The Sex Goddess First Love

Chapter Seventeen

The car stopped in front of the mansion door. Bumaba ang mga bodyguards at binuksan ng isa ang pinto ng kotse. I still couldn't stop crying. I want to ran back at Tristan's apartment.

"Miss Andi, baba na po kayo." Sabi ng bodyguard.

I crossed my arms. "Hindi ako bababa dito hangga't hindi niyo ako ibinabalik kay Tristan.

"Oh darling, you're acting like a kid. Get out of the car." Mom rolled her eyes.

"No!" Mariin na sabi ko.

"Just drag her inside the house." Utos ni mommy sa mga bodyguards bago tumalikod papasok ng mansion.

Sumunod ang mga bodyguards sa kaniya at hinatak ako palabas ng kotse. I screamed and screamed para pakawalan nila ako but they didn't listen. They dragged me inside the mansion.

"Hey, you're hurting my daughter." Nang marinig nilang sinabi iyon ni daddy binitawan nila ako.

"Daddy...." I sobbed. Daddy gently robbed my back.

"Shhhh... Don't cry, Andi." Daddy whispered. I missed my dad so much. I admit, i'm a daddy's girl. Nawala ang lungkot at galit ko ng makita ko ang daddy.

"I missed you, dad." Umiiyak na sabi ko.

"I know..... I know sweety, i missed you too." Sabi niya. Bumitaw siya sa pagkakayakap sa akin at pinunasan ang mga luha ko.

"Daddy, i can't marry Jason. Tell me you're not going to make me marry him." Sabi ko.

Bumagsak ang muka niya. He sighed. "Sweety, you're not supposed to know that yet.

"I know na! That's why i ran away. Tell me you're not going to make me marry him!" I shouted. Oh! Please daddy! I know he's not gonna make me something i don't want to do.

"Listen, Miranda. Hindi naman namin kayo ipapakasal agad. Bibigyan namin kayo ng pagkakataon para makilala ang isa't-isa. You'll never know, baka mahulog ang loob mo sa kaniya. Just get to know him. Will you do that for me, sweety?" Malumanay na sabi ni daddy.

"No, i can't. I'm inlove with someone else. Mahal ko si Tristan."

"Who is Tristan?" Tanong ni daddy.

Kahit umiiyak ako hindi ko maiwasang mapangiti. "Oh, daddy he's a great guy. Mahal na mahal niya din ako. He took care of me nang umalis ako dito. He's the guy i want to marry and spend—"

"Stop it, Miranda! I don't want to hear anymore of that." Pareho kaming napatingin kay mommy na galit na galit. "Isa lang ang pakakasalan mo at iyon ay si Jason. Para sa iyo itong ginagawa namin. Ikaw din ang makikinabang nito balang-araw. Hindi ka kayang buhayin ng Tristan na iyon at hindi niya kayang ibigay ang buhay na nakasanayan mo."

"You don't understand, mom! Hindi man siya mayaman, ginagawa naman ni Tristan ang lahat para mabigyan ako ng comfortable life. Enough na iyon sa akin." Sabi ko.

"Sweety, bata ka pa kaya hindi mo pa naiintindihan ang mga bagay-bagay. Tama ang mommy mo." Dad said. I felt like bursting into tears. Pakiramdam ko pinagtutulungan nila ako. I was hoping na kakampi sa akin si daddy but he didn't.

I marched up my bedroom. Masamang-masama ang loob ko sa kanila. Why they can't understand na mahal ko si Tristan? I can't marry Jason. Sumubsob ako sa bed ko at umiyak na napayakap sa unan ko. If only Tristan was here. I already miss him. Iniisip ko palang na hindi ko na siya makikita, it makes me sick.