rain and mirror || ziam

chapter one

Zayn ellerini kotunun cebinden çıkardı ve gökyüzüne doğru kaldırdı. Yağmur yağıyordu. Zayn her yağmur yağdığında ruhunun temizlendiğini hissederdi. İçindeki kötülüklerin ve karamsarlığın yağmur sularıyla akıp gittiğini düşünürdü. Her yağmur yağdığında dışarı çıkar ve saatlerce ruhunun temizlenmesini beklerdi.

İçinden bağırmak geldi. Bu onun daha da rahat hissetmesini sağlıyordu.

İçinden geldiği gibi, yüksek sesle bağırıyor, etrafında dönerek daireler çiziyor ve koşuyordu. Bu gerçek Zayn'di. Şu an insanlar yoktu ve o içinden geldiği gibi davranabiliyordu. Aptal insanlar yağmurdan kaçıyordu. Aptallar.

Zayn çılgın haraketlerine devam ederken, eğer birisi onu görseydi deli olduğunu düşünebileceğini düşündü. Aslında kimse onun umrunda değildi.

Tekrar bağırdı ve tam diğer sokağa girerken bir bedene çarptı. Son anda dengesini sağladı. Kolları yukarı asılı bir şekilde kalmış gibi duruyor, çarptığı kişiye bakıyordu.

Çarpıştığı çocuk beyaz, ince bir tişört gitmişti ve tişört yağmur nedeniyle vücuduna yapışmıştı.
O da Zayn gibi koşuyor, ve zıplıyordu. Onun da kollarının havada asılı kalması, Zayn'i böyle düşündürmüştü.

Zayn bir şey söylemedi. Belki de yağmurdan kaçan bir aptaldı.

Çocuk hafifçe gülümsedi. "Ah, çok üzgünüm. Sanırım kendimi kaybetmişim, sana çarpmak istemezdim." Zayn de gülümsedi. Çünkü o da, onun gibiydi. O da koşuyordu ve yağmur altında, tek başına eğleniyordu. "Sorun değil." Zayn içten bir şekilde gülümseyerek cevap verdi.

Zayn uzun zaman sonra ilk defa gerçekten gülmüştü.

"Benim gibi olan birini görmek güzel!" Çocuk indirdiği kollarını tekrar havaya kaldırdı ve çılgınca bir ses çıkararak zıpladı.

Zayn şaşkınlıktan açılan ağzını kapattı ve öylece dikilmeye devam etti. "Bana katılabilirsin!" Ve çocuk kollarını savurarak kendi etrafında döndü.

Zayn gerçek olabilir mi, diye düşündü.

Çocuğa baktığında gerçekten mutlu görünüyordu -zayn'in tam tersi- ama çok garip bir şekilde, Zayn onun kendini yansıttığını düşündü. Bir ayna gibi.

Zayn sekerek çocuğun yanına ulaştı ve ikisi aynı anda garip bir çığlık attı. Çocuk Zayn fark etmeden ellerini birbirine kenetledi ve kendi etraflarlarında dönmeye başladılar.

Bu çılgıncaydı. Belki ikisi de şu an kendisi gibi davranıyordu. İlk defa bu kadar gerçekçi hissediyordu. Çocukça görünüyor olabilirlerdi, deli gibi veya iki çılgın ergen gibi. Ama onlar gençti, ve gençler çılgınca davranırdı.

Yağmur damlaları yavaşladı ve kara bulutlar giderek yerine güneş geldi. Güneşin arkasından beliren gökkuşağı büyük bir mükemmellikle parlıyordu.

İkisi dönmeyi kesip bakışlarını gökyüzüne çevirdi. "Çok güzel görünüyor" Çocuk bunu söyledi ve bedenini yere yatırdı. Otomatik olarak kenetlenen elleri de çözülmüştü.

Zayn ayakta dikilmeye son verip onun yanına oturdu. Yer ıslaktı, ama onlar da ıslak oldukları için bunu umursamıyorlardı.

Zayn'in adını bilmediği çocuk mest olmuşcasına gökyüzüne bakıyordu. Ve Zayn de ona bakıyordu. Ona baktığında gerçekten kendini görüyordu.

"Yağmurun sevdiğim diğer bir yönü de bu. Mükemmel bir şekilde yağdıktan sonra gökkuşağı çıkıyor. Sanki onu bize hediye ediyor." Zayn tekrar gülümsedi ve bu sefer konuşan o oldu.

"Yağmur yağdığında ruhumun tüm kötü şeylerden arındığını hissediyorum. " Liam aniden bakışlarını ona çevirdi ve yere yasladığı başını kaldırdı. Zayn'e uzun bir süre baktı. Gözlerinin içine bakıyordu.

Zayn buna bir anlam veremedi. "Bir sorun mu var? " Liam kafasını 'hayır' anlamında salladı ve yağmurdan ıslanmış dudaklarını araladı. "Ben de öyle hissediyorum."

Çocuk ayağa kalktı ve üstüne baktı. "Bu çılgıncaydı. Teşekkür ederim, ve şimdi normal hayatıma geri dönmem gerekiyor. " Elini, onu kaldırmak amacıyla Zayn'e uzattı ve Zayn onun elini tuttuğunda tenine bir sıcaklık yayıldığını hissederek irkildi. "Bu arada ismim Liam. "

"Ve ben de Zayn."

Liam arkasını dönerek uzaklaşırken, Zayn neler olduğunu idrak etmeye çalışıyordu. Ne yani? Bu kadar mıydı? Sadece bu muydu? Numarasını isteyebilirdi, görüşürüz diyebilirdi. Bu kadar basit miydi?

Zayn de normal haline döndü ve yürümeye başladı. İkisi gerçekten benziyordu, ikisinin de normal hayatına dönmesi gerekiyordu.

Zayn ellerini ıslak ceplerine yerleştirerek hızlı adımlarla evine yürümeye başladı.