You don't know me anymore

Hoofdstuk 7

Als ik opgehangen heb, blijf ik nog een tijdje zitten. Ik denk na over wat Mark en Jen zeiden. Het is best wel klote dat mijn squad nu uit elkaar valt. Ik had al wel het vermoeden dat 'being on top of the school' weer een probleem zou worden, maar zo erg had ik nooit kunnen bedenken. Helemaal als je je realiseert dat ik pas een dag weg ben en iedereen heeft al weer ruzie met iedereen! Ik ben wel heel blij dat Jen en Mark eindelijk samen zijn! Sommigen zouden denken: Hoe kun je er nou blij mee zijn dat je twee beste vrienden een relatie hebben samen? Ben je niet bang dat jij er buiten gaat vallen? Nou nee. Ik weet dat Mark en Jenni me nooit zouden laten vallen of me buiten zouden sluiten. Zo zijn ze gewoon niet. En buiten dat ben ik blij dat ze eindelijk gelukkig zijn samen.

Opeens wordt ik wakker uit mijn gedachtes door een stem die iets roept vanaf beneden. Ik sta snel op en loop de gang op. Daar zie ik al meerdere mensen staan. "Dude, wat zei je nou?" hoor ik iemand vragen. Ik hoor een zucht van beneden komen en dan volgt er: "Okee, nog een keer, voor degene die het gemist hebben: House-meeting in het zwembad. Over 3 minuten!" Nu ik de stem nog een keer hoor, herken ik die van Dean. Natuurlijk is het Dean, wie anders?!

Iedereen gaat snel zijn kamer in en ik hoor een meisje roepen: "WAT?! 3 minuten?!" Maar dan schiet me iets te binnen: Dean zei IN het zwembad. Ik zie dat Micheal nog op de gang stond en ik liep naar hem toe. "Micheal, zei Dean nou net in het zwembad?" vraag ik hem, met de nadruk op in. "Ja, klopt babe. Onze meetings worden leuk gemaakt, omdat anders niemand komt." "Oh okee, dan ga ik maar snel mijn bikini zoeken!" Ik draai me om en loop mijn kamer binnen. Okee Liz, zeg ik tegen mezelf, denk goed na! In welke koffer zat je bikini?

Na een tijdje gezocht te hebben, kijk ik op mijn mobiel. Shit! Er zijn al 5 minuten voorbij! Ik ren snel naar beneden en loop via de keuken de tuin in. Ik zie dat iedereen al in het zwembad ligt en dat Granny Nanny op een stoel zit, die aan de rand van het zwembad staat. "He he, daar ben je eindelijk!" roept Micheal. Snel trek ik m'n schoenen uit en ik ga op de rand van het zwembad zitten met mijn voeten in het water. "Serieus... Je komt te laat op je eerste House-meeting en je hebt geen bikini aan?!" zegt hij daarna, terwijl hij me vol ongeloof aankijkt. "Ja, sorry guys! Ik heb 5 minuten naar m'n bikini gezocht, maar ik kon hem nergens vinden." antwoord ik hem. "Weet je," zegt Dean, terwijl hij me aankijkt met een geheimzinnige grijns, "we hebben ooit een wet ingesteld dat naar een House-meeting komen zonder bikini, strafbaar is. Het is verplicht om te zwemmen tijdens onze meetings, alleen Granny Nanny heeft uitzondering. En bovendien moet je ook nog ontgroend worden!" "Okee, ten eerste: Doen jullie hier aan ontgroeningen? Dat is dus echt heel erg ouderwets," reageer ik, "En ten tweede:" Ik haal mijn mobiel uit de zak van mijn short en leg hem bij m'n schoenen. Daarna neem ik een aanloop en ik spring midden in het zwembad. Als ik weer boven ben, zeg ik: "Okee, we kunnen beginnen!" En iedereen begint te lachen en te juichen. Ik mag deze mensen nu al!

"Nou, laten we dat maar eens snel doen dan!" roept Granny Nanny. "Aller eerst een voorstel rondje, dat lijkt me wel handig." gaat ze verder. "Liz, begin jij maar." "Okee, ik ben dus Liz, Liz Kingston. Ik ben over 3 dagen zeventien en ik kom uit Australie. Ik heb tot twee jaar terug in Sydney gewoont. Toen mijn vader overleed en mijn moeder in een psychologische inrichting werd geplaatst, ben ik naar een kostschool gegaan, drie kwartier buiten Sydney. Ik was al gauw queen of the school en daarna was er overal vrede. Het was echt een klote school, want je kon niet eens in het jongensgebouw komen of met ze afspreken op het binnenplein. Ook mocht je de school nooit verlaten. Toen ik in het eindexamen jaar kwam, sprak ik met de directeur af dat als ik mijn diploma zou halen, dat hij dan zou betalen voor mijn eerste jaar in Amerika. Hij heeft me alleen laten gaan, omdat hij me altijd al een lekker ding heeft gevonden. Ik heb zelfs van een van de docenten gehoord dat hij geilde op een foto van mij. Echt, gadverdamme! Dat was mijn verhaal en ik vind dit wel weer lang genoeg." Het was even stil, tot een meisje zei: "Het lijkt me heel eng om bij hem op kantoor te moeten komen als je weet dat hij je lekker vindt! Kwam je ooit bij de directeur op kantoor?" "Ja, best wel vaak eigenlijk, maar hij deed nooit iets en hij zat altijd op een meter afstand, als we op de bank zaten. Het was nooit zo heel erg om daar te komen, want zijn kantoor was de enige plek waar je chocolade en frisdrank kon krijgen." antwoord ik haar.