göçmüş kediler bahçesi - hyunmin ✓

if i knew.

"HAYIR CHAN HYUNG BIRAK ORAYA GİTMEYECEĞİM!" 

Minho hyung ile kavga ettikten 2 gün sonra Chan ve Minho hyung beni hastaneye götürmek için gelmişlerdi. Önce güzelce konuşup beni ikna etmeye çalışmışlardı ben kabul etmeyince zorla götürülüyordum. Chan hyung beni kucağına alıp odadan çıkarmaya başladığında bağırmaya başlamıştım.

"HYUNJİN BİR ŞEY YAPSANA. GİTMEK İSTEMİYORUM HYUNJİN BURADA TEK KALIYOR. BIRAK BENİ!"

Boşuna direniyordum, kafamı kaldırıp son kez Hyunjin'e baktığımda bana bakıyordu. Yanlış mı görüyordum yoksa ağlıyor muydu? Burada tek kalmak istemiyordu kesinlikle. Daha çok çırpınsam da kurtulamamıştım. Arabaya bindiğimde Chan hyung yanıma oturmuş bana sarılmıştı kaçmamam için. Minho hyung sürücü koltuğuna binip arabayı çalıştırdığında son kez evimize baktığımde Hyunjin pencereden bana bakıyordu. 'Neden benimle hastaneye gelmiyorsun Hyunjin?'

Hastanenin iğrenç yatağında uyuyordum. Gerçi burası hastane değil bir klinikti, içinde tonlarca delinin olduğu bir klinik. Ben onlar gibi deli değildim hayır! Chan ve Minho hyung her hafta ziyaret edeceklerini ve hemen iyileşirsem buradan çıkacağımı söylemişlerdi. Eğer Hyunjin'i görebilmem gerekiyorsa her şeyi yapardım. Hasta değilmiş gibi davranacaktım zaten ben hasta falan değildim ki bunda zorlanmayacaktım bile.

"Kim Seungmin demek yeni çocuk sensin. Hoş geldin sirkimize ben Peter Han"

"Ne?"

"Bende tanıştığımıza memnun oldum canım."

"Beni yalnız bırakır mısın lütfen?"

"Hayır hadi gel bahçeye çıkalım. Bunakların arasında hava almış oluruz." cevap vermemi bile beklemeden koridor boyu beni çekiştirmişti. 

Bahçeye vardığımızda kolumu bu garip çocuktan kurtarmıştım. Boş bankların birine ilerleyip oturmuştuk. 

"Ee sen niye buradasın sevimli çocuk?"

"Ne önemi var, buradan yakında çıkacağım sonuçta" lafımı bitirmemle tüm kliniğin bize bakmasını sağlayacak bir kahkaha atmıştı. Birkaç hasta bize bakıp kendi aralarında fısıldaşmıştı.

"Neye gülüyorsun? Komik bir şey söylediğimi hatırlamıyorum."

"273 numaralı odada biri kalıyordu ilk tanıştığımızda böyle demişti. Buradan yakında çıkacağım demişti de o yüzden güldüm."

"Peki sonra ne oldu?"

"Çıkamadı ve intihar etti. Senin de sonun öyle olsa çok komik olmaz mıydı?

"Benim sonum öyle olmayacak hayır."

"Öyle diyorsan. Hadi bana neden burada olduğunu anlat."

"Sevgilimin öldüğünü söylüyorlar ama ben onu görebiliyorum ve hatta onunla konuşabiliyorum."

"Düzgün bakamıyorlardır o zaman."

"Evet! Göremiyorlar."

"Bu yüzden burada olman çok saçma. Bir an önce buradan çıkmalısın dostum."

"Sen neden buradasın?"

"Ben haftada 2-3 kez uğrarım buraya ya. Bağımlıyım ben her şeye. Birde bazen aç olunca geliyorum buraya. Benimle tanıştığın için şanslısın canım." o gün garip çocukla saatlerce sohbet etmiştik hasta bakıcı içeri girmemizi söyleyene dek. 

*2 hafta sonra*

"Seungmin bak iyileşeceğini söylemiştim."

"Evet hyung lütfen beni buradan götürür müsün?"

"Tamam Chan hyung raporlarla ilgileniyor şuan o gelince gidebiliriz." o sırada kapının çalmasıyla içeri Han gelmişti.

"Seungmin hadi bah- Gidiyor musun?! Bu kadar erken gideceğini düşünmemiştim. Yine yalnız kaldım." 

"Evet sana iyileşeceğimi söylemiştim ve istediğin zaman bana gelebilirsin evimi biliyorsun."

"Bu yeni arkadaşında kim?"

"Ben Han, Seungmin'in yeni en yakın arkadaşıyım. Siz kimsiniz?"

"Bu Minho hyung, sana bahsetmiştim."

"Ah evet hatırladım şu seni buraya kapatanlardan dangalaklardan biri." Han'a susması gerektiğini söyleyen gözlerle bakıyordum ama çok geçti

"Seni buraya hangi dangalak kapattı peki?" Minho hyung sakin bir ses tonuyla sormuştu

"Beni buraya biri istese de kapatamaz. Aklım ve irademin seçimi ile buraya geldim. Kimse bana sormadan beni buraya kapatamaz sonuçta, hm?"

İkisi birbirine sert bir şekilde bakıyordu. Şuan ki ortam hiç hoşuma gitmemişti. Chan hyungun gelmesiyle ortam dağılmıştı. Han'la vedalaşmak için yanıma gittiğimde bana sarılıp kulağıma şunları söylemişti

"Gerçekten çok iyi rol yapıyorsun ve umarım sevgilinle mutlu olursun."

"Teşekkür ederim ve istediğin zaman seni onunla tanıştırabilirim."

"Elbette çok isterim."

Han'la vedalaştıktan sonra koşar adımlarla hastaneden çıkmıştım resmen. Sonunda sevgilim yanına gidiyordum. 'Seni çok beklettiğim için özür dilerim sevgilim'

Nasi gidiyo fic??? Merak ediyorum yorum yapin cabuk ve oyuda unutmayn

<33