က်စ္ ...
လက္ထဲကစာအုပ္ကို ယူတဲ့ေနရာက္ို ျပန္ထိုးထည့္လိုက္ၿပီး
မ်က္ခုံးေတြ တြန့္ခ်ိဳးပစ္လိုက္သည္။အတန္းနားခ်ိန္ေတြတိုင္း အေနာက္ကေန အရိပ္လို လိုက္တတ္သူ။ ဒီေန႔ေတာ့ အားကစားဝတ္စုံ နက္ျပာေရာင္ေလးႏွင့္ျဖစ္သည္။
အခုလည္း မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ စာအုပ္တန္းေတြၾကားထဲကေန စာအုပ္ဖတ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနျပန္သည္။ သူတို႔အတန္း PEခ်ိန္ကို လစ္လာျပန္ၿပီထင္သည္။ ဒါေၾကာင့္ လူေကာင္ေလးက ေသးေနတာ။
"ငါက အားကစားလုပ္ရတာ မႀကိဳက္ဖူး
ခ်န္းေယာလ္လီရဲ့"
အရင္တစ္ေခါက္က စီနီယာတန္းေတြ အတူတူအေျပးေလ့က်င့္ရသည့္အခ်ိန္က သစ္ပင္ပင္စည္ေလးနဲ႔ကြယ္ကာ
ပုန္းေနခဲ့သည္မလား။
စေန တနဂၤေႏြပိတ္ရက္ဖတ္ဖို႔ စာအုပ္ေရြးလို႔ၿပီးသြားေတာ့
စာၾကည့္တိုက္ကေန ျပန္ထြက္လာသည္တိုင္ ေျခႏွစ္လွမ္းအကြာ ကေန ပါလာတဲ့ အရိပ္ေလးေၾကာင့္ လွမ္းေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြကို ေျခစုံရပ္ပစ္လိုက္သည္။
"အ"
" ေျဗာင္ဘတ္ခ္ဟြန္း"
ေက်ာပိုးအိတ္က ခပ္မာမာတံဆိပ္ေလးနဲ႔ ေဆာင့္မိသြားလို႔ နာသြားတဲ့ နဖူးေလးကို ပြတ္ေနတဲ့သူက ေမာ့ၾကည့္လာၿပီး ႏွုတ္ခမ္းေလးမဲ့ေနရာကေန ခ်က္ခ်င္းျပဳံးလာသည္။
" Hi ခ်န္းေယာလ္လိီ"
" ဒီေန႔ကေရာ ဘာကိုအေၾကာင္းျပအုန္းမွာလဲ"
အေနာက္ကေန လိုက္ေနလို႔ ေမးေတာ့လည္း မဟုတ္တာေတြ အေၾကာင္းျပတတ္သည့္ ရွဥ့္ေပါက္ကို ေခ်ာင္ပိတ္ဖမ္းဖို႔ျပင္လိုက္သည္။
" စာအုပ္လာရွာတာ"
"ဘာစာအုပ္လဲ ေျပာပါအုန္း"
" ထားလိုက္ပါေတာ့ မေတြ႕ခဲ့ဘူး"
" ဘတ္ခ္ဟြန္း"
" ဟင္"
တေျဖးေျဖးအနီးကိုတိုးကပ္သြားေတာ့ ခ်က္ခ်င္းနီရဲလာတဲ့ ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးနဲ႔ပါးျပင္ေလးက ရာသီဥတုေၾကာင့္ေတာ့မျဖစ္နိုင္။ မ်က္ခုံးေလးေတြပါ ပင့္ထားေသးတာမို႔
တကယ့္ ရွဥ့္ေပါက္ေလး လန့္ေနတဲ့ပုံေလး။
