THE TEARS OF UNBELOVED (COMPLETED)

Chapter 6

THE TEARS OF UNBELOVED

CHAPTER 6

"You really do a great job. You're really a Velarde" saad ni Sir Joseph.

"Thank you" pagpapasalamat ko.

"Let's give a round of plus to Ms. Thalia Anastasha Velarde who won all the subject—quiz. You're really a Velarde. Your such an insipiration to all the students here in La Salle. I hope dito ka mag-aral pagka College mo. It's an honor pag dito ka mag-aral. Once again, let's give a round of a plus to Ms. Thalia Anastasha Velarde" saad nung M.C.

Umakyat ako sa stage.

Tama yung nabasa niyo, I won all the subject.

Thanks to my sexy brainHAHAHA.

"Ipapadala nalang namin yung trophies, certificates at medals sa bahay niyo. For sure proud na proud yung mga magulang mo sayo. You won all the awards, Congrats Thalia" saad nung Dean.

Ang ganda pakinggan nung magiging proud daw sakin yung mga magulang ko.

Sana nga, Dean.

—

Abot tenga yung ngiti ko.

Umuwi na ako.

Past 5:00 PM na.

Pagpasok ko ay nakita ko lahat ng malapit sakin.

Masama yung tingin nila sakin.

Ano naman yung kasalanan ko?

"UMUWI KAPA TALAGA DITO?" sigaw ni Papa.

Ha?

"Anong nagawa ko?" tanong ko sa kanila.

"HINDI KA PUMASOK SA SCHOOL!" sigaw ni Mama.

"Anong masama dun?" tanong ko.

Bigla akong sinampal ni Papa.

"TANGINA MO TALAGANG BATA KA! NAPAKA WALANG KWENTA MO! BOBO KA NA NGA, HINDI KAPA NAG-AARAL! SAYANG YUNG PINAPAARAL KO SAYO! GAYAHIN MO YANG SI TACIA, TOP 3! IKAW? ANONG IPAGMAMAYABANG MO? YOU'RE SUCH A DISGRACE TO THIS FAMILY! BWESIT KA! PINAPAHIYA MO SIGURO YUNG PANGALAN KO! " sigaw niya.

Shit, napakasakit nung sampal.

"Bakit kailangan pa akong sampalin?" tanong ko.

"Dahil deserve mo yun!" sigaw ni Tacia.

"Hindi ko yun deserve, tangina. Nakakasawa na yung pa-ulit ulit niyong pamamahiya sakin. Sana pinatawag niyo nalang lahat ng tao dito sa village. Pwede niyo naman akong sampalin pero pwede bang hindi sa harapan nila?" mahinahon kong usal.

Pinipigilan ko  yung luha ko.

Ayaw kong magmukhang mahina.

Sinampal ulit ako ni Papa.

"SUMASAGOT KAPA? BWESIT KA! SANA NAMATAY KANALANG. LETSE! KUNG SAAN-SAAN NA KAMI NAKARATING KAKAHANAP SAYO! SAAN KABA GALING?" sigaw ulit ni Papa.

"Sana di niyo nalang ako hinanap" saad ko.

"Gusto niyo kong mamatay diba? Sana nga" saad ko habang tumutulo yung luha.

"Saan ako galing? Alamin niyo" dagdag kopa at dali-daling pumasok sa kwarto.

Ang sakit.

Yung nagbibigay kana nga ng karangalan sa apelyedo mo, yan pa ang igaganti nila sayo.

Ilang beses na nila akong pinahiya sa harapan ng mga kaibigan ko.

Ayaw ko na!

Ang sakit sakit na eh.

"AHHHHH!" sigaw ko at binasag ang family picture namin.

"TANGINA!" sigaw ko at binasag lahat ng binigay sakin ni Papa at Mama.

"Ayaw ko na, diko na kaya. Para na akong tanga dito. Gusto ko lang naman mahalin eh, siguro pag si  Tacia yun papakinggan nila yun. Pero pag ako? Minura pa ako, hiniling pa nilang mamatay ako" mahinang saad ko habang umaagos ang luha ko sa mga pisnge ko.

"Ayaw ko na! Pagod na ako"

I'm tired of this fucking shit life of mine!

/May mga scenes pa kayong dapat abangan😎/

@Zean_Brave_Zc_Heart