Gökkuşağı Evreni | Düzenleniyor

Durmak Bilmeyen Aramalar.

Hoş geldinizzz❤❤

Oy ve yorumlarınızı unutmayınn.

Bölüm Şarkısı;

Kediler ve Şarkılar- Yaşlı Amca

İyi okumalar dilerim♥️

Bölüm 2: Durmak Bilmeyen Aramalar

Şu an başka biriyle görüşmüyor fakat sizinle de görüşmek istemiyor. İstese açardı. Lütfen hattan ayrılınız yoksa yüzünüze kapatır.

Kedimin miyavlama sesleri beni uyandırmaya çalışırken bugün izin günüm olduğunu hatırladım.

Bugün izin günümdü ve çocukları göremeyeceğim aklıma gelmişti, yaklaşık yarım saniye duygulandım. Bu bile fazlaydı sanki.

Ne yapmalıydım yani? İzin günüm diye dramatik bir edebiyat yazmayacaktım herhalde. Uyku beni içine çekecekken kaydetmeyi unuttuğum biri beni arıyordu. Alper... Yine ne vardı acaba? Beni uykumdan uyandırmaya nasıl cüret ederdi?

Tabii, sadece şakaydı. Önemli bir konuysa sorun yoktu zaten.

Tam ağlamak üzereyken kendimi dizginledim ve telefonu açtım. Derin bir nefes alarak konuşmaya başladım.

"Şu anda başka biri ile görüşmüyor." diye söze girdim. "Ama kimseyle konuşmak istemiyor. Sizinle konuşmak isteseydi zaten konuşurdu. Lütfen hattan ayrılınız yoksa yüzünüze kapatır." dedim uykulu bir sesle. Sonra esnedim kendime engel olamadan.

"Ceylin benim Alper." diye başladı söze.

"Bana bilmediğim bir şey söyle." dediğimde tekrar konuştum.

"Yani?" dedim cevap gelmeyince. Hem arıyor, hem konuşmuyor. Mantıksız.

"Öhm, sen iyi bilirsin yeğenim ağlıyor da... Rahatsız mı ettim?" diye sordu hafiften çekinerek. Sinirlerim yavaş yavaş tepeme çıkarken tekrardan kendimi sakin tutabilmek için derin bir nefes aldım.

"Öhm." diye boğazımı temizledim ve konuşmaya başladım. "Evet rahatsız ettin. Hiç yalan söyleyemeyeceğim yani. Ben dürüst bir insanım ve bebek bakıcısı değilim. Bugün izin günüm, normal olarak dinlenmek istiyorum hem beni görmezse belki ağlamaz." dedim sakin kalmaya çalışarak. Beni uyandırmıştı? Bunu unutmayacaktım. Uykum kıymetliydi ve izin günümde uyku depolamam gerekiyordu.

"Ne alakası var şimdi?" dedi, biraz haklıydı ama ben konuşmalarımda haklıydım.

"Alakasız konuşmayı severim, iyi geceler günaydın." dedim uykulu bir şekilde. Tekrar esnediğimde uyku isteğim artmıştı.

"Artık hattan ayrıl hadi!" Alper bana dayanamayarak telefonu kapattı, ben de telefonu kenara koyup yumuş yumuş, beyaz yorganımın altına girdim. Yastık ile kendimi boğmak istiyordum. Ayrıca çok üşüyordum, yorgana sımsıkı sarıldım ve gözlerimi kapattım.

Çıldırırken tekrar uyumuşum, takmayın çok. Kafamı minnacık çıkarıp Alper'i kaydetmek için telefonumu aldım. "Uykudan Uyandıran." diye kaydetmiştim, çok güzel uymuştu bence.

Kafamı kaldırıp saate baktım. 08.23. Daha çok erkendi, hele ki izin günü için. En az on bire kadar uyumam lazımdı, mental sağlığım için. Uyuyacaktım, uykumu bölenlere ve beni bebek bakıcısı sananlara inat.

Gerçi çok da inat olmuyordu sanki, her neyse. Uykumu alsam daha iyi olurdum.

Tam uyuyacaktım ki, Sufle yanıma geldi ve yatağa tırmandı. Başımın olduğu yere geldi ve miyavlamaya başladı.