Game Over [2 B EDIT]

Chapter 5: The Third Line

Chapter 5: The Third Line

“Yos!” bati sa amin ng lalakeng nakasuot ng isang mahabang polo na may nakapatong na blazer na kulay itim at may nakapalupot na scarf na kulay pula sa kaniyang leeg habang ang suot naman niya sa pang ibaba’y isang skinny jeans na kulay itim din at ang sapatos naman niya’y isang black leather shoes na matulis ang dulo.

“How ya doin’, Jen?” tanong sa akin nito na akala mo cowboy pero hindi naman.

Lumapit ito para bigyan ako ng isang yakap na kinatayo ko naman.

“Fine Nel.” Sagot ko sa kaniya habang nakangiti pa ako sa kaniya.

“So, tell me any news about him.” Agad niya sinabi sa akin na kina-upo ko agad dahil wala ako sa pusisyon para sabihin iyon kasi malalagot naman ako sa isa.

“Ask him Nel, magagalit sa akin ‘yon eh.” Sabi ko nalang sa kaniya at totoo naman iyon.

                Si Daniel Cruz o mas kilala sa tawag na Nel ay isa lang naman sa mga pinsan ko na sobrang malapit sa akin dahil sa ugali niyang mabait pero prakang tulad ni Saya lalo na pag totoo at nasa tama ang mga katwiran niya. Isang matalino at may pagkamasipag din kung gusto niya ang isang bagay lalo na pagdating sa mga bagay na kinahihiligan niya tulad ng pagdedesennyo ng mga damit at maging bahay. Sa murang edad na 19, ay napansin agad ng aking ama ang kaniyang talent kaya naman pinasubukan niyang ipa-design ang bahay na aking tinutulayan ngayon. Sa ginawang desenyo ng pinsan ko ay nakakuha siya ng isang scholarship sa ibang bansa kaya pagkatapos niya ng hyskul ay agad na siyang nagtungo sa America para matuto at mahasa ang kaniyang galing sa pagdedesenyo lalo na sa mga damit. Lubusan niyang pinag-iigihan ang bagay na gusto niya kaya halos lahat ng mga damit ko ay siya mismo ang gumagawa. Magkaganoon man ay hindi pa rin nawawala ang kaniyang paggiging matulungin sa mga taong nais niya tulungan lalo na sa mga taong naging dahilan para makamit ang kaniyang kinalalagyan ngayon.

“Okay, sige but I think I already knew what’s going on.” Sabi ni Nel sa akin dahilan ng pagtataka ko.

“Ahm, you’re?” tanong ni Nel nang mapansin niya si Saya na nagsusulat ng kanta sa may piyano.

“Saya. Saya Redcliff.” Pakilala niya sa pinsan ko.

“Oh, I got the feeling we’re have same wave length.” Puna ni Nel kay Saya na kinabigla ko dahil sa bihira pumuna ng tao ang pinsan kong ito.

                Isa pang ugali ni Nel ay agad niyang kinakausap ang taong dama niyang makakasundo niya lalo na bagay na hilig niya at madami iyon.

“Nel…nakakagulat ka naman. Pero wag ka baka mapano ka kay Saya.” Babala ko sa pinsan ko.

“Who cares about that, Jen. You know me well. Kinakausap ko agad ang taong alam kong in time makakasundo ko.” Daretsong sinabi sa akin ng pinsan na kinatawa naman ni Saya.

“Bakit?” tanong namin ng pinsan ko sa kaniya.

“I like you already. You have some aura like Rikuto.” Nakangiting sinabi ni Saya sa pinsan ko nakinangiti ko naman.

“Rikuto? Japanese?” tanong ng pinsan ko.

“Insan, ako iyon. Japanese translation ko iyon at siya lang ang bukod tanging tumawag sa akin noon. Unique diba?” paliwanag ko sa pinsan ko na kinakamot ng ulo niya.

“Ganoon ba…Daniel Cruz pero tawagin mo nalang akong Nel, alam mo na hindi bagay sa kilos at pananamit ko diba, Saya, right?” sabi niya kay Saya.

“Yep, I get it since I saw you at the door. Kakatuwa ka nga manumit eh, I like it.” Sang-ayon naman ni Saya sa kaniya ng maalala ko na dapat bukas pa siya darating dito.