ulap_pjs

t w e n t y - o n e

cloud

"cloudy! bilisan mo!"

bwisit talaga 'tong mark lee na ' to eh. sinabi na ngang sandali, hadali naman anng hadali. kapag ito binato ko ng sapatos tamo talaga.

ito namang si andy, sinabihan kong sunduin ako ng 5 pm, 4 pumunta. hindi ko alam kung sadyang tanga ba 'to or early bird or ano eh.

nang maisuot ko na ag aking outfit na hindi naman kagarbuhan eh bumaba na ao dahil mukhang mapuputulan na ng ugat sa leeg si kuya kakasigaw na bilisan ko.

si mama? ayorn, nasa kwarto niya at nanonood ng kung ano. ewan ko ba sa babaeng 'yon kung ano pinapanood niya. minsan kinikilig kakanood ng kdrama, minsan makita mo natatawa dahil nanonood ng vlogs sa youtube. minsan naman, or kadalasan pala hindi mo makausap dahil busy manood sa tiktok.

"what took you so long? i've been yelling at you for an hour!"

tinaasan ko ng kilay si kuya bago ko siya sinagot ng, "hyperbole. isang oras ka dyan eh kararating lang niyang pangit na 'yan. ikaw lang 'tong hadaling-hadali akala mo kang may lakad."

tiningnan ko naman si jisung at omg....bakit ang pangit niya kahit anong gawin niyang ayos sa sarili niya? hehe, kidding aside.

he looks decent naman. i mean, he always do pero iba pa rin like i'm still so surprised na he can pull off anything. mapa-hairstyle or outfit or ano; he can really pull it off.

he smiled at me, like a mocking smile tapos ako syempre pinang-ikutan ko lang siya ng mata. oo, pogi siya talaga pero pakshet naiirita pa rin ako sa kanya.

i know i told my friends na nagwagwapuhan ako sa kanya pero ngayon pa lang sinasabi ko na na never ko siyang magugustuhan. pinangungunahan ko na ang sarili ko dahil ayoko talagang dumating sa point na maging awkward ako lalo sa kanya dahil lang crush ko na siya.

like....ew.

"uwian niyo ako ha," bilin ni mark na hindi ko na lang pinansin. kapal ng mukha. kapag ako nanghihingi ng pasalubong hindi ako mauwian.

"ALIS NA KAMI, MA!"

no response. hays, ano pa nga bang dapat kong i-expect?

lumabas na kami ng bahay at syempre siya namang pagsakay namin ni andy ng tricycle. wala siyang dalang sasakyan. actually hindi yata siya sanay pang mag-drive at hinatid lang siya ng papa niya or kung sino, hindi ko naman na inusisa.

mainit ngayon. as in, super duper. napakatirik ng araw. wala pa man din akong dalang payong.

"wala ka bang payong dyan, or kahit cap man lang, my god sayang naman pagpapaputi ko," reklamo ko habang tinatakpan ang vision ko gamit ang kamay ko. as in wala talaga akong makita.

after ng ilang minutes siguro, naramdaman ko na lang na may tinataklob s aulo ko si jisung. gusto ko pa sanang mainis nang ma-realize ko na it was his hoodie pala. nilingon ko siya and to my surprise syemore duh nakasuot naman siya ng shirt sa loob nitong hoodie.

hindi na ako nagsalita hanggang sa makarating kami sa pilahan ng tricycle.

"saan kayo?" tanong ni ka pasing, asawa nung kachismisan lagi ni mama.

"sa may kanto lang, kuya," sagot ko naman. mauuna pa sanang sumakay si jisung pero pinigilan ko siya. "hoy ano sa tingin mong ginagawa mo?"

"papasok sa loob? para sumakay?"

"no, doon ka sa likod. pandemic pa rin kaya, hello? bawal magdikit. social distancing."

"ay, nako, cloud. pasensya na diyan kayo pareho sa loob," tiningnan ko naman ng alanganin si ka pasing at gusto ko na lng magwala nang duruin niya ang isa pang pasahero na mukhang naghihintay lang ng kasabay.

"k, whatevs. ako mauuna," sabi ko at nauna na nga akong sumakay. siniksik ko pa talaga sarili ko sa kasuluk-sulukan ng tricycle para lang hindi kami magdikit ni jisung.

nang makapasok siya ay talaga namang nangisay ako. char, ang bango kasi ng pabango niya. manly pero hindi matapang ganon. just the exact amouth of manliness lang ganorn!

edi ayon, humarurot na si ka pasing ng andar. at dahil nga mainit pa rin like matirik oa yung araw, naarawan syemore si andy since malapit siya sa bukana nung tric.

nasa akin pa nga pala hoodie niya.

"oh," he gave me a look na parang "anong oroblema mong tangina ka" char basta ganorn. "takpan mo sarili mo baka masunog ka olastic ka pa naman."

nag-smile lng siya bago guluhin buhok ko. punyemas nalalaki 'to anak ni ano.

"epal, pakyu ka sagad. nawala sa ayos, wala na! aish epal ka talaga."

"mana sayo po."

hindi ko na lang siya pinansin hanggang sa makarating kami sa may kanto. hays, buti naman. partida sa tric pa lamg 'yon, parang gusto ko na umuwi.

pumara na siya ng jeep at syemore nag-joyride na kami with kuyang jeepney driver.

tapos tupangina like the mother of all sheeps traffic.

magkahiwalay kami ng upo ni jisung, actually katapatan ko siya. kaya ayon nasulyapan ko siya ng tingin tapos what the shapopo omg he's also looking at me?

bitch omg ka anong ginagawa ng puso ko bakit nag-tumbling?