Game Over [2 B EDIT]

Chapter 9: The Longing

Chapter 9: The Longing

Xenon…

Long distance didn’t work for us kasi mismong ako hindi ako naging loyal o naging tapat sa’yo kaya heto tayong dalawa, wala nang tayo. I love my guy pero it’s my fault naman that he’s not here with me anymore. I gave him thousand pains by flirting and fooling with other girls and forget I have him pero hindi na ngayon…

“Hay, I miss you, Nel.” Sabi ko sa aking sarili habang umiinom ng kape sa may Starbucks sa Robinson.

…If only I listen to what Jen said. In every warning she told to me, I didn’t listen. I didn’t even get a clue that it might turned into this; nothing. It’s painful now that I learned to miss you so badly but I must endure this pain then learn from it…oh! Daniel!

“Sana, okay ka lang…” Bulong ko sa sarili sabay alis na din sa shop para maglibot sa mall habang nag-iisip kung paano ako mag-momove on ng hindi nanggagamit.

Lakad lang ng lakad ang ginagawa ko dito sa mall kahit mag-aalas syete na kaya naman naghahanap na ako ng magkakainan na mura’t madaling kainan.

“Ah, sa PatDog nalang kaya ng budget ko ngayon.” Sabi ko sa sarili ko at agad akong pumunta sa 4th floor para makakain na.

Pagkabili ko ng pagkain ay agad ko namang natripang tawagan si Jen dahil bigla kong naalala ang nangyari kanina. Nakita ko kasi si Saya na umiiyak papalabas ng skul gate kanina kahit ba sabihin mo naman na hindi kami masyadong palagay sa isa’t isa’y magkaibigan pa din kaming dalawa at dahil iyon kay Jen.

“Oy! Jen asan ka? Nakita ko si Saya umiiyak, nag-away ba kayong dalawa?” tanong ni Xenon sa akin.

‘Timang hindi po! Iyon lang ba ang tinawag mo?’ tanong niya na dama kong pikon siya.

“Want to comfort you?” tanong ko sa kaniya ng may pag-aalala dahil sa naiintindihan ko kung ano man ang nararamdaman niya sa ngayon.

‘Hay, wag na…kaya ko ‘to…I just think my crush is entering my heart right now.’ Sabi niya na tila ba’y wala na sa wisyo na eksaktong lumagok na ako ng tubig.

“AHA! Sabi na nga ba lumakas na tama mo sa kaniya! Hehe pero Jen, I’m here too okay…so get a grip! Bye!”mapang-asar na sinabi ko sa kaniya na alam kong kahit papaano’y huminahon na rin siya dahil doon.

Sa pagbaba ko naman ng cellphone ay inubos ko na ang kinakain kong hapunan kahit nakatayo pa akong kumakain dito na eksaktong may nagtext sa aking na unregistered number.

<Sender> No Name: While I’m gone around the school, kindly watch her…

“Huh? Watch her? Saya??” nagdadalawang isip ako sa nagtext pero isang tao lang ang pwedeng magtext sa akin ng ganito.

<Reply>XenonCris: Saya? You know I always will but are you sure; I might take her from you.

<Sender> No Name: You won’t.

<Reply> XenonCris: How would you know if you’re not around?

“Hindi na nagreply?” tanong ko sa sarili habang nakatingin sa phone ko at umiinom ng tubig.

“Si Saya nga kaya ang katext ko? Hindi naman niya sinagot kung siya si Saya…!” sabi ko habang inaabot ko na bayad ko para sa pagkain at naglakad-lakad na muli ako sa mall.

Sa paglalakad ko nagtungo naman ako sa bagong Robinson na extension ng luma.

“Makapaglaro na nga lang sa Timezone.” Sabi ko sa sarili pangtanggal boredom nang biglang tumunog ang cellphone ko.