ඈ.............. || G×G

02

ඈ.................
02

දින සති වී සති තුනකුත් ගෙවී ගියත් ,  රාධිටත්  අපර්ණාටත් එදින පිලිබද නිවාඩුපාඩුවෙ කතා කිරීමට අවස්ථාවක් නම් ලැබුණේ නැත.

රාධිට සිතුනේ අපර්ණා ඇයව මගහරින බවයි නැත්නම් ඒ සිදුවීම ඇය සිදු නොවු ලෙස සිතන බවයි. ඇයත් ඒ මොහොත රසවින්දා නොවෙදැයි රාධි කල්පනා කලා. ඇත්තෙන්ම අපර්ණාට රාධිගේ දෑස් මගහැර සිටීමට අවශ්‍ය වූවාය. අපර්ණාට සිතුනේ ඇය එදින වැරැද්දක් කල ලෙසයි.

" මම දැන් සතියක ඉදන් බලාගන , සතියම වෙනදට වඩා කලින් බෝඩිමේ "

රාධිගේ බෝඩිම් සගයා කිරි කෝප්පයක් රාධිට දෙන අතරේම ඇගේ ඇදෙන් වාඩිවුනේ ඇගේ මේ අමුතු හැසිරීමට කරුණු විමසීමට මෙනි.

" ඇයි දැන් බබාලයි අම්මා එක්ක ඇයිහොදයියක් නැද්ද "

කිරි කෝප්පය ජනේලය අසලම මේසය මත තැබූ රාධි නියපොතු හපන්නට පටන්ගත්තේ ඇගේ බෝඩිම් සගයා දෙස නොබලායි.
අපර්ණාගේ හදිසි වෙනස්වීම රාධිටද දැන් ප්‍රශ්නාර්ථයකි. රාධි ඈත පෙනෙන විදුලි ආලෝක දෙස ඔහේ බලාසිටියාය.

" අනේමන්ද ඇහුවට දෙයක් කියන්නේත් නෑ. ගොළුවෙක් වගේ ඔහේ ඉන්නවා , මම ආයෙත් කියනවා රාධි ඔය සම්බන්දෙන් කවදහරි අඩන්න වෙන්නෙ උඹට "

රාධිගේ බෝඩිම් සගයා එසේ කියා කාමරයෙන් පිටව ගියේ රාධි ඇයට අපර්ණා ගැන හෝ ඔවුන්ගේ සම්බන්දය ගැන වචනයක් හෝ නොකියන බව තේරුම්ගෙනය.  රාධිට ඇගේ පෞද්ගලිකත්වයටත් වඩා අපර්ණාගේ පෞද්ගලිකත්වය ආරක්ෂා කලාය. අපර්ණාගේ වගකීම් රාධි දැන් ටිකෙන් ටික තේරුම් ගන්නට සමත්විය ඒ නිසාම කිසිවෙකුට ඔවුන් අතර වූ කිසි දෙයක් ඇය පැවසුවේ් නැත.

රාධි ඉන්නෙ මානසික වශයෙන් අතීශය දරාගත නොහැකි තරම් වූ වේදනාවක වුවත් ඇයට,  අපර්ණාට කිසිම ප්‍රශ්නයක් ඇති කිරීමට උවමනා නොවිය. ඔවුන්ගේ ප්‍රශ්නය කාලයට විසදන්නට ඉඩදී බලාසිටීම හැර ඇයට අන් විකල්පයක් නොවිය.

පසුදා සතියේ සදුදා උදෑසන ආරම්භ වූයේ අහස කළු කරගන පැමිණි කළු වලාවක් සමගයි. රාධිට එදිනද අපර්ණා මගහැරී ගියේ ඇය නොතෙමී යාමට ටැක්සියකින් යන්නම් කියූ නිසාය රාධි නම් සුපුරුදු පරිදි වැස්සෙ තෙමීගෙනම උදැසන රාජකාරියට වාර්තා කලාය.