? It's just a rabbit. I should go now", ani ni Prince Gabriel nang makitang patalon-talon yung rabbit.

'Thank you, rabbit. Hulog ka ng langit'

Narinig ko namang papalayo na yung mga tunog ng yapak ni Prince Gabriel. Tinanggal na ni Sir Noah yung pagkakatakip sa bunganga ko pero yung pagkakayakap niya saakin ay hindi pa rin niya tinatanggal.

"Uhmm.. Sir Campion?", ayaw ko humarap sakaniya dahil nahihiya ako. Nang ma-realize niya ata kung ano itsura namin ay agad din siya bunitaw. Pinagpagan ko muna yung mga dumi at dahon na nasa damit ko. Hindi ko alam kung magpapasalamat ba ako or what.

His actions earlier were different from what I expected them to be. "Uhh... thank you for covering up for me, Sir Campion but... why did you save me?", bakit hindi mo ako sinumbong? Not that I want you to and I'm thankful for that but why, though?

Hindi ko tuloy mapigilan tumingin sakaniya at ngayon ko lang natitigan ang mukha niya ng malapitan. So let's savor the moment. Seryoso lang siyang nakatingin saakin.

I wonder, what is he thinking with that serious expression? Even in this situation, he still doesn't talk. Na-curious tuloy ako sa boses niya. Maganda kaya? Tunog pogi kaya?

Napayuko nalang ako dahil sa hindi siya nagsasalita nang makita ko yung kamay na punong-puno ng lipstick ko. "Ah! Your hand", agad na kinuha ko yung isa ko pang panyo sa bulsa ko at sinimulang punasan yung kamay niya.

Sinubukan kong punasan yung lipstick ko sa kamay niya pero bakit parang kumakalat pa. Anong klaseng lipstick ito? Napatigil ako sa pagpunas nang ma-relaize kong hawak ko ang kamay niya.

"I'm sorry, Sir Campion. I didn't mean to--", hindi ko natapos yung sasabihin ko dahil sa kinuha na ako ng liwanag. HE'S SMILING!

Gahh! Smiling at me out of the blue like that. My heart can not handle it!