Game Over [2 B EDIT]

Chapter 10: GAME OVER

Chapter 10: GAME OVER

Sa pagpasok ng dalawa sa music room, agad akong niyakap ni Saya ng pagkahigpit-higpit at tumabi siya sa akin para saluhan akong tumugtog at ang tinugtog namin ay ang kantang I Do na parehas naming paborito.

When the music ends
When the lights go dim
When there's no one else around
I will still be here

When the colors fade
When the darkness breaks the light
When hope is out of sight
Love will be our guide

Cause love is strong and is never wrong
Love will be our song

I'll make this clear
I will always be here
I love you I do I do
So smile you have me for life
I love you I do I do
I do

Umpisa ni Saya sa kanta habang ako naman ang tumutugtog sa piyano at sa pagtipak ko nito sa piyano’y nadadama ko na may kakaibang nadadama si Saya na hindi ko mapaliwanag kung ano man iyon pero ang tanging masasabi ko sa pakiramdam na iyon ay masaya.

Love will be our song
Let this love be known
Love is God's finest work of art
Love will shine in the dark

If it feels colder
We can start all over and over and over again

I'll make this clear
I will always be here
I love you I do I do
So smile you have me for life
I love you I do I do
I do

If you feel lost
Let me remind you that my love shines and I will always find you
Have no fear love is here
Love is true love is me love is you

I'll make this clear
I will always be here
I love you I do I do
So smile you have me for life
I love you I do I do
I do

Sinaluhan ko na siya sa pag-awit at damang dama namin ang kanta dahil minsan na naming naranasang mag-away kahit sabihin mong napaka-simpleng bagay lang iyon na dahilan na din nang walang humpay na pang-aasar ni Xenon sa twing nakikita niya kaming mag-away na parang magkasingtahan kahit hindi naman.

“Ang sarap alalahanin noon…” bulong ko sa aking isipan hanggang sa matapos na kami sa pag-awit.

Tumingin ako kay Xenon tapos kay Saya na medyo nagtataka pa ako.

“Ba’t magkasama ata kayo?” tanong ko naman sa dalawa.

“Malungkot ka kaya dinala ko na dito ang magpapasaya sa’yo. Sige, balitaan niyo nalang ako mamaya.” Paasar pero may halong inggit niyang sinagot sa akin at lumabas nan g music room para makapag-usap kaming dalawa ni Saya.

Sa pagitan naming dalawa ni Saya, wala kaming imikan hanggang sa tumayo siya’y kinuha ang gitarang nasa instrument shelves at tumayo siya sa may bintana’t nakatingin sa akin.

“Jen…Rikuto, I passed the exam…by Monday I won’t be here but I’ll be with you at home…” sabi sa akin ni Saya na alam ko namang papasa siya dahil matalino siya pero may kaba akong nadadama na halos hindi ako makahinga sa hindi malamang dahilan.

“…Rikuto…remember my crush that you want to know?” tanong ni Saya sa akin na bigla kong naalala na lalo kong kinakaba.

“Oo.” Sagot ko na pilit kong tinatago ang kabang nararamdaman ko dahil mismong ako gusto ko marinig kung sino man ang taong iyon dahil mahalaga sa akin si Saya pero sa kabilang banda ayokong malaman pa kung sino man iyon dahil alam kong masasaktan ako.

“Rikuto…I don’t see her as a friend anymore…na-realize koi yon habang kumukuha ako ang exam kanina tapos lahat ng memories naming dalawa bumuhos ng bigla na eksaktong tumawag sa akin si Xenon kaya lalo kong nasiguradong hindi na kaibigan ang tingin ko sa kaniya…mahal ko na siya, Rikuto…” Sabi niya sa akin habang pinatutugtog na niya ang gitara.