✿ WITHOUT HIM ✿| •JINKOOK•

🌸EP 4🌸

~ After 4 years ~

මුලු පරිසරයම හිමෙන් වැහිලා බලන බලන තැන සැරසිලි සීතල නත්තල ලග ලගම එන බව කියාපානවා එදා වගේම...
අවුරුදු 4කට පස්සෙ මං මගෙ මව්රටට අඩිය තිබ්බෙ...
සමහර දේවල් තාමත් එදා වගේමයි...ඒත් සමහර දේවල් මං වගේම වෙනස් වෙලා...කාලය හරි පුදුමයි...

හොබ්බයි ජිමියි මාව ගන්න එයාපෝට් එකට එනවා කිව්ව හින්දා මං එයාලා එනකන් ටිකක් වාඩි වුනා...එයාපෝට් එක ඇතුල දකිද්දි මට මතක් උනේ එදා මං අඩ අඩ ගියපු විදිය...

(A/N : මෙතන ඉදන් එයා පරන දේවල් මතක් කරන ටික...)

මං අන්තිම වතාවටත් ජිමියි හොබ්බයි දිහා බලලා අම්මගෙ අතේ එල්ලිලා එයාපෝට් එක ඇතුලට ගියා...පැය කීපයක ගුවන් ගමනකට පස්සෙ haneda එයාපෝට් එකෙන් අපි ජපානයට ගොඩ බැස්සා...ඒ වෙද්දිත් මියසකි හොස්පිට්ල් එකේන් මාව අරන් යන්න ඇවිත් හිටියේ...අක්කත් අයියා එක්ක ඇවිත් හිටියේ...මගෙ බය ටිකක් හරි අඩු උනේ අක්කා මං ලග හිටිය නිසා...මාව එවෙලෙම හොස්පිට්ල් එකට ඇඩ්මිට් කරලා රෑ මාව සජරි එකට ගත්තා....ඩොක්ටර්ස්ලා වෙච්ච මහන්සියටයි මට හාට් එක ඩොනේට් කරපු කෙනාටයි පින් සිද්ද වෙන්න කිසිම කරදරයක් නොවී මං ආයේ දෙවෙනි පාරටත් ඉපදුනා... මගෙ ඇස් ඇරුන ගමන් මට මතක් උනේ මට හාට් එක ඩොනේට් කරපු කෙනාව....මං එයාට හිතින් සියදහස් වාරයක් පින් දුන්නා...එයා නිසයි මං ආයෙත් හුස්ම ගන්නෙ...සජරි එකෙන් පස්සෙ මට කොරියාවට එන්න ලොකු ආසවක් තිබ්බෙ නැ...මගෙ මෝඩකමට මං ඒ වෙද්දිත් මගෙ යුන්ගිව නැතිකරන් ඉවරයිනේ...මට හොබ්බා කිව්ව විදියට ටිකක් ඉවසන්න තිබ්බා...ඒත් දැන් මොනවා කරන්න ද...සජරි එක ඉවර උනත් මට මාස කීපයක් යනකන් ට්‍රීට්මන්ට්ස් කරන්න වෙයි කියලා ඩොක්ටර්ස්ලා කිව්වා...එහෙමයි කියලා මගෙ ඉගෙනීම නවත්තන්නත් බෑනේ...ඒ හින්දා මාව ජැපැන් වල යුනිවර්සිටි එකට දාලා උගන්නන ගමන් ට්‍රීට්මන්ට්ස් ටිකත් කරමු කියලා අක්කා කරපු යෝජනාවට අම්මායි තාත්තායි කැමති උනා...මට උනත් අකැමැති වෙන්න හේතුවක් තිබ්බෙ නැ...තියෙන එකම දුක හොබ්බයි ජිමිනියි නැති එක...මාසෙකට විතර පස්සෙ මාව ජැපැන් වල තියලා අම්මයි තාත්තායි කොරියා ගියා..එදා ඉදන් මං එහෙ ජිවිතේට හුරු උනා...මට ලොකු තනියක් දැනුනේ නැ අක්කාගෙ බබා හිටිය නිසා...එයාට තාම අවුරුදු 7යි...මං උදේට යුනි යද්දී එයාව ස්කූල් එකෙන් දානවා...සමහර දවස් වලට දවල් එද්දි අරන් එනවා...විකෙන්ඩ් එකේ අපි ඇවිදින්න යනවා...ඒ අතරට මං ෆෝන් එකෙන් හොබ්බයි ජිමියි එක්කත් කතා කලා...ඔහොම තමා එහෙදි මගෙ ජිවිතේ ගෙවුනේ...පරණ දේවල් අමතක කරන්න ඕන නිසා මං හැම මොහොතකම මොකක් හරි වැඩක් කලා කාර්‍යබහුල උනා...හිත හිත ඉන්න කාලයක් නැති තරමට....ඒත් මට යුන්ගිව අමතක කරන එක ලේසි උනේ නැ...ඒත් මං උත්සාහය අතැරියෙත් නැ..මට එහෙ හිටියෙ එකම යාලුවායි...අපේ අක්කලාගෙ ගෙදරට එහාපැත්තෙ ගෙදර එයා ඉන්නෙ...එයා මාත් එක්ක එකට යුනි යන්නෙ...නම නිකි...හරි හොද කොල්ලෙක්...මට හැමදේටම උදව් කලා...අවුරුදු 4 සම්පුර්ණ කරලා මං ගිය සතියේ ගැරැජුවේට් උනේ..ගැරැජුවේශන් එකෙන් පස්සෙ මට ඉක්මනින් කොරියාවට එන්න ඕන උනා...අද මං කොරියාවට ඇවිත් ඉන්නෙ පරණ ජන්කුක් විදියට නෙවෙයි අලුත්ම ජන්කුක් කෙනෙක් විදියට...කාලය මාව වෙනස් කලා...