Serenity in Your Name (Painter's Eye Series #1)

capítulo dos

"Hi, Amelia! How are you? Did you brought the requirements?" Tanong ni ate Sandy sa akin ng makasakay ako sa kotse nila. I was kinda panicking kasi medyo late na ako at nahihiya dahil naghintay pa sila sa labas ng gate. "Yes, Ate. Forms, birth certificate, and I.D, right?" I asked dahil si Mommy ang nag-ayos nito at hindi ako nagcheck kagabi. Kaya naman ngayon, abala ako sa paghalungkat ng mga papeles sa aking bag.

"Yes, maaga pa naman. So, don't worry. Daan muna tayo coffee shop, ha?" Tumango ako at siya naman kumausap sa driver na nasa harapan namin.

Matagal pa naman ang byahe papuntang school. Mag-eenroll na kasi kami ngayong darating na pasukan and this is something that I don't usually do. Si Mommy ang laging nag-aayos ng mga kailangan ko sa school at ngayon ay kailangan ko na daw gawin ang mga bagay na 'yon dahil I'm growing up na daw. Isa pa, inilipat kaming lahat na magpipinsan ng school na malapit kay Lola kaya kailangan ko nang magsimulang gumising ng maaga para hindi ako ma-late kagaya ngayon kasi napuyat ako kagabi kakagamit ng phone na ibinili ni Lola. At first, hindi pumayag si Mommy at Daddy na tanggapin ko dahil sa kung ano mang rason na hindi ko alam na hindi nila sinasabi sa akin pero dahil si Lola and nagbigay pumayag din at wala na silang nagawa.

I opened my iPhone at binuksan ang app na Instagram. I created this account weeks after makuha itong binili ni Lola. Tinignan ko ang mga na-ipost ng mga Ate ko and as I looked at it, I realized how much I missed the sea; it had been a month since I had been there. I glanced through the photographs where me and my cousins were giggling. My Lola's smile as she took a selfie with us, the crews that my Lola also acknowledged at pinasalamatan niya, and finally, the scene that I photographed and one of my cousins captioned as..

"I don't know if the view is gorgeous or is it me who's gorgeous. my cousin took this photo. Credits: @eleanormarsilia " I laughed at her joke and added a heart to it.

I took that photo before sumakay sa van na gagamitin para bumyahe. We were so not yet ready pa para umalis sa magandang lugar na iyon pero kailangan dahil may mga meetings din na naiwan si Lola sa Maynila. Naalala ko kung paano ako tignan ng malisyosong tingin ni Ate Mae ng papaloob na kami sa van, nagtatakang tinignan ako at nagtanong sa akin.

"Oh, wait! I forgot to ask kanina dahil may itinanong pa sa akin ang bodyguard ni Lola bago kita lapitan sa tabing dagat. Sino 'yung kausap mo kanina? Not sure kung kausap mo pero magkaharap kayo, eh. Hindi ko lang masyadong nakita dahil nahaharangan ng likod mo." I was right na nakita niya kami! Well, I mean, wala naman akong dapat itago but the humiliation na naramdaman ko kanina ay ayoko ng maalala pa dahil sa hiya kaya napilitan ako magsinungaling sa kanya.

"Wala, po. Nagtanong lang ng daan." I lied. I suddenly feel bad!

"Huh? Eh, hindi ka naman taga-dito? Anyway, paki-abot nga 'yang unan," Turo niya sa banda ko. Mabilisan kong iniabot ang unan sa kanya na malapit sa window na kinauupuan ko ngayon para hindi na siya mag-tanong pa muli. I was kinda nervous sa tanong niya and I don't know why and sad because aalis na kami dito sa Zambales. Oh well, babalik pa naman kami. Medyo matatagalan nga lang.

"What do you like to order, Amelia?" Hindi ko namalayan ang tanong ng katabi ko dahil sa pagtitingin ng mga pictures na nais ko sana i-save sa photos ko.

I should start disciplining myself when it comes to using gadgets!

"Uh. Caramel Macchiato na lang po," I said without looking at her. In my peripheral view, she nodded and started to order. Drive thru na lang ang ginawa namin dahil kapag nagtagal pa kami ay baka mahuli na kami.

After we got our order, bumyahe na kami at nakarating kaagad sa paroroonan. Sa entrance pa lang, I was so amazed by the appearance of my new school; it was quite big! My last school was also large, but this one is much wider and more spacious! And it has an old-fashioned feel to it, which could be attributed to the fact that the school was built in the 1930s. I think? Or maybe I'm wrong.