22:18
Παραμονή Χριστουγέννων.
Η Μέγκαν πετάει άλλο ένα τσαλακωμένο χαρτομάντιλο στο σωρό που έχει δημιουργήσει πάνω στο ταμπλό του αυτοκινήτου κι αφού τραβήξει καινούριο από το πακέτο, ξεκινά να φυσά πάλι τη μύτη της με μανία. «Σόρι για τον χαμό... θα τα μαζέψω.» λέει ανάμεσα στις κοφτές ανάσες και τους λυγμούς.
«Μην αγχώνεσαι.» της απαντάω. Έχω παρκάρει έξω από το χριστουγεννιάτικο πάρκο της πόλης. Η Μέγκαν σε όλη τη διαδρομή δάγκωνε τα χείλη της κι έτριβε τα μάτια της προσπαθώντας να μη κλάψει, μα μόλις της πρότεινα να κατέβουμε για μια βόλτα στο πάρκο μπας και της φτιάξει το κέφι, ξέσπασε σε κλάματα. Και δεν εννοώ λίγα δάκρυα και μυξούλες... εννοώ άσχημο κλάμα με κραυγές κι αναφιλητά και το πιο δυνατό φύσημα μύτης που είχα την τιμή να παρακολουθήσω ζωντανά.
Όταν βλέπεις την Μέγκαν απέναντί σου στο πεζοδρόμιο, με τα κατάμαυρα ρούχα, τις δίπατες αρβύλες με τις αλυσίδες, το ελαφρύ μακργιάζ τύπου Μέρλιν Μάνσον και τις μπλε ανταύγειες... δεν υποθέτεις ότι είναι ευαίσθητος τύπος. Κι όμως. Η ευαισθησία της έχει ήδη κρατήσει μισή ώρα στο νερό και συνεχίζει δυναμικά.
«Σόρι...» απολογείται ξανά. «Δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω.»
«Σταμάτα να ζητάς συγγνώμη.»
«Από μικρή το πάθαινα αυτό...» την διακόπτει κοφτός λόξιγκας «...άμα αρχίσει μετά δεν...»
«Θες να κατέβουμε για μια βόλτα; Να σε χτυπήσει αέρας στο πρόσωπο;»
Τα γαλάζια μάτια της ταξιδεύουν ευθεία, στον κόσμο που κάνει πατινάζ, τα παιδιά που γελάνε πάνω στο καρουζέλ και άλλα που αγοράζουν ζαχαρωτά... και είμαι σίγουρος πως πεθαίνει να αρνηθεί. Ωστόσο, οι λέξεις που δραπετεύουν απ' τα χείλη της είναι: «Εντάξει, πάμε.»
Μόλις μας αγκαλιάσει στο τσουχτερό κρύο και πάλι, η Μέγκαν με ζυγώνει συνοφρυωμένη. Τα πυκνά μαλλιά της είναι σφηνωμένα μέσα στο παχουλό κασκόλ και τα μάγουλά της, αναψοκοκκινισμένα από το ξαφνικό ψύχος, γυαλίζουν με φρέσκα δάκρυα κάτω από την χρυσή λάμψη του χριστουγεννιάτικου στολισμού. «Φαίνεται ότι έκλαιγα;» ρωτάει ενώ νέα ρυάκια αναβλύζουν από τα μάτια της.
«Ακόμα κλαις.»
Σκουπίζει γρήγορα το πρόσωπό της με ένα τσαλακωμένο χαρτομάντιλο που έκρυβε στη χούφτα της.
«Τώρα;»
«Φρέσκια σαν την αυγή.»
Η Μέγκαν με χτυπάει στο μπράτσο.
YOU ARE READING
Τα καλύτερα χειρότερα Χριστούγεννα
Teen FictionΟ Μαξ και η Μέγκαν δεν έχουν ανταλλάξει πάνω από δύο κουβέντες παρόλο που είναι γείτονες εδώ και ένα χρόνο. Στο σχολείο είναι δύο ξένοι. Στα μάτια του, η Μέγκαν παριστάνει τη δήθεν αντιδραστική, ενώ στα δικά της ο Μαξ δεν είναι παρά άλλος ένας ρηχός...
