[Zawgyi]
Hotelေရာက္ေတာ့ ဦးက လမင္းကို ဦးရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အခန္းမွာ နားေနေစသည္။
အိစက္ေနသည့္ ေမြ႕ယာေပၚထိုင္ေနရင္း တစ္ခန္းလုံးကို ေနရာအႏွံ႔ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။
ဦးရဲ႕ အိပ္ခန္းက တကယ္ကိုက်ယ္ၿပီး အသုံးအေဆာင္နဲ႔ ကုတင္၊ေမြ႕ယာကအစ ဘုရင့္နန္းေဆာင္အတိုင္းခန္းနားလွသည္။ ကုမၸဏီက နားေနခန္းႏွင့္ လုံးဝျခားနားသည္။
ကုမၸဏီရွိနားေနခန္းကေတာ့ လုံးဝကို သဘာဝဆန္ၿပီး စိတ္ထဲ႐ႊင္လန္းေစသလို အခုအခန္းက်ေတာ့လဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မင္းသားေလးတစ္ပါးလို ခံစားရေစျပန္သည္။
လမင္း အံ့ဩလို႔မဆုံးေသးခင္ ဦးက အေအးဗန္းကိုကိုင္ေဆာင္ကာ သူ႔အနားေရာက္လာတယ္။
“ငယ္ စိတ္လန္းသြားေအာင္ လိေမၼာ္ရည္ေလးေသာက္လိုက္ေနာ္”
ဦးေပးလာေသာ လိေမၼာ္ခြက္ကိုယူၿပီး တစ္ငုံေသာက္လိုက္ေတာ့ လမင္းမ်က္ဝန္းေတြဝိုင္းစက္ကာ ဦးကိုၾကည့္လိုက္သည္။
“ဘယ္လိုလဲ ေမေမ့လက္ရာနဲ႔တူရဲ႕လား”
လမင္း ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိမ့္ျပၿပီး လိေမၼာ္ရည္ကို တခ်ိဳက္တည္းေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။
ၿပီးသည္ႏွင့္ ႏူတ္ခမ္းေပၚမွာက်န္ေနသည့္ ေဖ်ာ္ရည္စက္ေလးေတြကိုပင္ လွ်ာနဲ႔သပ္ယူလိုက္တယ္။
“လုံးဝ ေမေမေဖ်ာ္ေပးသလိုပဲ”
ငယ္ရဲ႕အမႈအယာေၾကာင့္ သူရိန္ေရဆာသလိုပင္ျဖစ္လာရသည္။
စိုစြတ္ေနတဲ့ ႏူတ္ခမ္းရဲရဲေလးကိုၾကည့္ကာ ဘယ္လိုမွမေနနိင္တဲ့အဆုံး...
“ႁပြတ္”
သူ႔အျပဳ႕အမႈေၾကာင့္ ငယ္က နားမလည္သလို မ်က္ဝန္းေလးေတြနဲ႔ၾကည့္လာသည္။
“အဟမ္း တကယ္ဟုတ္မဟုတ္ ျမည္းၾကည့္တာေလ”
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ငယ္ေရွ႕ကေနခ်က္ျခင္းထရပ္လိုက္ၿပီး ငယ္ကိုေနာက္ေက်ာေပး၍ နက္ကတိုင္ကို အသာေလ်ာ့လိုက္ရသည္။
ငယ္ေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕အပူခ်ိန္ေတြ ျမင့္လာ၍ျဖစ္သည္။
“ဦး ဒါနဲ႔ေလ ဘာျဖစ္လို႔ ဥကၠဌက ငယ့္ကို ဒီလိုလုပ္ရတာလဲ”
