Swallow / SOPE

^_^

Park Jimin 🎰

İnsalar bana 'sakin ol' diyorlar. Onlara gülümseyip önüme bakıyorum.

Herkes biliyor... değil mi?

Yanlızca bir anlığına sakinleyip arkama yaslanırsam... Bana bir köpekmişim gibi tasmamı takacaklar...

Oysa ki şimdi ben, onlar için bir nevi Tanrıyım...

Yine de bu yoldan çıkmış köpeğin bir sahibi var, Kim Taehyung.

Her gün kalbimi yerinden söküp çıkartan, elimi uzatsam tutabileceğim, her yasağın zincirlerini kırarken ona dokunmaktan korkan bir zavallı ve o dokunulmaz yasağım.

Ne yaparsam yapayım beni destekleyecek insanlar ve her defasında beni kurtaracak kadar çok para...

Ne kadar çok denesem de her defasında başa dönmekten sıkıldım.

Güç, para...

Her köşe başında dikilen zavallı insanların hayal ettiği her şeye ulaşdım. Yine de yaşamayı istemiyordum. Taehyung'dan önce de her şeye sahiptim, şimdi de. Her şeyi bir kenara bırakıp kendimi atacağım anda görmüştüm onu.

Hayatımın eksik noktası beni tatmin edebilecek her hayalime kavuşmuş olmamdı. Belki de yaşamak istedim o gün?

Halbuki ölmeye çoktandır hazır değil miydim?

Beni etkileyen neydi?

Müzik olmamasına rağmen gülümseyerek dans eden beden mi?

Ulaşılmaz oluşu mu? Bu bana her gün ölüyormuşum gibi hissettiriyordu.

Ona istediğimde dokunurdum, yapmadığım şey değildi. Yine de tatmin olmuyordum bir türlü ve o zaman fark ettim ki Kim Taehyung, soğuk kalbimi aydınlatan tek ışık kaynağıydı. Belki dedim belki sevgisini bir kez olsa hissetsem kalbimi ısıtırdı da...

Sahi, sevgi neydi?

Annesinin boğarak öldürmeyi denediği bir çocuk sevgi nedir bilir miydi?

Ailesinin terk ettiğini kim kucakları arasına alıp saçını okşardı ki?

Hakkım yoktu ne sevgiye ne de teselliye...

Sanki insanlar biliyordu... Yüzüme bakınca terk edilmiş o istenmeyen çocuk olduğumu biliyorlardı. Bana kimse dokunmqk istemiyor yanımdan bile geçmek istemiyor gibilerdi.

Herkes bana bakıyor ve beni yargılıyordu.

Bu duyguyu bana hissettirmeyen tek kişi o olduğu için belki de bu yüzden kalbim onun için atıyordu.

Önüme eydiğim başımı kaldırıp kararmış gökyüzüne baktım.

Ona sarıldığımda kalp atışlarımı duyuyor muydu?

Eğer duyuyorsa neden bilmemezlikten geliyordu?

Kalbi başkası için attığı için mi?

Hayır bu saçmalıktı.

Sayamadığım kadar çok kişi olmuştu hayatında ama şimdi iki kişiye aşık olduğunu idea ediyordu?

Sadece... ben... beni bir kez olsun görmemişti.

Öylesine gecesini geçirdiği kişilere bile sevgiyle bakan Taehyung bana donuk gözlerle bakıyordu. Bir fahişeden bile değerli değildim.

Peki şimdi aşık olduğu kişlerle mi yarışacaktım?

Belki de onları öldürüp yoluma bakmalıydım...

.

.

.

Bölüm sonu 😘

Bu bölümde Jimin'in iç dünyasına biraz değinmek istedim.

Jimin'in kişiliğini ileriki bölümlerde daha net görebileceksiniz.

Kendinize iyi bakın 👋