මගෙ කටින් පිටවුනෙ කෙඳිරියක් විතරයි. ඊටත් වඩා කිසිම වචනයක් කියා ගන්න පනක් ඉතිරි වෙලා තිබුණෙ නෑ මට.
"දැන් ඇති"
මම හිමීට කොඳුරන කොට ඒ මනුස්සයා මගෙ කට තද කරලා අල්ලා ගෙන මට ආයෙත් සැරයක්, ආයෙත් සැරයක් ආයෙමත් ආයෙමත් ඇතුලු උනා. මට දැණුනෙ මාව දෙකට ඉරිලා යනවා වගේ... තවත් දරන්න බෑ මේ වේදනාව. මීට වඩා හොඳයි මම මැරිලා ගියා නම්.
මට අද වගේ මතකයි මගෙ එකම පවුල මගෙ තාත්තා මාම එයාව ලැජ්ජා කලා කියලා ගෙදරින් එලියට පන්නලා දැම්මා හැටි. මට ගැහුවා. බැන්නා. කුඩම්මයි, කුඩම්මාගෙ පුතයි එක්ක එකතු වෙලා සතෙක්ට වගෙ මට ගැහුවා. මට කරන්න පුලුවන් එක ම දේ කකුල් දෙක බඩට තද කරගෙන මහ හයියෙන් අඬන්න විතරයි.
ඔව්. මට එච්චරයි පුලුවන් උනේ.
මට ඕනෙ උනේ වයලීන් වාදකයෙක් වෙන්න. ලෝකයම පිළිගත්ත වයලීන් වාදකයෙක්. මට ඕනෙ උනා මගෙ හීනෙට යන්න.
අද වගෙ මතකයි මට මම වයලීන් එකක් ගන්න පාර ගානෙ හිඟා කාලා සල්ලි එකතු කරපු හැටි. පාරක් පාරක් ගානෙ මිනිසුන් ගෙන් බැනුම් අහ අහ සල්ලි එකතු කලා. හිඟා කෑවා. ඒ එකතු කරපු සල්ලි වලින් වයලීන් එකක් අරගෙන මම ගෙදර ගෙනාවා. මගෙ හීනෙට යන්න මගෙ තාත්ත මට සල්ලි නොදුන්න නිසා මම මගෙ මහන්සියෙන් ගත්ත ඒ වයලීන් එක තාත්තාට පෙන්නුවෙ හරිම ආඩම්බරෙන්
"තමුසෙ වගෙ එකෙක්ට මොකටද වයලීන් එකක්? සල්ලි ගස් වලින් කඩනවා කියලාද හිතන්නෙ?"
මගෙ තාත්තා කෑ ගැහුවා. ඔවු. හැමදාමත් වගෙ එයා කෑ ගැහුවා.
මට මොකද මෙච්චර වෙනස් කමක්? මම වෙනස් නිසාද? අනිත් අය වගෙ ලෝකය දකින්න අයිතියක් නැති නිසාද? මම අන්ධ නිසාද?
ඇයි ටේහ්‍යුන්ට වෙනස් කම් කරන්නෙ?
මම අන්ධ වෙලා ඉපදුන එක මගෙද වරද?
ඇයි? අන්ධ කොල්ලෙක් ට හීන දකින්න නැතිද අයිතියක්? ඒක තහනම් ද? අන්ධ කොල්ලෙක් ට එලිය අඳුර වෙන් කරලා අඳුරා ගන්න බැරි උනාට එයත් මනුස්සයෙක් නේද? හැගීම් දැනීම් නැතිද මට?
මට හදවතට දැනුන වේදනාව දරාගන්න මට බෑ. මම පපුව අල්ලගෙන ඉස්සරහ බලාගෙන හිටියා.
CZYTASZ
នƙƴ | Vmin ✓
Fanfictionබැන්දෙමි පදයක් අහසට ඒ නොදුටු අහස සුන්දර ඇති මා නොදුටු , නමුදු වින්ද ඒ ආදරය තරම්ම (Short FF) •boyxboy •vimin •short story
