Μόνο φίλοι;

Κεφάλαιο 4

Ήταν ο Νίκος. Το δεξί φρύδι της Μάγδας σηκώθηκε επιδεικτικά σχηματίζοντας μια γκριμάτσα αποδοκιμασίας.
"Ο Νίκος;" μάντεψε η Έλλη
"Ναι...είχε πει θα περίμενε να τον πάρω εγώ βέβαια..." η Μάγδα δίστασε για μια στιγμή πριν τελικά σηκώσει το τηλέφωνο
"Χέι" ακούστηκε η φωνή του Νίκου τάχα εύθυμη "Πώς είσαι ;" ρώτησε κάπως μακρόσυρτα και διστακτικά
"Τι κάνεις λέει ο κόσμος " μουρμούρισε η Μάγδα. Το μόνο που της έλειπε ήταν να έχει και τον Νίκο να ανησυχεί για την ψυχολογική της κατάσταση εκτός απο την Έλλη. Πολύ περισσότερο ενώ είναι άμεσα εμπλεκόμενος. "Καλά είμαι αγόρι μου, μην αγχώνεσαι. Εσύ πώς είσαι;"
"Καλά. Δεν με πήρες." Μόλις ο Νίκος κατάλαβε οτι τον έπαιρνε να γκρινιαξει το εκμεταλλεύτηκε όπως πάντα. Δεν θα άφηνε την Μάγδα να πληγώσει τον εγωισμό του περαιτέρω, του έφτανε ο τρόπος που προσπάθησε να φύγει σαν κλέφτης το πρωί. Όχι και πολύ ενθαρρυντικό.
"Είμαι με την Έλλη Κέντρο αυτή τη στιγμή." του απάντησε γλυκά μεν, κοφτά δε "Να μιλήσουμε αργότερα ;"
Σχεδόν άκουσε την πικρία στην φωνή του όταν συμφώνησε και της δήλωσε οτι περιμένει μήνυμα της το συντομότερο.
Έκλεισε το κινητό και γύρισε στην Έλλη που την κοιτούσε σπαρακτικά
"Γιατί κάνεις έτσι το παιδί μωρή γουρουνα ; Τι σου φταίει που είσαι ανώμαλη και όταν περνάς κάπου καλά θες να κρυφτείς ;" την κατσαδιασε αγανακτισμένη.
"Δεν φταίω γι'αυτό, δεν θέλω να πάρει πολύ θάρρος. Λίγο αέρα να του δώσω παίρνει τον δικό μου, τον ξέρεις καλα. "
Πράγματι η Έλλη είχε αυστηρή και συγκεκριμένη άποψη για όλους, παραδείγματος χάριν τον Νίκο τον αποκαλούσε "Beyoncé" ,κάτι που έκανε πάντα την Μάγδα να χαχανίζει ανεξέλεγκτα λες και ήταν το πιο έξυπνο αστείο του κόσμου.
Παιδί από χωριό και ευκατάστατη οικογένεια που τα τελευταία χρόνια είχε ομορφύνει απίστευτα και αποκτήσει αίσθηση του στυλ ,ο Νίκος προέβαλε κατα καιρούς συμπεριφορά "αρχοντοχωριάτη" που φυσικά εκνεύριζε τις δύο κοπέλες. Το ιδιωτικό σχολείο στο οποίο πήγαινε φάνταζε τρομερή πολυτέλεια για τους κατοίκους της πόλης τους που αντιμετώπιζαν τα παιδιά εκεί σαν γαλαζοαίματους κληρονόμους εκατομμυρίων. Αλλά και η πλειοψηφία αυτών των μαθητών είχαν συμπεριφορά αλαζονική και στυλακι υπεροπτικό ,στοιχεία που υιοθέτησε εν μέρη και ο Νίκος παρά την γενικά καλή συμπεριφορά του. Δεν ήταν παρά μέχρι που η Μάγδα ταξίδεψε στην Αθήνα ώστε κατάλαβε ότι η πλειονότητα των γωνιών στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια και "πρότυπα σχολεία ". Προσωπικά το θεωρούσε σπατάλη. Η επίδοση της στο σχολείο και τις Πανελλαδικές της εξασφάλισαν μια θέση στην Νομική Θεσσαλονίκης χωρίς ιδιαίτερη επιπλέον βοήθεια και ο πρώτος χρόνος της εκεί κυλούσε ομαλά. Μέχρι τη χθεσινή μαλακια. "Άντε ,πάμε για μεσημεριανό " παραπονέθηκε η Έλλη "Ταϊλανδέζικο ;"
"Εννοείται. Όπου περίεργο φαί κι εμείς εκεί." Γέλασε η Μάγδα "Πάντως η φωνή του Νίκου είναι πολύ σέξι στο τηλέφωνο "
Η Έλλη την κοίταξε με βλέμμα που φώναζε ασε-τις-μαλακιες-τότε-αφού-τον-θες και ένα σαρδονιο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο της.
"Ίσως να μην πέρασες και άσχημα τελικά χθες ,τα ψυχολογικά σου μέσα!"

***