Seni İzmir'cesine sevdim

Bölüm 7

'Sevgilin olduğunu bilmiyordum.' dedim yanımda sus pus oturan egeye.

Bir kaşını kaldırdı ve bana baktı. Gözleri karmakarışıktı. Belli ki beyninde bir ton soru vardı. Mercimek kadar beynin var zaten yorma annem. Ailesine benden bahsetmis olamazdı. O tip bir çocuk değildi.

'Yok zaten.'

Kesin ve net. Nedense evet var demesini bekliyordum. Gözlerimi ondan alıp yola baktım. Terasa çıkmıştık. Daha 10 dakika öncesine kadar ablası tarafından düğüne davet edilmiştim ve hala inanamıyordum. Ne giyeceğim la ben ? Ablasının yanında sinirden kıpkırmızı olan egeye ne demeli ? Veya endişeli bakışlarla Sümeyyeyi süzen barış? Ortada bir şeyler dönüyordu ama hala çözememiştim. Gerçi benimde Mercimek kadar beynim var bende zorlamayayım en iyisi.

Birden ege ayağa kalktı. Eve gitmeyi çok istiyordum. Bugünü hemen atlatmak istiyordum, bitsin bu gün. Çantamı omzuma takip ayağa kalktığımda ellerimin terlediğini fark ettim.

'Ne zaman saçma sapan konuşmayı bırakacaksın ? Benim sevgilim yok ama yakında olacak. Sen olacaksın.'

Yaaa demek öyle. İç çektim ve gözlerimi devirdim. Yeter be. Hep boş ve gereksiz laflar.

'Bana inanmıyormusun ?' Diyerek dibime kadar geldi. Gözlerine baktığımda gözbebeklerinin kocaman olduğunu gördüm.

'Eve gitsek artık?'

Sesli bir nefes alışverişi yaşadıktan sonra etrafına bakındı. Gözlerini yoldan ayırmadan devam etti.

'Sıkıldım ama ben bu işten.'

'Gidelim. Veya birak izbanla gideyim.'

Ben ve biricik izban sevgim. Forever izbaaaaaaan ♡

Gözlerini yoldan aldı ve bana baktı. Şu çocuğun gözlerini çözemedim ya yanarım yanarım ona yanarım. Nys.

'Aşağı araba çıkışın oraya in. Ben arabayı alıp geleceğim.'

Kafamı salladım ve ege hızlı adımlarla yanımdan ayrıldı. O gittikten sonra ben deriiiiin bir nefes aldım ve zıpladım. Evet zıpladım. O yanımdayken çok geriliyordum. Nedense etrafına negatif enerji saçıyordu bu çocuk.

Yavaş adımlarla yürümeye başladım. Etrafıma bakınarak gidiyordum. Her yerde mıç mıç iğrenç aşk yaşayan insanlar. Hayır yani ne anlıyorlardı bu şeylerden. Sarılmak, öpmek, sevmek hepsi çok güzel şeyler bunlar ama orta yerde herkesin önünde sanki 'al bak benim manitama, biz mutluyuz' der gibi niye gözümüze sokuyorlar ki ? Sonra 'yönö nösöl nöyö böylö'.

Bence ben Egeyle muhabbeti kesmeliyim. Evet çocuk yakışıklı zengin falan ama.. ne bilim,yanında mutlumuyum ? Hayır. Sümeyye Barışın yanında kalp kusuyor resmen. Ben ise gerim gerim geriliyorum.
Neymiş efenim demek ki herşey tip ve para değilmiş. Edebiyat yaptım yine ahey ahey.

Düşüncelerim yüzünden çıkışa geldiğimi fark etmemiştim bile. Ağır adımlarla caddeye doğru yürüyordum. Kulaklığımı çantamdan çıkarıp kulağıma taktım

Ben Egeye ne diyeceğim şimdi?
'Yakışıklısın, tip var para var ama huzur yok bebek.'

Düşüncelerimle savaşırken yeri inceliyordum. Bir an Babamın beni azarlarken ki, halı desenini incelemem geldi gözümün önüne. Nedir bizim çektiğimiz ula ?

Kafamı kaldırdığımda karşımda bir motor gördüm. Hemde BMW. Anam.. Etrafıma bakındım ve yakınımda kimsenin olmadığını fark edince Motora yaklaştım.

10 metre öteden parlıyordu küçük yavrum. Elimi uzattım ve deri koltuğunun üzerinden geçtim. Allahım bu nasıl bir his. Tamam kız olabilirim ama araba ve motorlara zaafım var. Üretim hatasıyım ben.