A Tale Of Thousand Stars

4 - BÖLÜM

Sophadissakul Malikanesi kargaşa içindeydi. Leydi Lalita ve kocası, kötü haberi duyunca eve koşturmuş ve Leydi Lalita oğlunun bıraktığı mektubu okuduktan sonra bayılmıştı.

General Theerayuth, bir hizmetçiye karısı için bitkisel ilaç getirmesi için emir verdi. Kısa süre sonra, güvenlik görevlilerinden biri içeri girip rapor verdi.

"Kapılardaki ve çitlerdeki güvenlik görüntülerini kontrol ettim. Gece yarısı sanki birisi planlamış gibi kameraların bağlantısı kesilmiş efendim."

Bu görev, oğlu gibi makine mühendisi olan bir suçlu için çocuk oyuncağıydı. Eski general, ayılan karısının tekrar ağlamaya başlaması üzerine zonklayan şakaklarını ovaladı.

"Bunu neden yaptın Tian?! Bize ne istersen söyleyebilirdin! Sana her şeyi verebiliriz... Senin için yapamayacağımız hiçbir şey yok!" Leydi Lalita'nın tombul yüzüne gözyaşları süzüldü. Genç adam daha bir önceki gece onu üzmeyeceğini söylemişti ama şimdi bu yaptığı yüzünden sanki kalbi paramparça olmuş gibi annesi ağlıyordu.

"Sakin ol hayatım. Her şey yolunda gidecek. Oğlumuz yetişkin bir erkek."

"Fiziksel olarak büyüdü ama zihinsel olarak değil! Bir yetişkin bunu ebeveynlerine yapmaz! Bize gerçeği söyleyebilirdi!" Leydi Lalita, en küçük oğlunun davranışına çok üzülmüştü.

Theerayuth uzun, derin bir nefes verdi ve sonra karısının önüne oturdu. "Çünkü bunu söyleseydi, gitmesine izin vermeyeceğini biliyordu."

"Ben o kadar baskıcı biri miyim?!" Eşi ona kızgın bir bakış attı.

"Konu Tian olduğunda sınırları zorlayan bir kadınsın." Eski general gerçeğe uygun bir şekilde cevap verdi. "Kalp rahatsızlığı olduğunu öğrendiğinde, tıpkı bir anne tavuk gibi üzerinden hiç ayrılmadın bu yüzden bizden gizli saklı hareket ediyordu. Ameliyattan sonra bile ona bir sürü kısıtlama koydun. Evden çıkmasına bile izin vermedin. Tian, senin iznin olmadan dünyaya bakamadı."

General yumuşak bir ses tonuyla konuştu. "Tian artık iyileşiyor ve o bir mahkum değil." dedi.

Eşinin son sözlerinde Leydi Lalita tekrar ağlamaya başladı. "Oğlumuzu korumam hata mı yani?!"

"Bu senin hatan değil ama aşırıya kaçmak olumsuz sonuçlar doğurabilir. Bu yüzden Buddha orta yolun, doğru yol olduğunu söyler. Ne çok fazla, ne çok az. Orta şekerli olmak, hayatı huzurlu ve mutlu kılar."

"Mektupta Tian 'mutluluk' aramak istediğini söylemiş. Anlamıyorum! Bir evi, arabası, istediği her şeyi alabilecek parası var. Ona her şeyi verdik. Başka ne istiyor?!"

Theerayuth hafifçe gülümsedi. "Biz tüm bunlara mutluluk olarak bakıyoruz ama anlaşılan ona göre 'mutluluk' farklı bir anlam taşıyor."

Ülkesine hizmet eden bir askeri subay olarak Theerayuth, en küçük oğlunun vahşi dünyayla yüzleşmek için rahatlık alanından uzaklaşma cesareti göstermesinden ve annesinin ona yağdırdığı savurganlıkla hapsedilmeyişinden memnundu.

Yine de asıl endişesi... Oğlunun nereye gitmeyi planladığı ve güvende olup olmadığıydı.

Eski general, askeri birlikte hâlâ aktif olan astını aradı ve oğlunun görünümünü tarif edip derhâl araştırmasını istedi. Tian'ın gitme nedeni öğrenildiğinde ve bunun zararsız olduğu kanıtlanırsa, onu uzaktan izlemesi için birini gönderirdi, böylece genç adam hayatı istediği gibi deneyimleyebilirdi.

Karısını sakinleştirmeyi başardıktan ve dinlenmek için üst kata eşlik ettikten sonra, birinci kata geri döndü ve mektubu tekrar aldı.

"Sevgili anne ve baba, bu mektubu üzgün bir kalple yazıyorum ama lütfen bunu evden kaçmak olarak görmeyin. Mucizevi bir şekilde hayatta kalmamdan sonra dünyanın diğer tarafını görmeye başladım. Hayatım boyunca önüme altın kaşık sunulmuşken, gerçekten ne istediğimi hiç bilemedim. Ama şimdi, en azından bir isteğim var, alışkın olduğum bu dünyadan çıkıp diğer hayatlara karışabilmek. Onların bildiği şeyleri hiç bilmediğimi fark ettim. Kısacası söylemek istediğim, pervasızca hareket etmediğim. Lütfen beni aramayın. Zamanı geldiğinde geri döneceğim. Benim için endişelenmeyin.