You don't know me anymore

Hoofdstuk 8

Ik word wakker van gordijnen die open gaan, waardoor de zon in mijn gezicht schijnt. Ik knipper met mijn ogen tegen het felle licht, terwijl ik buiten de vogels hoor fluiten. Ik houd ervan om zo wakker te worden!

"Hey, slaapkop!" Ik open m'n ogen nu helemaal en kijk recht in het gezicht van Dean. "Goedemorgen... Hoe laat is het?" vraag ik hem. "Bijna 12 uur. Ik wilde eigenlijk samen lunchen in de stad, maar ik denk dat het maar een laat ontbijt wordt." "Goed idee, geef me een kwartiertje." "Oke, dan zie ik je zo in de tuin. De badkamer is vrij, by the way." "Top, dankje!"

Dit was m'n eerste nacht in Amerika, mijn nieuwe leven, mijn nieuwe huis en mijn nieuwe bed. Ik had verwacht dat het heel lang zou duren voordat ik in slaap zou vallen, maar dat was helemaal niet zo! Sterker nog; ik heb heerlijk geslapen! Mijn kingsize bed ligt zo fijn! Het matras is heel zacht en je hoofd verdrinkt bijna in de kussens. En dan de ruimte die je hebt! Ge-wel-dig! Op de kostschool hadden we 1-persoons-bedden, met harde matrassen en een heel dun hoofdkussentje, dus dit bed voelt aan als de hemel. Er is natuurlijk ook niets beter dan wakker gemaakt worden door een knappe jongen, met de zon in je gezicht en de vogeltjes die fluiten. Ik voel me net een prinses!

Even later wordt ik wakker door iemand die me optilt. Oh mijn god, ik was weer in slaap gevallen! Ondertussen wordt ik over iemands schouder gegooid en hang ik met mijn hoofd naar beneden, te kijken naar de rug van weet-ik-veel wie. Dus duw ik mezelf een beetje overeind tegen de rug dat nu mijn vervoersmiddel is geworden. "Dean, what the fack ga je met me doen?!" roep ik. "Oh, je bent al wakker. Ach ja, ik kan je nog steeds in het zwembad gooien!" "Ja, tuurlijk ben ik wakker! Wat dacht jij dan, als ik hier hang te bungelen... Wacht, zwembad!? Nee, nee,nee, nee!" Nu wordt ik pas echt wakker. Ik wil niet in het zwembad gegooid worden in mijn pyjama! "Dean, stop!" Ik probeer los te komen uit zijn greep, maar die strijd win ik natuurlijk nooit! Maakt niet uit, gewoon proberen, beter dan in het zwembad belanden! Ik sla Dean op z'n rug, "Dea-ean! Zet me neer, alsjeblieft! Ik smeek je!" "Oke, als dat is wat je wilt, prinses!" "Dankje" zucht ik. Dean pakt me anders vast en... Plons!

"Ahhhh! Koud, koud, koud, zo onwijs koud!" Dean ligt helemaal dubbel van het lachen, maar als 'ie mijn nep-boze gezicht ziet, probeert hij snel te stoppen. Wat natuurlijk niet lukt. "Serieus Dean, ik krijg jou nog wel!" "Tuurlijk, prinses! Ga nu maar eerst aankleden dan kunnen we gaan ontbijten! Op een lege maag kun je geen plannetjes bedenken... Of wacht, ik wel!" "Ha-ha-ha, grappig Dean. Help me dan maar het zwembad uit." "Alles voor mijn prinsesje!" Hij vindt zichzelf echt heel grappig, hè? Hij doet nog steeds z'n best om niet in het zwembad te vallen van het lachen. Toch steekt 'ie zijn arm uit om me het zwembad uit te trekken, waar ik natuurlijk handig gebruik van maak! Ik pak z'n hand aan, maar in plaats van dat hij mij omhoog trekt, trek ik hem zo het zwembad in.

