THE TEARS OF UNBELOVED
CHAPTER 27
Andito na kami sa terminal ng Baguio. Susunduin na namin ang kakambal ko.
Ang payat² na siguro niya ngayon.
Balita ko cadet daw siya.
Highest sa batch nila.
I'm so proud of her.
"Kinakabahan ako" saad ni Mommy.
"Miss mo lang siguro ang kakambal ko" ani ko.
"Ako din, parang may kakaiba" saad ni Daddy.
Anong trip nila?
"Syempre kakaiba, uuwi na si Thalia e" saad ko.
Mag-iisang oras na kaming naghihintay dito pero wala parin.
Kinakabahan na ako.
Shittt!
Sana arrghhh!
Ligtas yung kakambal ko!
Buhay pa siya.
"Sir, asan na yung mga PMA Cadets?" tanong ni Mommy sa isang officer.
"Ma'am, were very sorry pero naaksidente po ang mga PMA Cadets. Isa lang po ang nakaligtas" saad nung officer.
"Sino po? Anong pong pangalan?" dali-daling tanong ni Daddy.
Please say Thalia's name.
Please say Thalia's name.
Please say Thalia's name.
"Cristinia Sanchez po" sagot ni Officer.
No!
"What? Anong bang nangyari. Ba't nangyari to?" sigaw ni Daddy.
No! This can't be happening.
Buhay ang kakambal ko.
Hindi niya pa nga ako napapatawad tapos mamamatay na siya?
No fucking way!
"WHAT HAPPENED, SIR? BAT NIYO PINABAYAAN ANG MGA CADETS? IRRESPONSABLE KAYO! WE WILL SUE YOU, ALL OF YOU!" sigaw ni Joseph.
Talagang mahal na mahal niya ang kakambal ko.
Shit!
Akala ko ba babalik ka, Thalia.
Thalia naman e.
"Nahulog po sa bangin yung sinasakyan nila. Nawalan po ng preno. We're very sorry for what happened" saad ni Officer.
"Mababalik ba ng sorry mo ang buhay ng kapatid ko? Apaka tanga niyo. Tangina niyo!" sigaw ko.
Walang nagawa ang officer kundi ang umalis.
Tangina!
Sorry? Anong sorry? Mababalik ba nun ang buhay ng kakambal ko? Apaka tanga ng mga officer na yun!
Hindi ko namalayang umiiyak na pala si Mommy.
Si Daddy naman ay sinusuntok ang pader.
Si Joseph ay sinasabunutan ang sariling buhok.
Hindi pa kami handang iwan mo, Thalia.
Hinding-hindi kami magiging handa.
/😃/
@Zean_Brave_Zc_Heart
BINABASA MO ANG
THE TEARS OF UNBELOVED (COMPLETED)
Random"I'm Tired of this fucking shit life of mine!" -Thalia Anastasha Velarde
