SİLİK BİR ANI

3 ay önce..

–Aleyna her zamanki gibi geç uyanmıştı. Yaz tatilinde en son yapacağı şey erken uyanmaktı.

Ama bugün İçinde sebebini bilmediği farklı bir huzursuzluk vardı.
Ozanla (sevgilisi) bir gün önce saçma bir sebepten tartışmıştı.

Eli telefonuna gitti.  Aramak istiyordu. Konuşmak istiyordu. Sonra hemen vazgeçti. Belki de biraz daha beklemeliydi konuşmak için.

*****

–Ozan hiç uyumamıştı. Çünkü her şeyden çok sevdiği kadınla tartışmıştı. (Ozan anne sevgisi görmeyen bir çocuktu. Sanki Aleyna onun içindeki üzgün çocuğu iyileştiriyordu.)
Sabaha kadar ne kadar aptal olduğunu düşünmüştü. Kendini suçlamıştı.
Aleyna'nın yanına gitmemek için kendini zor tutmuştu. Kalkıp üstünü değiştirdi ve sevdiği kadının gönlünü almaya gitmek için motoruna bindi.

*****

–İpek dün Aleynaya ulaşamamıştı. Kardeşi gibiydi Aleyna. 5 yaşından beri tanıyordu onu. Beraber sevinip beraber yıkılmışlardı. Kimseye anlatamadığı şeyleri Aleyna'ya anlatmıştı. İçindeki endişe duygusuyla Aleyna'ya gitti. Zaten evleri çok yakındı. Birkaç dakikaya oradaydı. Endişelenmesinin nedeni ise Aleyna'nın babasının alkolik olmasıydı. Annesi ise onu çok küçük yaşta terketmişti. Babası Aleynayı hiç sevmezdi. Sanki kızı değil de düşmanıydı. Aylardır evine uğramamıştı. "Peki ya gelmeye karar verdiyse? Ya kardeşime zarar verdiyse? "Düşünceleri İpek'i yiyip bitirmişti. Eğer yine zarar vermişse İpek bu sefer Aleyna'nın tembihlediği gibi sessiz kalmayacaktı gerekirse canını tehlikeye atacak ama kardeşini kurtaracaktı.

Bu düşüncelerden sıyrılıp hızlıca dışarı çıktı. Aleyna'nın evinin önüne gelip kapıyı yumruklamaya başladı.

*****

–Ozan sevdiği kadının evine varmıştı. Belki affetmeyecekti. Ama en azından sesini duyacaktı. Bir ses duydu. Sanki biri bir kapıyı yumrukluyordu. Telaşla motorundan inip koşmaya başladı. Aklından bir sürü olasılık geçiyordu. Bu kalbinin daha da hızlanmasına sebep oluyordu. Gördüğü manzara karşısında afallamıştı.

İpek kapıyı yumrukluyordu. Aleynaya bir şey olma korkusuyla hızlıca İpek'in yanına gitti.

******

–Aleyna kulaklığını çıkardı. Biri kapıyı çalıyordu. Yok direkt kırıyordu galiba. Bu saatte kim gelebilirdi ki? Kapıya koştu. Hızlıca açtı. Açarken babasının gelmemiş olmasını diliyordu.

Kapıyı açtığında iki üç saniye kendine gelemedi. Sinirden titreyen bir İpek ve yanında çatık kaşlı sevgilisi vardı.

*****

İpek direkt içeri dalıp Aleyna'nın her yerini kontrol etmeye başladı. Bir şey olmadığı kanaatinine vardığında arkadaşına aniden sarıldı. Aleyna ne olduğunu anlamaya çalışırken Ozanla göz göze geldi. Kalbinde ufak bir sızı oluşmuştu. İpek'e içeri geçmesini söyleyip dışarı çıktı.

–Aleyna..

+Efendim Ozan

–Bak dün çok saçma bir olay yaşandı özür dilerim sevgilim çok pişman-

Aleyna daha fazla dayanamamıştı sevgilisine bir adım atıp dudaklarına ufak bir buse kondurdu.
Hemen ardından lütfen bir daha birbirimizi kırmayalım olur mu cümlesini ekledi.

–Ozan şaşkındı ama durumundan oldukça memnumdu. Olur sevgilim deyip sarıldı aşık olduğu kadına.

Bu sarılma ikisine de oldukça iyi gelmişti.
Kırık parçalar yeniden birleşiyordu sanki..

O anda bir kurşun sesi duyuldu. Ve Aleyna sevgilisinden ayrılıp hızlıca etrafa göz gezdirdi. Sevgilisine baktı. Gözleri dolmuştu Ozan'ının. Niye gözleri dolduğunu anlayamadı. Sarılmayı aniden bıraktığı için üzülmüş olabilir miydi acaba?

O sırada sevgilisi aniden yere düşmüştü. Aleyna gördüğü kan gölü karşısında dehşete düşmüştü.
Olduğu yerde kalmıştı. Hiç bir şey düşünemiyordu. Bir anda etrafı karardı..

İpek duyduğu silah sesiyle hızlıca dışarı çıkmıştı. Kapının önünde durdu. Gözlerini ovuşturdu. Hayır geçmiyordu bu görüntü. Hayal değildi.

Hızlıca ambulansı aradı. Ve Aleyna'nın yanına koştu.

Aleyna sevgilisinin önüne düşmüştü bu yüzden Ozan'ı fark etmemişti başta İpek.
Aleynanın yanına gittiğinde kan gördü. Çok kan... Tek hatırladığı bu kadardı. Sonra bir de siren seslerini duymuştu. Galiba şok geçiriyordu. Hiç bir şey hissetmiyordu.