"Fijn toch, Dean? Zo'n ochtend duik? Dit was een goed idee van je, moeten we vaker doen!" "Ja, je hebt helemaal gelijk," zegt hij sarcastisch, "Helemaal als je dan nog even kopje onder gaat!" En voor ik het weet duwt hij me al onder. Ach, als hij het zo fijn vindt onder water, dan gaat 'ie toch lekker mee? Dus trek ik hem aan zijn voet mee naar beneden. Onderwater steekt Dean z'n middelvinger naar me op, dus blaas ik een handkusje terug, of course! Net zoiets als: Ik haat je. Ik ook van jou. Zoiets.
Even later loop ik weer naar bededen, nadat ik me omgekleed heb. Ik draag een zwarte, high waisted short met daarop een losse croptop met de Amerikaanse vlag. Ook heb ik m'n witte Allstars aan en heb ik mijn bruine tas met franjes bij me. na het douchen heb ik mijn haar geföhnd, zodat de slag in mij haar lichte krullen zijn geworden.
Ik loop via de keuken en door de schuifdeuren de tuin in en zie Dean zitten. tot mijn grote verbazing had ik hem meteen gevonden.
"Dean, ik ben klaar om te gaan," zeg ik terwijl ik naar hem toe loop. "Mooi! Wacht hier, ik moet nog heel even mijn autosleutels pakken." "Okee.."
Ik had nog helemaal niet gedacht aan hoe we naar het centrum zouden gaan, en ook nog niet aan hoe ik op school ga komen over een week. Sterker nog, ik weet niet eens waar de school is, maar dat kan Dean me zo wel laten zien. In Australië was school gewoon in hetzelfde gebouw dus hoefde ik nooit langer dan vijf minuten te lopen vanuit mijn kamer, dat is nu anders. Gelukkig kan ik wel rijden. Op je 16e krijgt iedereen zijn of haar eerste rijles op de kostschool. Maar ik heb niet zoveel aan een rijbewijs als ik geen auto heb...
"Kom je?", haalt Dean me uit mijn gedachten. "Ja, ik kom."
Als we in de auto zitten, vraag ik: "Is school eigenlijk ver weg van de villa?" "Nee, het ligt aan de rand van het centrum, aan de kant van het strand. Zo'n 10 minuten rijden, ongeveer. Hoezo?" "Nou, gewoon, op kostschool hoefden we nooit het gebouw uit om naar school te gaan en nu weet ik niet eens hoe ik er moet komen." "Maak je geen zorgen, ik breng je wel." "Ik hoef me de eerste dag pas in het tweede uur te melden bij de administratie." "Ow, dan moet ik allang op school zijn, sorry. we kunnen er op de terugweg wel langs gaan, dan weet je de weg en misschien kun je dan Charlottes auto lenen. ze heeft al wel een Porsche gehad van d'r ouders, maar toen was ze gezakt voor het examen." "Oké, is goed! Ik zal wel indruk maken als ik aan kom rijden met een Porsche op de eerste dag van school, hahaha!" "Ja, dat zeker!"
Even later parkeert Dean de auto aan het begin van de hoofdstraat en we stappen uit. "Breakfast bij de Starbucks?", vraagt hij. "Klinkt goed!"
Ik zit aan een tafeltje wat op m'n telefoon, terwijl Dean in de rij staat om onze bestelling op te geven. Ik kijk op om te kijken waar Dean blijft, als ik Luke zie. Hij krijgt net z'n koffie van de dame achter de balie.
"Luke!", roep ik. hij draait zich om en als hij mij ziet, zwaait hij naar me. hij komt naar me toegelopen en we geven elkaar een knuffel.
"Hey, leuk je te zien!", zegt hij, terwijl hij tegenover me aan tafel gaat zitten. "Ja, heel leuk! Wat doe je hier? Hoef je niet te werken?", vraag ik hem. "Ik ben vanochtend bij m'n ouders geweest, maar toen ik daar naar binnen liep, bleek dat ze niet thuis waren. Ze bleven vannacht bij vrienden in LA logeren. Mijn zusje was wel thuis, net als haar vriendje waar ze stiekem al 2 maanden wat mee heeft." "En hij heeft daar natuurlijk de nacht doorgebracht.", vul ik hem aan.
"Ja, maar het probleem is dat hij echt de ergste gast uit heel San Pedro is om mee te daten. Hij doet aan drugs, drank en hij behandelt meisjes als vuilnis. Dus toen hij de woonkamer in kwam zonder shirt, heb ik hem vol op z'n bek geslagen. Ik heb hem het huis uitgestuurd en hem verteld dat hij van m'n zusje af moet blijven."
"En nu heb je ruzie met je zusje.", concludeer ik. "Ja, ik kon wel wat koffie gebruiken." "Maar wie is die jongen dan?" "Christian Hammers." "Wacht... Is dat de Christian die bij mij in de villa woont?"
"Ja, dat is 'ie zeker.", mengt Dean zich in het gesprek. "Hier, ik heb cappuccino en een bagel voor je." "Dankje."
"Leuk je weer te zien, bro!", zegt Dean dan tegen Luke. "Zeker weten! Lang niet gesproken. Hoe gaat 'ie?", reageert Luke ineens weer helemaal vrolijk. "Ja, wel goed. Alleen zijn we onze drankmanager kwijt, dus... Als je interesse hebt?" "Tuurlijk bro, ik ben je man!" "Te gek!"
