The Legatee

Chapter 4

Kathryn's POV

I was in my deep slumber when I was awaken by a loud knock, ugghh it's soo irritating. I want to get more sleep but argh!

"Chandria wake up! Maligo ka na at magbihis may pupuntahan tayo." ano ba naman tong si mommy it's still early in the mor..ning. 5:18pm, haba naman ng tulog ko. I decided to stand up and made my way to the bathroom.

Hindi ko alam ang susuotin ko, wala na akong damit kahit na buong kwarto ito, na puno ng clothes, shoes and bags. Ilang palit ko na ba toh? Wala talaga akong mapili.

I ended up wearing floral crop top, white asymmetrical skirt, nude mary jane match with a pink clutch bag and a ring. I apply some light make up and ready to go.

"Ang tagal mo naman anak nagdasal ka pa ba sa kwarto mo?" yan ang bumungad sa akin pagbaba ko mga mukha nila halatang nainip na.

"Let's go, baka nandun na sila." Sinong sila? I really don't have any idea.

It wasn't a long ride or hindi ko lang talaga napansin dahil sa kinakabahan ako na hindi iba kasi ang pakiramdam ko dito parang may mali aish ano ba naman ito, this is so not me! Calm down kathryn, relax. breathe in and out.

"Anak mauna ka muna sa loob" at mabilis pa kay flash sila umalis, what the h*ll?! iniwan nila ako, 'lang hiyaaa! They plan this one, my instincts were right. arrggghhhh!

I don't have any choice but to enter, I'm hungry. Hellooo?! diba di nga ako nakapag breakfast and lunch dahil matagal akong nagising.

----

"Any reservations ma'am?" hindi ko nga pala alam kung sino ang pupuntahan ko dito.

"Are you Kathryn Bernardo?" tanong niya dahil hindi ako sumagot at tinignan ko lang siya. "Yes" nginitian niya lang ako at sinabi na sundan ko lang siya hanggang sa may nakita akong lalaki na nakatalikod at tumitingin sa relo niya. Halata na naiinis na ito. Bigla naman siyang lumingon naramdaman siguro niya na may diyosang paparating.

"Mabuti naman at naisipan mong pumunta, don't you know I was waiting for you for about.. nevermind" naiinis nga siya ay galit nga siguro yung right term pero bakit parang pinipigilan niyang mainis? Hmmm.

"Sorry, I wasn't inform. Kanina lang sinabi sa akin" nakatingin lang siya sa labas at parang wala talagang balak pansinin ako.

"Sorry again kung pinaghintay kita promise hindi ko talaga alam at pagdating pa nga dito umalis na sila agad at iniwan ako, hindi ko naman alam na ito ang mangyayar-" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil bigla siyang sumingit. "You know for a girl like you, you're loud! and it annoys me, so please SHUT THE F*CK UP!" inis niyang sabi at tinignan ako ng masama. Okay tatahimik na, sorry naman.

"I can't believe that I am marrying a noisy woman" bigla siyang tumayo at naglakad paalis, iwan ba naman ako. walang hiya.

Hindi naman ako papayag noh kaya sinundan ko siya ang bilis naman niyang maglakad ang sakit na ng paa ko at parang umiikot ang paligid. Hanggang sa nagdilim ang paningin ko.

--------------------------------------------------------------------------

I know and I'm sorry.

hindi kasi ako marunong magdescribe and all. Sorry if I didn't reach your expectation. Wala rin akong balak ang tataas niyan eh di ko ma abot. Napaka obvious ng mga nangyayari. sorry naman.

Comment puh-lease kahit yan lang pagbigyan niyo naman ako.

~xoxo