Oké, dit kan ik niet meer volgen. Volgens mij merkt Luke dat ook, want hij legt uit: "Ik kwam altijd naar feesten in de villa en ook buiten die feesten gingen we vaak samen uit." "Verklaart een hoop." "En nu mogen jullie nog iets verklaren... Leg uit?", Dean brengt het een beetje als een vraag. "Nou eigenlijk is het heel simpel," begin ik, "Luke was gisteren mijn taxichauffeur en in die 30 minuten hebben we elkaar aardig goed leren kennen. We hadden meteen een goede klik en ik voelde dat ik hem alles kan vertellen en dat hij me nooit zal laten vallen, dus nu is hij een soort van adoptie broer van mij." Dean kijkt heel verward. "Nou, dit is nog best ingewikkeld hoor! Hij heeft je geadopteerd?!", brengt hij vol ongeloof uit. Ik zucht. "Luke, leg jij het maar uit!" "Okee... ze is m'n soulsis." "Oo, had dat dan meteen gezegd! Waarom moeten vrouwen toch altijd zo moeilijk doen?" "Ja, precies! Dat snap ik ook niet!", valt Luke Dean bij. Ik zucht nog een keer diep. "Nou, gezellig dit! We moeten vaker met z'n drieën afspreken om mij te irriteren!", zeg ik sarcastisch. "Ja, goed idee," reageert Luke vrolijk, "ik kom vanavond nog wel even langs bij de villa, maar nu moet ik echt checken of Lily niet weer bij die Christian zit. See you, sis." "Okee, ciao!" Hij geeft me nog een snelle knuffel voordat hij weggaat.
"Tel me, gids, waar gaan we nu naartoe?", vraag ik aan Dean wanneer ik mijn laatste slok van mijn cappuccino op heb. "Eerst een rondleiding en daarna schoolspullen shoppen?" "Klinkt goed, maar je moet weten dat kleren ook onder schoolspullen vallen!" Dean zucht kort en zegt dan: "Vooruit dan maar, lets go!"
Na twee uur zijn we klaar met de rondleiding en ben ik kleren aan het passen in de vierde winkel van vandaag. Ik heb al een schooltas gekocht en ook al wat nieuwe kleren. Ik trek een ander shirtje aan en kijk in de spiegel. Hm, ik twijfel.
"Dean? Wat vind je van dit topje?", vraag ik terwijl ik het hokje uitkom. Omdat ik Dean nergens zie bij de pashokjes roep ik heb nog een keer, terwijl ik een stukje de winkel inloop. "Ik ben geen Dean... Maar ik kan wel zeggen dat het topje geweldig staat!" Ik draai me om en zie daar Mike staan, oftewel airport dude. "Ik denk alleen wel dat het nog beter staat nadat ik het uitgetrokken heb," voegt hij nog toe. "Mike, leuk je weer te zien! Wat doe jij hier?", vraag ik, zijn opmerking negerend. "Ik ben hier op visite bij mijn oom en tante. Mijn nichtje wilde shoppen, dus werd ik meegesleurd naar alle winkels," antwoordt hij, "En jij? Wat doe jij hier?" "Nou, ik woon in deze stad sinds gisteren." "Ahh verklaart een hoop!" Dan komt Dean weer aanlopen. "Leuk shirt," is het eerste wat hij zegt. "Ik-wil-het-uittrekken leuk of gewoon leuk?" Dean glimlacht geheimzinnig naar me, voor hij antwoordt: "Dat, mijn prinses, ligt aan jou... Wat wil je horen?" Ik rol mijn ogen. Tuurlijk, echt zo'n jongens antwoord. Typisch hoor. "Jullie zijn allebei echt erg! Wat ik wel weet nu, is dat ik dit shirt niet koop!" "Wat? Waarom niet? Dan kan ik het nooit bij je uittrekken!", mengt Mike zich weer in het gesprek. "Omdat jullie dan de hele tijd seksistische opmerkingen maken! Misschien moet je trouwens een keer stoppen over dat shirt-uittrekken-ding. Je hebt al 4 keer dezelfde opmerking gemaakt sinds we elkaar kennen en dat was 1 dag geleden!" Mike reageert niet, het enige wat hij doet is een beetje stom grinniken. Dan zegt Dean: "Liz, hoeveel mensen ken jij eigenlijk al in deze stad? Je kent zelfs iemand die ik niet ken!" "Buiten de mensen uit de villa is dit de laatste. Hij heet Mike. En dit is Dean," stel ik ze aan elkaar voor, "Maak maar even kennis, terwijl ik iets anders aantrek." Na dit gezegd te hebben loop ik terug het pashokje in om het volgende kledingstuk te passen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Heyyy peopleee

Sorry dat ik zo lang niet geüpdatet heb! Het spijt me zo erg!! Vanaf nu ga ik proberen minimaal 1x per week te updaten. Ook zal ik vooruit gaan schrijven, maar ik schrijf niet zo heel snel. Dat komt omdat ik nogal perfectionistisch ben en best lang doe over het verloop van het hoofdstuk goed te laten zijn. Please, vote, comment en follow!

-kisses-